We namen gisteravond afscheid van de Franse pelgrims, want die laten we achter ons. Wij doen het hele traject en zij knippen het op door halverwege in een boerderij te overnachten. Twee dagen van ongeveer 19 km vinden we wat te korte dagafstanden.
Toch had het vanwege de zwaarte van de tocht achteraf best in tweeën gekund. Veel hoogtemeters met steile klimmen en zeer ongelijke verharding, rivier doorwadingen, modderstukken, en ook nog een stuk droge rivierbedding.
Maar wat is het hier mooi. En wat ruikt het heerlijk harsachtig van de Rockroses. Een feest voor mijn zintuigen.
In het eerste uur zagen we trouwens nog een ree en wat konijnen.
We stonden al om half zeven op straat. Het was nog donker zelfs, maar omdat de eerste twee km over de weg gingen durfden we dat wel aan. In het donker de gele pijlen onderscheiden in het veld zou wel lastig zijn nog afgezien van de ongelijke verharding.
Inmiddels in de campo, maar de zon is nog niet boven de bergkam uit.
Na een anderhalf uur de eerste rivier door. Met droge voeten.
Alles is heerlijk sappig groen en ook de bomen hebben mooi frisse uitlopers.
Hier een paar hammen in wording.
We liepen door eindeloze beboste bergen tot we ineens in een kaal verbrand deel kwamen. Ik schat dat de brand een jaar of twee drie geleden woedde gezien de nieuwe uitlopers van de bomen.
Omdat we een lange dagafstand hadden namen we een heuse middagpauze met korte siesta. Hier de voeten van de pelgrim.
Normaal gesproken heb ik altijd last van het kleine teentje aan mijn rechtervoet. Dat ontsteekt na een week en het kan wel tot een maand duren voordat dat weg is. Deze keer heb ik daar gelukkig geen last van. Wel zijn nu de op een na kleinste teentjes gevoelig (er is altijd wat). Een had zelfs een blaar maar het leidt niet tot minder wandelplezier. Ook andere blaren zijn genezen en er zijn gelukkig geen nieuwe ontstaan.
Het was dus veel klimmen en dalen. Nu is dat op een foto moeilijk te zien maar het dal we hier tegemoet lopen is best een diepe kuil.
Doorgang twee. Daarvan werd gezegd dat het na de regen van vorige week misschien onmogelijk was om hem over te steken maar het ging. Wel stonden de stapstenen onder water maar er stond weinig stroming. Schoenen en sokken wel uit.
Uiteindelijk begin je het na 30 km ook wel wat zat te worden hoe mooi de bomen ook zijn. Zeker ook omdat het 26 graden was en behoorlijk benauwd. Er staat een weersverandering aan te komen met wellicht zelfs regen.
We gaan het zien.
Pas tegen 16.00 uur kwamen we in het slaapdorp aan en gingen eerst voor een menu del dia voordat het te laat zou zijn.
Geen probleem zei de ober, ook al waren we wel wat laat.
Rick bestelde risotto en ik salade met geitenkaas als voorgerecht. Verbaasd waren we beiden door de verfijnde smaak en presentatie.
Ook het hoofdgerecht met huisgemaakte patat en varkens filelapjes en pestosauce was zeer smakelijk. Ik nam koffie als toetje en Rick pistache ijs die hemels was. Eigenlijk had ik wel wat spijt van mijn puritisme.
Daarna de sleutel ophalen van de herberg waar we de enige gasten zijn.
Net boodschappen gedaan en nog een kopje koffie en thee gedronken op het plein.
Nu op de bank de vochthuishouding op peil brengen en het blog typen. Ik vermoed dat de luiken om 21.00 zich wel zullen sluiten.
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Leuk om jullie te volgen op jullie voettocht. Ik heb net het boek Pelgrim van Hans Peter Roel gelezen.
Gaat lekker Ton, ook met de voeten. Wij hebben nooit blaren dus kunnen er niet over mee praten. Uit voorzorg wel altijd alles bij ons, schapenwol en Compeed. Uit voorzorg doe ik wel altijd een klein pleistertje op twee kleine tenen die vergroeid zijn. Vooral bij hoge temperaturen moet ik hier op letten. Ja, de bomen zijn prachtig en wat fijn, zo'n heerlijke maaltijd.
Die stapstenen, daar zijn ze goed in, die Spanjaarden. Ik heb er mooie herinneringen aan. Vooral daar waar er een paar ontbreken!
Je spreekt over rock roses met een harsachtige geur. Bedoel je daar de cistus mee? Het is super leuk om over deze tocht mee te lezen. Succes Hetty
Een reactie posten