Een nieuw soort koeien

Een voordeel: na een inspannende dag slaap je als een marmot.

Om zes uur ging de wekker.

Ja, had Rick gezegd, als we dan toch in Nederland zijn wil ik graag van Heiloo naar Hoorn wandelen.

Geen probleem maar of dat zou lukken na die 50 km fietsen moest ik nog maar zien.

Maar de conditie is waarschijnlijk zo goed dat we zonder problemen als jonge goden het bed uit stapten.

Met een lunchpakket van buurvrouw gingen we om zeven uur op pad. De schaduwen nog lang en de temperatuur meer dan aangenaam.

Zijn er nu veel dingen veranderd in de bijna drie jaar dat we deze wandeling voor het laatst maakten?

De weg naar het kanaal is volledig op de schop gegaan. Prachtig nieuw asfalt en een bijna perfect egaal betonnen fietspad. En door de werkzaamheden zijn bermen omgewoeld die daardoor volstonden met bloeiende pioniersplanten.

Dat er ganzen in overvloed zijn, ze zaten zelfs in de knotwilgen te snateren.

Met het pontje van Akersloot het Noordhollandsch kanaal over de Schermerpolder in.

Het duurde een tijdje voordat ik er erg in had.

Zeg Rick?

Ja.

Zou dit een nieuw ras koeien zijn? 

Hoezo?

Zie jij er niets anders aan?

Jaaaa, ze hebben horens, net als vroeger 

We zijn er inmiddels gewoon aan gewend dat koeien geen horens hebben terwijl dat natuurlijk wel zo is. Ongeveer als kinderen die denken dat melk uit een pak komt in plaats van een koe.

Het zijn wel dieren van een boer die op biologische wijze zijn bedrijf voert.

Ik word hier wel weer blij van.

Er zijn duizend en een dingen die me opvallen nu ik weer even terug ben.

Wat is Nederland vlak, dat de lucht soms wit ziet van de vliegtuigstrepen, dat er wel heel veel grasland is, hoe sappig groen hier alles is, hoe makkelijk het is om gewoon ff iets te roepen naar een voorbijganger zonder dat ik verstrikt raak in de taal.

Met groeten Ton