Kortsluiting

Het duurde wel een seconde of tien voordat ik het doorhad.

Afgelopen week begon ik de boeken over gnostiek te herlezen. En de gnostiek is voor een groot deel verbonden aan de door de kerk uitgemoorde Katharen in Zuid-Frankrijk, zo tegen de Pyreneeën aan. 

Nu weet ik echt wel waar die Pyreneeën liggen: tussen Frankrijk en Spanje. Vanuit Nederland is dat in het zuiden. Maar al lezend gaan de hersenen hun eigen ding doen. Wat? Pyreneeën liggen toch in het noorden? Hoezo? Die liggen in het zuiden hoor. Nee hoor in het noorden.

Ineens realiseerde ik me dat mijn perspectief van de kaart van Europa naar de Spaanse woonplek is verschoven.

We hebben eigenlijk geen zin om steeds een grote omweg door het dal te maken om naar Cómpeta te komen. Nu zijn er wel weggetjes die vanuit de doorgaande weg rechtstreeks het dal in lopen maarrrrrrr dan moet je over privé terrein en dat willen de boeren niet. Soms hangen er kettingen over die weg of is er zelfs een hek. Daarbij zijn die wegen niet echt geschikt voor een Fiat Panda maar meer voor een vette vierwiel aangedreven auto.

Nu is er ook een weg rond de top van onze berg. Die weg zouden we als alternatief kunnen nemen maar met de overvloedige regen is die weg nagenoeg onbegaanbaar geworden. Dat zag ik toen ik afgelopen dinsdag naar de regisseuse liep om met haar mee te rijden naar de toneelles.

Maar nu werd ons verteld dat dat weggetje is hersteld. Een bulldozer heeft de weg geëgaliseerd en gistermiddag inspecteerden we de route en verklaarden hem voor de Panda geschikt.

Das fijn want dat scheelt 20 minuten minder rijden en ongeveer 120 bochten minder te nemen.

Met groeten Ton