Een gehaakt kleedje

Dag een van de vierdaagse van Cómpeta.

Negen kilometer wandelen. 480 Meter klimmen en 340 meter dalen. 18170 Stappen. En dat bij 30 graden.

Vanuit het dorp wandelden we eerst naar de doorgaande weg waar een bus klaarstond om ons naar de rand van het natuurpark Tejeda te brengen.

Daar was al wel meteen de koffiestop. Wat vroeg vond ik want we hadden nog nauwelijks gelopen maar waarom dat was werd snel duidelijk. Er was na dit punt eigenlijk geen geschikte/bereikbare plek meer voor de kraampjes. Koffie was heerlijk trouwens en een goed moment om kennis te maken met andere wandelaars.

Nu ligt het dorp Cómpeta al op zo’n 600 meter hoogte dus na een kilometer lopen leek het al of we in de Alpen zaten. Ik blijf het natuurpark prachtig vinden.

We liepen steeds over smalle paadjes en ik had dan ook best vaak last van hoogtevrees. Niet waar struiken stonden maar op de kale stukken vond ik de ravijnen angstig diep.

De micro pauzetjes deden we natuurlijk in de schaduw.

Door dit dal loopt de rivier waaruit ons water wordt gewonnen. Op de horizon is nog net een stukje Middellandsezee te zien.

Tot zover was het redelijk te doen met klimmen en dalen maar we moeten naar het randje. Volgens de gids zouden we over 500 meter 180 meter stijgen.

En dat viel sommigen zwaar. Gelukkig was het pad hier breed genoeg voor me om niet al te erg in het dal te hoeven koekeloeren.

En hier hebben we de langere pauze op de Puerto de Collado.

Dit is het zicht op de andere kant. We konden hier kiezen om via de weg te gaan of via een steil geitenpad. Het werd de weg.

In het dorp zag ik wat nieuws. Gehaakte doeken tegen de zon. Daar werd ik blij van. Net als van de welverdiende Clara, bier met 7 Up, op het plein.


Nou ja, al weer een dag om.

Met groeten Ton