Dit is niet zomaar klaar

Voordat we een paar dagen geleden naar vrienden reden voor de lunch, keken we even bij de wegblokkade.

Oei, dat gaat wel een tijdje duren voordat we daar weer langs kunnen rijden.

Zo op de foto lijkt het wel mee te vallen, maar de beschadigde plek is gauw dertig meter breed en de aarde is weggespoeld tot op de harde rots. Ongeveer een derde van het wegdek is ondergraven. 

Twee dagen later wandelde ik een rondje rond de top van onze berg: La Rabita (700 meter). Ik was verbaasd te zien hoeveel schade er zo hoog op de berg was ontstaan. Normaal gesproken wordt de schade groter naarmate er meer verzameld water langs de bergwanden naar beneden stroomt. 

Er zijn altijd wel stroomgeultjes te zien want die ontstaan nu eenmaal bij regen. Maar nu zag ik dat die geulen, misschien slechts 100 meter onder de top, 

soms drie tot vijf meter doorsnede hadden gekregen. En dan niet een maar een stuk of 15.

Ik sprak een man die aan de andere kant van de berg woont en die zei dat er 200 mm was gevallen tijdens het laatste noodweer. Dat is twee keer zo veel als bij ons viel. En dat op slechts ongeveer 500 meter bij ons vandaan. 

Deze week is het ‘De week van de ouderen’ in Cómpeta. En al drie jaar organiseren we dan met het koor een soort samenzang. 

Dit jaar deden we dat samen met het Spaanse koor Rociero de Almijarra. De voorzitster van het koor vertelde Rick een tijd geleden dat ze zo graag het Slavenkoor uit Nabuco vierstemmig wilde zingen maar dat ze dat niet voor elkaar kreeg. En dat werd dan dé uitdaging voor de samenzang van dit jaar.

Uiteindelijk zat de uitdaging meer in de Spaanse tekst. Terwijl het lied oorspronkelijk een Italiaanse tekst heeft die ‘de slaven’ zingen werd het nu een Kersttekst in het Spaans en die past dan net niet echt goed op de muziek. Maar dat werd omzeild door een extra tel of soms zelfs twee toe te voegen aan de melodie. Geen probleem. In ieder geval niet voor de zangers. Wel voor de muzikale begeleiders.

Ik was te laat voor een foto van de gezamenlijke repetitie die vooraf ging aan de samenzang met ‘De Mayores’. We kwamen een heel eind en om 18.00 uur liep de zaal vol met de gepensioneerden. Een stuk of honderd dus best veel.

Hilarisch was dat Rick eerst wat ademhalingsoefeningen deed waarbij je bij de persoon naast je moest kijken, aanraken mocht ook, of de buik bij inademing opbolde. Dat ging met veel gegiechel en gelach gepaard. 

Daarna samen oefenen. En…..ik kan niet anders zeggen dat een uur later het lied heel goed werd gezongen. Vier stemmig door de koorleden en misschien wat meer eenstemmig door de mayores. 

Daarna zongen de koren afzonderlijk nog een paar liederen.

Het was reuze gezellig en iedereen had het goed naar de zin. Vervolgens deelde de burgemeester, ze stond achter de bar, anijslikeur uit. 

Met groeten Ton