Belinda

Zou jij misschien een pakje sigaretten willen halen, vroeg de vrouw die ik als vrijwilliger van de VPTZ gezelschap houd zodat haar man even zijn eigen gang kan gaan.
Natuurlijk, maar u zit dan wel een paar minuten alleen.

Toen ik terug kwam met een pakje Belinda vroeg ze meteen om een sigaret.
Waar heeft u een aansteker?
Op het aanrecht.
Niet dus. Ook niet in haar handtas, niet in de keukenla, niet naast haar bed.
Steek hem maar aan met het gasfornuis
Dus daar stond ik dan met een sigaret tussen mijn lippen. Acht je doet wat als de client het vraagt.

Ik heb niet veel nodig, zei ze. Ik heb aan één sigaret genoeg per dag.
Toen ze hem met veel smaak had opgerookt vroeg ze bijna direct om een ander.
Rookt u veel, vroeg ik toen.
Vroeger wel maar nu niet meer.

Aangezien mevrouw aan één kant verlamd is heeft ze wel wat hulp nodig.
Geef de asbak even aan?
Ik houdt de asbak voor haar en ze tikt de as van haar sigaret.
Dat gaat een beetje vreemd en het duurde even voordat ik doorhad wat ze deed.
Ze tikte niet alleen de as van haar sigaret maar pakte de peuk, die er al lag, meteen uit.
Toen ik de asbak weer wilde wegzetten en ze nog steeds met die peuk tussen haar vingers zat vroeg ik haar om die los te laten.
Ze keek me aan en zei: wil je die even in de vuilnisbak gooien? Hij (haar man) mag het niet zien.

Met groeten Ton