Ze waren het net niet

Wat doe je?

Ik loop wel met je mee.

Zodoende vertrokken we opnieuw om  03.30 naar de kust om gezamenlijk naar Malaga te lopen. Ook voor mij kan het geen kwaad om de 45 km te overbruggen als training voor de Nijmeegse.

Om 04.00 uur aan de kust waar de bijna volle maan mooie vlekken op het water liet vallen.

Het was trouwens warm en de truitjes konden al snel weer uit.

Nee, we hoeven niet naar de meest linker lichtjes want dat is Fuengirola en Malaga is niet te zien omdat het achter de landpunt ligt waar Torre del Mar op is gebouwd. Kortom: leuke foto maar je hebt er niet veel aan om duidelijkheid te krijgen. Wel is het gewoon ver weg.

Hier nam ik de vorige wandeling afscheid van Rick. Ik liep toen terug naar Torrox en hij wandelde verder naar de stad.

Na 2,5 uur wandelen werd het langzaam aan licht en aten we, o wat heerlijk toch dat gewandel, een stuk appeltaart op. Die kregen we van vrienden die zondag kwamen lunchen en was heerlijk. 

Zo vroeg in de ochtend wordt er door de mensen vriendelijk gegroet en dat neemt af naarmate de zon hoger komt te staan.

Van pastel de nata had ik nog nooit gehoord totdat we in Portugal waren. En wat blijkt: in de filialen van de Mercadona zitten ze in het assortiment.

Lekker waren ze. Maar meer als verrassing. Ik kan welgemeend zeggen dat mijn eigen pastelles smakelijker zijn. Want waar was het vleugje kaneel? De vanille of het frisse van een citroenschilletje?

Hier namen we onze lunchpauze. En kijk toch eens wat heerlijk rustig het nog op het strand is. Natuurlijk werd het op de stadsstranden wel drukker maar nergens werd het echt druk. Eigenlijk is het alleen in juli en augustus druk aan deze kant van Málaga. Houwen zo zou ik zeggen.

Om half vier namen we de bus terug naar het beginpunt. En wat is dat bevredigend om lui zittend te genieten van de afstand die we hebben afgelegd.

Met groeten Ton