Opgesloten

Om 06.00 uur liet ik mijn bandje scannen en begon ik aan de twaalfde Nijmeegse4daagse.

De Waalbrug is een van de hoogtepunten. Op de brug was het fris. Zeker ook vanwege de wind.

De Waaldijk richting Oosterhout. En yep: we zitten in het rivierengebied en in de uiterwaarden lopen paardjes. 

Twee mannen op klompen zag ik. 

In de dorpen is het een kakofonie van volkszangers. Wel even een verschilletje met de afgelopen muziekweek, die ik trouwens wel prefereer qua muziek.

Zover ik er actieve herinneringen aan heb ik is het de eerste keer dat ik bij Valburg op de trein moest wachten.

Heel duidelijk is dat de wandelaars gewoonweg niet willen wachten. Zo gauw de spoorbomen omhoog gingen of eigenlijk nog voordat ze omhoog waren snelden de eerste ongeduldigen naar voren. Alsof ze maanden opgesloten hadden gezeten.

Het was een geweldige dag om te lopen: niet te warm. Soms zelfs net wat aan de frisse kant. Zeker toen er ook nog even een klein buitje viel.

De laatste20 kilometer liep ik samen met Rick. Daarvoor moest ik, nou ja hoe erg is dat, een minuut of 20 wachten op het punt waar de twee routes weer samenkomen.

Zowel Rick als ik hebben geen problemen ervaren met het wandelen.

Mijn wandelschoenen zaten deze eerste dag gewoon perfect.

In ons logement verblijven zes wandelaars en we koken om de beurt. Vandaag ovenschotel met sperziebonen en kip. Heerlijk. Morgen maak ik spaghetti. En dat is speciaal voor de jongste onder ons want die is niet zo gek op groenten. Wel op pasta en pizza.

Morgen wordt er regen voorspeld dus kochten we bij Nijmeegse Jopie nog snel een paar poncho’s. 

We zijn d’r klaar voor.

Met groeten Ton