Gisteren deed ik niets meer anders dan een tukkie van drie uur op de bank en lag ik evengoed om negen uur op bed en sliep tot vanmorgen zeven uur.
Toen was het wel tijd om een lekkere wandeling te maken als training voor Shikoku. Want de blik kan nu echt op Japan. Zo keken we een aflevering die Joanna Lumley maakte over het land van de reizende zon. Ze lijkt het eiland Shikoku trouwens links te laten liggen.
Dus om negen uur op pad. En wat een feest om met dit prachtige septemberweer op Texel rond te wandelen.
Wel grappig dat ze het aantal afgelegde kilometers aangeven. Maar dat bleek voor de halve marathon te zijn.
De mais begint al te kleuren en wat me op viel is dat er een paar super planten tussen stonden die met kop en schouders boven de andere uitstaken.
We dronken een kopje koffie bij paal twaalf waar nog zo'n heerlijke zondagsochtendrust met de belofte van de nieuwe dag hing en waar Rick volkomen tevreden riep dat je voor de mooiste stranden in Nederland moest zijn.
De Bollenkamer staat er een beetje droog bij.
En dat het herfsttijloos is bewijzen deze Naakte Juffers.
En bijna weer thuis zagen we de laatste renners voorbij komen.
2 opmerkingen:
Inmiddels hebben jullie vast Joanna als pelgrim kunnen bewonderen. Mooi mens toch hè?
Ja ik mag haar wel. Ze was haar wandelstok trouwens wel heel snel vergeten.
Een reactie posten