Typisch Spaans?

Wat een weertje vandaag. In november zou je er blij mee zijn. Een graad of tien met een harde wind.

Dat was afzien vanmorgen om zes uur op het station. We wilden een deel van de 'Stelling van Amsterdam' lopen en wel het deel van Kromenie naar Hoofddorp. Ongeveer veertig kilometer.

Natuurlijk weet ik van de Stelling van Amsterdam maar niet meer dan waar de klepel hangt. Dus toen we het eerste fort passeerden waren we dan ook verbaasd dat dat die bult is met een sloot eromheen waar we tenminste elke week één keer langsrijden.

 

Zo herkenden we ook stukjes dijk die je normaal gesproken kunt zien vanaf de snelweg en waar je nu heerlijk mijmerend, rustig (tot 9 uur slechts twee wielrenners gezien, geen auto's en geen wandelaars) overheen wandeld.

Wat ons vooral opviel was dat er tussen steden als Haarlem en Amsterdam nog zoveel rustieke elementen aanwezig zijn. Dorpjes die nog zo lekker dorps zijn. Soms zelfs met zicht op grote stadsuitbreidingen wat een leuk contrast geeft.( nee, niet mooi)

Wat?

Waar zie je nu in Nederland nog een bouwval?

Ik heb geleerd dat Jantje Brinkers zijn vinger in de dijk stak. Blijkbaar was dat niet voldoende.
 

Poes liep een kilometertje mee

 

 

De Geniedijk, die dwars door de Haarlemmermeer loopt, kende ik omdat die het Floriadeterrein bij Vijfhuizen in tweeen deelde.
Jammer dat het zo bewolkt was maar op een zonnige dag in Juni zou deze 11 kilometer lange dijk een ware oase zijn. Lopend over het gras, in de schaduw van de bomen, tussen de schapen en koeien die zich vrij over de dijk kunnen begeven.

 

 

Nog een groot voordeel ten opzichte van wéér een wandeling naar Schagen: er zijn meer dan genoeg plaatsen waar je een heerlijke kop koffie kunt drinken. Maar daar heb ik geen foto's van.

 

En dan nog even mijn gelijk halen: dit soort dingen is niet typisch Spaans.

Lekker daggie gehad.


Met groeten Ton