Ik ben dan nogal makkelijk en roep dat we laatse vijf dagen in Japan echt niets gaan overkomen.
Maar voor de zekerhied toch eens geïnformeerd of we de verzekering konden verlengen voor deze ene reis.
Nee, zei de verzekeringsdame tijdens een SKYPE gesprek, dan moet u echt een nieuwe polis aanvragen en dat kost 5 euro extra per maand.
Kunnen we na de de reis weer terug naar de oude polis? Nee.
Betekent dat we zo ongeveer de rest van ons leven aan een duurdere verzekering vastzitten?
Kunt u dan misschien iets doen aan de premie? Ik ben al 32 jaar verzekerd bij jullie.
Dat ga ik voor u navragen.
Na twee weken niets gehoord te hebben ben ik op onderzoek uitgegaan en inmiddels hebben we alle verzekeringen overgebracht naar een andere verzekeraar.
Gistermiddag werd ik gebeld door de dame van de oude verzekering. Eerst wat beleefdheden en vervolgens legde ze nogal omzichtig uit wat ze had gedaan en geïnformeerd. Al met al duurde dat even en ik bedacht ondertussen wat en wanneer ik iets zou zeggen ten aanzien van ons overstappen.
Rick staat naast me en vindt dat ik meteen zou moeten zeggen dat we inmiddels zijn overgestapt en fluistert "haal die vrouw uit haar lijden".
Dat deed ik. Ze pakte het goed op en vroeg wat de belangrijkste reden was. Die legde ik uit en vulde aan dat een bemand kantoor toch ook wel heel prettig was. En toen ze kon het toch niet laten. Nou, bij uw nieuwe verzekeraar sluiten de kantoren in de toekomst ook hoor.
Vanmorgen vroeg op voor een training voor Japan: wandelen naar Acebuchal. Blijft een mooie tocht en dat in onze achtertuin.
En met alle droogte van de afgelopen jaren stroomt er nog steeds water in de rivier.
Hoog Sammie, kijk omhoog. Dat hebben Snargels gedaan, zou Luna Tic uit Harry Potter zeggen.
De Chamaerops palmen langs de weg hadden zaden en die moest ik plukken natuurlijk. Mijn hemel wat stinken die dingen. Een zure ranzige botergeur. En die ging niet een twee drie van mijn handen af.
In het restaurant waar we de koffie nuttigden vroeg ik om een plastic zak maar zelfs daardoorheen stonk het.
's Middags relaxen onder de boom en daar zag ik de enige bewolking van betekenis ontstaan.
Zo rond een uur of vijf zocht ik naar een klusje.
Even kijken wat er met de kweepeer aan de hand is want die staat er wel een beetje verlept bij en de twee vruchten zie ik ook niet meer.
Tja en dan zie ik dat het slangetje in vier stukken bij de boom ligt.
Hoe kan dat nou? Ik weet zeker dat ik de laatse keer goed heb opgelet en dat die slang in een stuk naar de boom liep. Ik heb daarna toch niet meer gesnoeid, vroeg ik mezelf af.
Voor mij is er dan nog maar een conclusie: dat heeft buurman gedaan.
Bozig pak ik de stukjes slang op en loop naar Rick.
Onder weg denk ik: ach, maar dat doet die man toch niet.
Ik kijk nog eens goed naar de uiteinden en zie dat ze zijn door gebeten door een knaagdier.
In gedachten bied ik de buurman mijn excuses aan en spreek mezelf toe dat ik niet zo negatief moet denken.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten