Naaimachine

Waarom heb je al een paar dagen niet geschreven? vroeg een kennis me vanmorgen.

Tja. Omdat ik niet kan schrijven als ik loop te meuten over van alles en nog wat.

Donderdag ben ik begonnen met het maken van kussentjes voor de drie zitplekken in de voortuin. Allerlei spulletjes bij elkaar gezocht en had heel vlot een kussentje gemaakt. 
Maar dan begint het. Het is eigenlijk een beetje een gewoon kussentje. Wat kan ik er mee doen zodat het bijzonder wordt?
Dus heb ik het weer uit elkaar gehaald en ben delen van de stof gaan verven. Maar omdat ik de kleuren toch te hard vond wilde ik er stukjes voile overheen naaien.
Nu ben ik wel geduldig als het lukt maar als het niet lukt spreek ik, meer dan luid,  met de Schepper. Tijdens het proces werd ik steeds mopperiger en als ik mopper zorgt  de negativiteit ervoor dat er steeds minder lukt. Dat begon al met de foute kleuren, vervolgens deed de naaimachine het niet goed en kreeg ik geen mooi resultaat. Het lukte me wel om het werk te stoppen en even tot rust te  komen om vervolgens na een uurtje weer verder te gaan.
Betere energie zorgt er dan voor dat het meestal wel lukt. Deze keer niet en het naaiwerk was en bleef een knoeierij. Uiteindelijk word ik dan zo boos  dat ik alle spullen met ingehouden woede bij elkaar raap en in de vuilnisbak lazer. ( Vroeger vernielde ik dan wat maar dan gedroeg ik me als een kind van 4. Nu heb ik het beter onder controle en gedraag ik me als een kind van 6) Daarna ging ik op de bank zitten meuten en heb dat de rest van de dag volgehouden.
En dan schrijf ik geen blogje.

Tijdens de repetitie van Blair begon ik pas weer te ontdooien.

Vrijdag ben ik bij de vrienden met het nieuwe huis behang gaan afstomen en had een leuke dag.
"Wat heb jij toch een geduld" zei mijn vriendin.  Ja, als het lukt wel, antwoordde ik.
Daarom doe ik ook graag eenvoudig werk, want dat gaat me meestal wel goed af.
Toen ik 's avonds thuis kwam had ik dan ook snel een leuk blogje geschreven maar bij het publiceren ging er iets fout en was de hele tekst weg.
Dan schiet ik direct in de ' zie je wel ik kan het niet, wat een gezeik stand' en ging boos naar bed.

Zaterdag zijn we om 5 uur opgestaan om 40 kilometer te wandelen omdat het beter weer zou zijn dan zondag. Dus liepen we gisteren met windkracht 7 in de regen over de dijken. En omdat die ongeveer 5 meter boven het maaiveld uitkomen vang je daar heel veel wind. Nu hadden we die in de rug dus was de afstand in 6,5 uur afgelegd. Zo snel hebben we nog nooit gelopen.
Nadat we thuis een tukje hadden gedaan zijn we naar Alkmaar gefietst voor een introductie voor een opleiding tot coach/counselor.
Interessant maar ik heb dan meteen weer bedenkingen dat die opleiding boven mijn pet gaat. Wat heb ik toch steeds inspirerende gedachten over mezelf. Weer geen goede voedingsbodem om eens een leuk stukje te schrijven.

En vandaag? Ik stap heerlijk uit bed, ben actief, maak het kippenhok schoon, ontdoe de tuin van onkruid, laat Egbert uit, doe ik mijn zangoefeningen en schrijf een blog. Wat is er gebeurd? Is er iets veranderd? Nou, eh.
Het lijkt erop dat ik mijn ellende pas kan relativeren op het moment dat anderen er ook inzitten.
En na gisteravond.......

Met groeten Ton

PS. Omdat ik het toch zonde vond, heb ik de naaimachine en andere spullen 's avonds weer uit de vuilnisbak gehaald.