Camino Mozárabe

Dag drie. Van Malaga naar Almogia. 26 Kilometer en 38.481 stappen

Oempf. Dat was wel weer ff slikken: er werd gesnurkt, windjes gelaten, gerommeld in tassen en zakken, licht midden in de nacht aangedaan en nog wat lawaaierige dingen. 

Van de uiteindelijk zes mensen in het zaaltje waren er twee pelgrims: wij. De rest was op vakantie, een weekje op cursus en een paar werklui uit Almeria.

Om half zeven op pad. Op weg naar het officiële startpunt: de Jacobuskerk.

Zo vroeg heb je de stad nog bijna helemaal voor jezelf. Wel werd het snel drukker en omdat we twee uur nodig hadden om de stad uit te komen was het uiteindelijk druk. Wat een lawaai van het verkeer. Het wellicht ooit door Neil Diamond bezongen Beautifull Noise is inmiddels verworden tot een muur van herrie.

Als we met de auto naar Malaga rijden komen we door een tunnel waar we palmen op zien staan. Vandaag liepen we over die tunnel en er blijkt een waar park op aangelegd.

En dan: nieuw terrein met de vertrouwde gele pijl voor de richting.

En wat later ook nog nog natuursteen aanwijzingen. 

Goed, uiteindelijk ben je stad uit. De routes worden steeds aangepast als er grote openbare werken zijn gepland en gemaakt. Dus na de aanleg van de grote nieuwe rondweg loop je als pelgrim door een door god en alleman vergeten gebiedje. De geluidswal van de snelweg is te zien.

Spanje is nogal bergachtig dus werd er vandaag veel geklommen en gedaald. Hier begon het echt te stijgen en dat bergrandje moeten we dan nog over.

Dat bergrandje blijkt best hoog als je er bovenop staat en dan is de stad niet te zien van bergen die er tussen liggen.

Maar eenmaal op hoogte was het prachtig. Je hebt dan trouwens ook tijd om te genieten in plaats van te overleven.

Kijk: hier wordt ik dan echt blij van. Prachtige oude eiken. Als twee-eiiige eenling  (ik weet dat dat niet kan) staan ze daar met hun in elkaar gegroeide kroon. Zo omschrijf ik onze relatie ook wel eens en die van elk paar dat lang bij elkaar is.

De lucht wordt steeds donkerder en dat klopt met de weersverwachting: vanaf  14.00 uur regen.

Om 14.30 waren we in Almogia. Droog. Wel uitgewoond. Als eerste doken we een bar in om bij te drinken en wat te eten. Een paar tappas van gigantische proporties. Volledig bevredigd stapten we de bar uit en zagen dat het regende. Goed voor het land, minder fijn voor de pelgrim dus kwamen we uiteindelijk toch nattig in de herberg aan.

Inmiddels gedoucht, geen was vanwege nat, draait de airco op volle toeren en hebben we contact met José, een Spaanse pelgrim. 

Net kwam de hospitalero langs om ons te adviseren om morgen langs de openbare weg te gaan omdat er met de gevallen regen de doorgangen door een paar arroyos / riviertjes ondoorwaadbaar zijn en bovendien is er veel barro (klei/leem) wat aan je schoenen plakt!

De blaren bezorgen me niet al te veel last. Rick heeft een zeer vervelend peesje bij de knie. 

We worden ouwe l.llen, zei Rick: lichamelijke klachten en we hebben inmiddels twee nacht nodig om te recupereren van een dagmars. Nu was het vandaag ook best een pittige dag. 1300 Meter stijgen en 1000 dalen. En dat voor Hollanders die alles hoger dan een pannenkoek een berg noemen.

Met groeten Ton