Een beetje een rare zin maar ik kan niet zeggen dat ik 'samen' met Nootzaak zong. Ik zing 'in' Nootzaak
Heerlijk om te zingen voor een kerk die vol zat met familie, vrienden, kennissen, collega's en buren.
We hadden een gevarieerd programma. Niet alleen kerst liederen maar ook wat 'gewoon' repertoire dat dan wel, laten we zeggen in ruime zin, een relatie had met kerst.
Meteen na het zomer reces beginnen we al met het instuderen van de kerstliederen. Altijd een beetje vreemd om Stille nacht te zingen als de merels in de bomen fluiten en de zon om 9 uur 's avonds nog schijnt. Doordat we de meeste liederen inmiddels goed kunnen zingen lijkt het onzin om al zo vroeg te starten. Maarrrrrrrr...... ook nu, laat ik voor mezelf spreken, heb ik opnieuw fouten herkend die ik vorig jaar heb gemist. Heb ik meer techniek tot mijn beschikking om langere zinnen te zingen zonder te moeten ademen en meer ervaring om om te gaan met het zingen voor publiek. Door al deze zaken kan ik meer diepte en gevoel leggen in het te vertolken lied. Zeker als het close harmonie is.
Dit zorgt voor meer persoonlijk zangplezier en daardoor voor meer luisterplezier voor het publiek.
Waar ik mijn eigen groei het duidelijkst herken is dat ik fouten mag maken zonder dat ik mezelf daarvoor op mijn kop geef.
Ik herinner mij het eerste concert waar ik even helemaal mijn tekst kwijt was. Het kostte me daarna ongeveer vijf minuten om weer tot rust te komen. Vijf minuten waarin ik dacht dat ik het wel nooit zou leren, dat iedereen mijn fouten had gehoord en naar mij zat te kijken. Onzin natuurlijk want zo belangrijk ben ik natuurlijk ook weer niet.
Gisteravond zong ik een tiental maten de verkeerde toon voordat ik de goede melodie te pakken had. Ik hoorde mezelf denken: rustig doorzingen, niemand die het hoort en de andere liederen gingen gewoon goed. En ik kón daarna relaxed verder zingen.
Dan is twee maal 40 minuten zingen zo om. Nog 52 weken en dan hebben we er weer een.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten