Wat heb ik genoten op de boot terug naar Texel. De Dokter wagemaker leek vanavond wel een cruiseschip.
Ik dronk een heerlijke cappucino terwijl de wereld aan me voorbijtrok, er een dwijlorkest speelde en Egbert zat te kwijlen. (Die laatste twee zaken hebben trouwens niets met elkaar te maken. Meer met het feit dat Egbert een ontwormingspil had moeten innemen.)
Ik word altijd emotioneel van een fanfareorkest. Zal wel te maken hebben dat ik als achtjarige in de fanfare van Egmond Binnen mocht meespelen.
Vandaag een drukke dag, huis schoongemaakt vanwege de gasten wissel. Huis zag er trouwens zeer schoon uit en netjes uit. Maar de tuin vroeg nogal wat aandacht. De winterviolen zagen er na een zeer rijk bloeiend voorjaar armetierig uit dus die zijn vervangen door geraniums en wat ander zomerspul. Nu alleen nog zomers weer.
Ook de groententuin had wat extra liefde nodig. De bonen hebben nu stokken om langs te klimmen, de aardbeien zijn onder het onkruid vandaan en kunnen het daglicht weer zien.
De rode bessen begonnen al rood te kleuren maar of er over twee weken nog wat voor mij over betwijfel ik want toen ik ze de Duitse gasten aanbood waren ze zeer verrukt. Niet te verwarren met verrückt, want dat zou ik bijna gezegd hebben met mijn abominale kennis van de Duitse taal.
Maar het aller leukste vond ik wel dat er drie zaden van Cycas zijn ontkiemt.
Het kiemplamtje is ongeveer vier centimeter lang en zo dik als een sateprikker maar de wortel is ongeveer vijf keer zolang en zo dik als mijn pink. Natuurlijk meteen even op internet gekeken en het blijkt dat de meeste energie eerst naar de wortel gaat. Nou, dat is duidelijk.
Ze staan nu in de Texelse vensterbank.
O, ja. Ze speelden onder andere In the Mood.
And so was I.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten