Ubaldo

Wie wil er een weekje komen werken in Caldese? was een verzoek dat ik las op FB.

Ik natuurlijk. Ondanks dat we een huis in Spanje hebben zit er ergens diep in mijn hart wel een beetje Italië verborgen. Dus vertrok ik donderdag middag naar Rome. Weliswaar met gemengde gevoelens want met zus gaat het niet goed.

Op Schiphol ontmoette ik de andere werker waarmee het meer dan goed klikte. Dat kan ook niet anders want we delen dezelfde hobby's: de Nijmeegse wandelen en zingen. De wachttijd, voor het vliegtuig vertrok, was zo om. Trouwens ook de anderhalf uur naar Rome vloog letterlijk voorbij. Zeker toen collega Henk vertelde dat hij bloedplasmadonor was voor Hemofiliepatiënten en ik zei hij er naast een zat. Wat natuurlijk wel bijzonder is omdat er maar 1600 van zijn in Nederland en dat hij er nu een in het wild had gevonden.

Op Leonardo da Vinci stonden de Adrie en Emie ons op te wachten. Wel een wonderlijke ervaring omdat we elkaar niet kennen anders dan van blog en FB. Even wennen maar dat duurde echt maar een paar minuten. Eigenlijk is het net zo als met BNners: jij kent hen wel maar zij jou niet, al werkt het hier natuurlijk wederzijds.

We komen om te werken in de tuin en dat doen we. Zeer herkenbaar zijn voor mij de werkzaamheden en de hoeveelheid daarvan. En wat heerlijk om dan met drie mannen de overwoekerde helling te ontdoen van braam en brem. Om dit alleen te doen is eigenlijk onbegonnen werk maar samen en dan ook nog eens onderbroken door een goed gesprek is het eigenlijk een feest.

Zondag bleek, ook in Caldese, een rustdag. Deze werd gevuld door een bezoek aan Gubbio waar we de kerk van de Heilige Ubaldo bezochten. De heilige is als mummie zichtbaar in een glazen kist boven het altaar. De kerk ligt boven op een berg en de wandeling naar beneden is zeer plezierig. Aansluitend van een heerlijke pranzo genoten. En nu ga ik toch een beetje reclame maken voor Italië: het was heerlijk en verfijnder dan het gemiddelde Spaanse menu del dia.

Met groet Ton