Opgelost

Waar in Den Helder de zakken met plasticafval worden opengereten door meeuwen gebeurt dat hier waarschijnlijk door rondzwervende honden of katten.

Het zou natuurlijk handiger zijn om die zakken dan in de achterbak van de auto te leggen, maar die zakken ruiken niet zo lekker. Vandaar.

Dinsdag ging de zon nogal omfloerst en bijzonder geel onder. Beslist de invloed van saharastof.

Gistermiddag brachten we de gaste naar het vliegveld. De week is omgevlogen want gezellig.

En dan is de dag er na altijd een beetje stil. 

Tijd voor wat klusjes. De auto werd gewassen, de logeerkamer gepoetst en ik verwerkte de laatste kweeperen en mango’s tot moes. 

Vervolgens: De Boom

Tja, kijk er nog maar even goed naar want het silhouet gaat drastisch veranderen.

Weten we het wel zeker?

Ja. 

Dus begon ik te zagen. Er zat nog een dode tak in en een lange kale tak met slechts aan het einde wat bladeren. Daar begon ik mee. Vervolgens de dikke tak die me eigenlijk al een paar jaar in de weg zit en de sinaasappelboom in de schaduw zet.

Maar daarna?

Zou je toch niet die twee rechtopgaande takken kunnen laten staan zodat we nog iets van schaduw hebben?

Tuurlijk.

Dus is dit nu het resultaat. We nemen een risico want……

In de hoofdstam zit een dikke vette scheur. Het zou dus zomaar kunnen dat het geheel met flinke wind in tweeën gespleten wordt.

Nu de kroon voor het grootste deel is verdwenen krijgt de jonge loot, die ik al vier jaar koester, zon genoeg om een flinke groeispurt te maken zodat we met een paar jaar weer lekker in de schaduw kunnen zitten.

Tenminste: dat hopen we.

Nog even over de mysterieuze keutels.

De Doodshoofdrups doet zich nog steeds te goed aan het blad van de Jasmijn.

De wonderlijke keuteltjes op het terras kunnen niet anders dan van de rups zijn. Ze verplaatsen zich namelijk gelijk met de rups.

Met groeten Ton