Roodborsttapuit

Het is een komen en gaan in De Klompen.

Zwager en schoonzus naar huis.

Zus aangekomen.

Visite.

Zij is van vier oktober, ik van 26 en in hetzelfde jaar geboren. Even oud ongeveer. Dorien was een weekje te vroeg en jij een week te laat, vertelde mijn moeder. 

We woonden tegenover elkaar in een buurtje van zes huizen. We trokken veel samen op, zaten in dezelfde klas en gingen altijd samen op de autoped naar school. Dat was toch een kilometer door de landerijen maar dat kon toen nog. Natuurlijk was dat toen we heel klein waren samen met oudere broers en zussen maar later toch vaak samen. 

Er waren twee vrouwen waarvoor ik door het vuur ging: Buurvrouw Koning en Dorien.

Als mijn broers en zussen me wilden plagen was een rijmpje voldoende.

Buurvrouw Koning.

Holle bolle boning.

Holle volle binkerd.

Weg met die stinkerd.

Het maakte niet uit hoe hoog de kast was maar ik zat er bovenop.

Het andere was: Dorien dikke dadder, weg met die dadder.

Het slechtste kwam dan in mij naar boven en dan rende ik met opgeheven hand achter de plaaggeest aan. 

Nou ja, dat mijn halve familie inmiddels is overleden heeft hier gelukkig niets mee te maken.

Dat korte lontje is er trouwens nog steeds.

En ja, ik zou met haar trouwen.

Maar daar kwam het op onverklaarbare wijze niet van. Jarenlang was er na haar huwelijk geen of zeer toevallig contact maar de laatste 15 jaar spreken en zien we elkaar geregeld.

Ik ga een weekje naar Spanje met mijn zoon, zei ze bij het laatste bezoek en zou je het leuk vinden als we op visite komen?

Natuurlijk.

En dat was dinsdag.

Na een lunch aan de kust de berg op voor een genoeglijk samen zijn.

Al weken zegt Rick dat er een vogeltje is dat het geluid maakt van twee stenen die tegen elkaar aangeslagen worden. En ja daar lijkt het geluid wel op maar welke vogel dat is?

Vanmorgen komt er een vogeltje op de punt van de Pijnboom zitten. Mooi beestje. Zou ik er een foto van maken? Ach voordat ik mijn toestel heb gehaald is ie weg.

Toch maar proberen en ja: weg vloog hij toen ik weer naar buiten liep maar na een klein rondje ging hij weer rustig op de tak zitten fluiten.

Tsjak, tsjak.

He zegt Rick, dat is dat vogeltje van de ketsende stenen. Nadat ik wat foto’s had gemaakt meteen in het boek opgezocht: een Roodborsttapuit. Het kenmerkende geluid ‘like two pebbles being knocked together’.

Ik word nog eens een echte vogelvoyeur en Rick een vogelluisteraar.

Vandaag was het winkeldag. Rick wilde een nieuwe broek en zus, die hier twee keer per jaar komt, een zomerjurkje ‘dat ik hier kan laten hangen’.

Dus togen we naar het grote winkelcenteum in Torre del Mar en als beloning aten we lekker een lunch op het strand.

Bij thuiskomst openden we de hekken en zat deze kleine jongen ineens volledig onbeschut.

Met groeten Ton