Nazca

Nee, de afgelopen dagen was het niet mijn weer. 

Storm vind ik wel te doen maar van zo’n constante windkracht vijf word ik onrustig. Het zorgt voor gedwarrel om mijn hoofd, het getrek aan de bladen van het tijdschrift dat ik zit te lezen, overvliegende afgerukte murw gebeukte blaadjes van de druif en de wegwaaiende zorgzaam aangebrachte mulchlaag maken dat ik liever mijn kop in het zand steek en binnen ga zitten .

Maar gelukkig was het vandaag een stuk rustiger en om de overgebleven energie weg te werken heb ik eerst maar weer eens een rand stenen opnieuw gelegd. Tevreden met het resultaat en dan smaakt de koffie ook ineens een stuk beter.

Natuurlijk was ik ook wel eens wel in de tuin te vinden ook al zei Rick dat ik er een beetje moedeloos in liep te dwalen.

Maar zo zag ik wel de vraat aan de blaadjes van de Wisteria.

Mooie halfronde gaten.

En de maaltijd werd bij dat halve maandje zeker onderbroken. Vond het een mooi gezicht, zeker met tegenlicht.

En de volle maan probeerde ik te fotograferen met een beter resultaat dan vorige maand.

Iets anders dat opviel.

Een duidelijk spoor, gemaakt door de mieren die iets lekkers vonden aan de ene kant van het terras en het versleepten naar de andere kant. Dat duurt inmiddels al vier dagen en het spoor wordt steeds beter zichtbaar.

Kom, dacht ik, laat ik dat nou eens op grond niveau fotograferen. Leuk met die ijverige mieren in hun zelfgemaakte sleufje.

He, wat is dat nou? Niks te zien.

Nog maar eens. Tja, hier zie ik toch wat maar ik moest aan de Nazca lijnen denken die slechts van af grote hoogte zichtbaar zijn en niet als je er overheenloopt. 

Ach en dat allemaal in eigen tuin.

Een tuin die inmiddels, ondanks de mulchlaag, toch heel droog is geworden. Mijn hemeltje, wat is het droog. En daar deed de wind ook nog eens een behoorlijke duit in het zakje. Ondanks de verdubbeling van de irrigatie tijd, moest ik geregeld handmatig bij gieten. En nog stonden er planten te verschrunzen maar die was ik dan natuurlijk gewoon vergeten.

Altijd een beetje een zoekplaatje met de mulch als ondergrond. Maar het is het bruine stokje met de ronde gele blaadjes.

Oei, de angst slaat om mijn hart als ik er aan denk dat we er zo direct vier maanden niet zijn om de boel in de gaten te houden.

Gelukkig hebben we wel een huisbewaarder maar niemand zorgt er zo goed voor zijn plantjes als ik. (Ahum)

Liet ik vorige week met trots mijn gevonden gatenplant aan een vriend zien.

Ach, ik heb er vorig jaar ook een uit de containers gehaald maar er is nog niet een nieuw blad aan gekomen, zei hij.

Met groeten Ton