Klaar

Als we nou van Den Helder naar Callantsoog over het strand wandelen en dan wat meer door het binnenland terug naar Anna Paulowna gaan.

Was wel wat bewolkt vanmorgen om zeven uur maar de temperatuur meer dan geschikt om 40 kilometer te lopen.

Het was nog heerlijk rustig op de dijk, wel een drukte aan boten op zee. Op een moment telde ik er 32.

De meeuwen hadden het rijk nog helemaal alleen.

Beiden worden we blij van het strand. De rust en ruimte, het altijd veranderende licht, de structuren in het water of het onverwachte opduiken van een zeehond. 

Waar Rick rustig en bedaard doorloopt stop ik om de haverklap voor het maken van een foto of het oprapen van een steen. Ook maak ik uitstapjes naar links of rechts om ‘interessante’ zaken nader te inspecteren. Dat levert niet vaak wat op maar: ach, het houdt me bezig.

Dus terwijl Rick doorloopt, maak ik een foto van de structuur die is ontstaan door water dat uit het zand sijpelt.

Ook vandaag kreeg ik het idee dat er een hogesnelheidstrein tegen het duin was gekwakt.

Het is een complex strandhuisjes van Landal. 

Onze, negatieve, gedachten: wie heeft hier vriendjes gehad in de gemeenteraad? Of, wie heeft er geld doorgesluisd? Ook al kan ik niet zeggen dat het echt lelijk is, vind ik het wat uit de toon vallen op onze nog redelijk ongeschonden kust.

Huisjes op zich vind ik mooi.

Na 15 kilometer hadden we eerste stop. En het lekkerste van wandelen is...... zitten. 

Omdat het strand lekker stevig was om te lopen besloten we hier om door te gaan naar Egmond aan Zee. Als bonus zouden we dan na een paar jaar weer eens over Hondsboschezeewering lopen.

In de verte doemt hij op: prachtig ingepakt met zand. De eerst zo kale onnatuurlijke dijk gaat nu mooi op in de duinenrij. Ook al steekt ie wat uit en lijkt het of de kust heel rond loopt.

En eigenlijk loopt de kust hier best wel rond. 

Zelfs aan een kunstwerk is gedacht.

Ik ben verbaasd hoe snel de nieuwe natuur heel natuurlijk is geworden. Er zijn stuifgaten en nieuwe duintjes. Ook de helmplanten zien eruit alsof ze er al jaren staan.

Alleen de lagune vind ik nog wat steriel maar misschien hoort dat wel.

En doordat het hele gebied ongeveer zes km lang en 200 meter breed is, is het wel wat lijnvormig maar toch niet saai.

Van de oorspronkelijk dijk steekt nog slechts het topje uit het zand waarbij de betonnen blokken prachtig zijn begroeid.

En...... tatatatataaaaaa...... De blauwe zeedistel. Niet echt zeldzaam maar ik vond het toch bijzonder om te zien dat ze zich hier hebben gevestigd.

En dan vallen er toch wat spetters.



Bij Bergen aan Zee is in 1997 De Kerf gegraven. Een doorgang in de zeeduinen om tijdens stormen, zeewater in de achterliggende Parnassia vallei te laten stromen. Inmiddels is de opening de helft kleiner geworden en is er een drempel onstaan zodat er nog maar sporadisch water naar binnen komt.

Ik dacht ineens dat de kustdynamiek er dus nog steeds voor zorgt dat Nederland wordt beschermd door duinen.

Dus toen ik vlakbij Egmond dit grote stuifgat zag, zag ik ook hier een drempel.



Uiteindelijk, beiden met een blaar, in Egmond aangekomen. 

Mazzel met de bus- en trein verbinding zodat we lekker snel in Den Helder terug waren. 

En daar mocht het: patat met pindasaus want we zijn klaar met de voorbereiding van de Nijmeegse. In totaal 250 kilometer getraind.

Met groeten Ton