Hoezo gebeurt er niets

Na het ontbijt wilde ik een stukje fietsen. Maar waar heen? Soms ben ik wat lamlendig en dan kost het me moeite om iets leuks te bedenken. Nou ja, ik zie wel en voor het gemak nam ik geen rugzak en fototoestel mee. De routes ken ik nu wel zo’n beetje en er gebeurt toch niks.

Dus fietste ik drie minuten later op de dijk en zag dat het druk was op het Marsdiep.

Tja en nu? Toch maar een foto maken met mijn mobiel ook al is de camera daarvan nogal matig. Maar ja, anders heb je niets.

Ik zie ze niet zo vaak: onderzeeërs en zeker niet in het wild. In ieder geval is het zwarte puntje links de onderzeeboot.

De viskotter is daar toevallig, net als de brommer.

Maar het schip met het waterkanon is duidelijk om de onderzeeër te verwelkomen. Ik bleef er wel een minuut of vijf staan kijken want de onderzeeboot deed kunstjes. Zo kwam ie verschillende keren verder boven het water uit om meteen weer onder water te verdwijnen. Alsof hij blij was weer thuis te komen. Het leek net een dolfijn. Ik werd er blij van in ieder geval.

Nu had ik het al op een blog gelezen: de bramen beginnen te rijpen. En ja hoor langs de weg zag ik behoorlijk wat mooie blauw paarse vruchten.

Oei, jammer dat ik geen emmertje of bakje mee had. Maar gelukkig is het hospice vlakbij en daar haalde ik een plastic tasje en plukte ruim een kilo bramen.

 

Natuurlijk moest ik thuis wel goed zoeken waar ik alle spullen had opgeruimd maar ik kon bijna alles vinden. Potjes, soda en roerzeef, alleen de trechter bleef aan het zicht onttrokken.



Ook wel even wennen in een nieuw keukentje. Zeker ook omdat ik hem heel netjes wil houden. Zo netjes al bij de vorige eigenaar maar die heeft er volgens mij nauwelijks gebruik van gemaakt.

Maar ik ben helemaal tevreden met drie potjes bramen puree.

De volgende zoek sessie is na de Nijmeegse en zal in de buurt van Velsen zijn waar we drie weken op de hond van vrienden gaan passen.

Met groeten Ton