Cultuur

Zeheg?

Jaha?

Kan je niet wat van die yucca’s omzagen?

Natuurlijk. En ik haalde meteen de zaag.

Meestal kost het me moeite om struiken of bomen om te zagen. Zeker als ze er bijna vanaf het begin staan. Maar met de yucca’s had ik geen probleem.

De laatste jaren komen er steeds meer ziekten en plagen voor. Eerst was er de plaag met luizen die bijna alle grote bladcactussen heeft uitgeroeid. Nu komen die cactussen hier niet van nature voor maar toch.

Vervolgens zijn er allerlei snuitkevers die onder anderen Beaucarnea’s, Yucca’s, Agaves en palmen aantasten. Ook deze soorten komen hier niet van nature voor.

En dan is er nog de bacterie Xylella fastidiosa. Deze bacterie tast onder andere Olijfbomen, wijnranken, perenbomen, oleanders aan.

Anyway.

Die Yucca’s groeien al jaren niet echt lekker. Ze staan te donker onder de inmiddels grote pijnbomen. En tijdens het afzagen zag ik inderdaad tot mijn schrik dat in een van de planten larven van de snuitkevers zaten. Dus moest ik ook nog even voor moordenaar spelen.

Nu moeten die stammen ook ideaal zijn om je eitjes in te leggen. Zacht en vochtig. Daarmee zijn ze trouwens ook zo omgezaagd en is na tien minuten meer uitzicht ontstaan.

Een update van de acacia zaadjes. 13 Stuks zijn er gekiemd. Het bakje staat buiten zodat ze aan het zonlicht kunnen wennen.

Tevreden met het resultaat.

En dan……tatadatataaaaaaa.

Ik neem toneellessen. 

Een week of drie geleden ging ik naar een introductie. Weliswaar met veel scepsis en ik had zelfs tegen Rick gezegd dat ik de introductie eigenlijk alleen deed om de organisatrice te plezieren. Beslist inauthentiek, ik weet het.

Maar het was zo inspirerend en leuk dat ik me direct inschreef. En dan komt van het een het ander.

De organisatrice nodigde ons uit om naar een voorstellingsavond te komen. Bij haar en haar man in de tuin. Vier kleine toneelstukjes/monologen met daarbij een hapje en drankje.

Het was een uitgelezen avond. Stil weer met een paar mistslierten die tussen de bergen hingen. Beter kon het bijna niet worden omdat de eerste voorstelling over Zwitserland ging en we prachtig uitzicht over het dal hadden.

Jammer genoeg mochten er geen foto’s gemaakt worden vanwege het intieme karakter. Er waren slechts 15 toeschouwers. Op het ‘podium’ stond een speler met op de achtergond zachtjes ondersteunend twee zangers/gitaristen.

Alle voorstellingen waren meer dan het bekijken waard en de avond had zo nog rustig een paar uur langer kunnen duren. Een speciale beleving was het en nog gezellig ook want tussen de voorstellingen door was er tijd genoeg om even te kletsen met de andere toeschouwers.

Vanmiddag wilde ik op het moment dat de zon de evenaar ‘overstak’ een foto nemen. Het exacte tijdstip van het begin van de herfst. 14.44 uur. Maar dat vergat ik omdat we een lunchgast hadden.

Eindelijk weer eens een gast nadat we de afgelopen weken regelmatig uit eten waren.

Maar het is nu officieel herfst. De tijd met de fijnste temperaturen in Andalusië. 

Dan maar een foto van de bijna ondergaande zon.

Met groeten Ton