Caminho Portugues, dag negen

Van Alvorge naar Conímbriga, 20 kilometer, 28599 stappen

Gelukkig was het buiten zo rond de twintig graden en  konden we lekker in het zonnetje zitten. Uiteindelijk moesten we tegen 19.00 uur dan toch het frigidarium in. We doken meteen onze slaapzakken in met een extra deken er overheen. Mijn slaapzak heeft een capuchon waarvan ik voor het eerst gebruik van maakte. 

Zo tegen 21.00 uur snel uit bed voor het avondtoilet en daarna meteen het licht uit. 

De Deense dame lag al met vijf minuten licht te snurken en ik waarschijnlijk niet lang daarna.

Het blijkt dat bijna al de pelgrims die we de afgelopen dagen hebben ontmoet in de prive herberg overnachten. Na de dagen van dertig of meer kilometers, samen met het vele klimmen dalen,  hebben zij ook besloten kortere dagen te gaan maken en zullen we elkaar vanavond opnieuw ontmoeten.

Vanmorgen om zes uur op en om half zeven op pad. Het was warm en zwaar bewolkt. Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste bui viel.

Paden en paadjes door natuurlijk gebied. Poncho aan, poncho uit.

Na negen kilometer koffie met een pastel (en nog een..). Daar kwamen een stuk of zes pelgrims binnen die de route naar Fatima lopen. Altijd leuk om dan even een gesprekje te hebben.

En we zagen een molen.

Ik had al eerder gezien dat de rotsen grijs en gelaagd zijn. Meteen zijn de muurtjes dan anders gestapeld.

Heb bleef donker en regenachtig, maar de route werd steeds mooier. Zo liepen we een heel stuk langs deze rivier, waar het water kristalhelder door heen stroomde. Er waren veel onderwaterplanten te zien en dat betekent dat waterkwaliteit goed is.



Een voordeel van zo’n lange wandeling is dat je altijd over nieuw terrein gaat.

Op elke camino is wel een plaats waar je als pelgrim welkom bent om te komen zitten en wat van het aangebodene te nemen. Hier kon je fruit en koffie of thee krijgen. 

We zagen deze bergen al aankomen en hoopten op een doorgang langs de rivier. En dat hopen hield lang aan totdat we toch omhoog moesten.

Hier in de diepte konden we de rivier horen stromen. En dan zijn we ook bijna bij de herberg.

Bij aankomst was de boel gesloten. En na een telefoontje bleek het ook nog niet schoon gemaakt,  maar we mochten er wel in. 

Na een uurtje wachten konden we inchecken en douchen. Inmiddels waren de volgende twee pelgrims ook aangekomen. Met hen gingen we naar de plaatselijk supermarkt waar ook een restaurant was en waar we niet alleen heerlijk aten, maar er ook een bijna overdreven hoeveelheid voedsel werd geserveerd.

Nu zitten we heel genoeglijk te praten met een Iraans/Italiaanse pelgrim en twee Australische.

Met groeten Ton