Sidonia nee niet die tante

Wat schreef ik nou gisteren? Het lijkt wel een beetje op Nederland hier.

En ja, het had geregend en was bewolkt toen we opstonden.

Er stonden dan ook geen stoelen uitnodigend buiten voor een ontbijt. Dat aten we dus gewoon binnen.

Doorrijden naar Cádiz dat bijzonder gelegen is: op een schiereiland. Om er te komen moet je wel door veel industrie gebied, een soort getijdengebied dat er wat desolaat uitzag en suburbs. De oude stad heeft al onmiskenbaar iets Portugees en doet wat meer subtropisch aan. Er valt waarschijnlijk wat meer regen door de Atlantische invloed.

We vonden het er aangenaam vertoeven.

Mooie parken. We zagen er verschillende en de plantengroei vond ik weelderig.

Er stond een gigantische Drakenbloedboom.

We slenterden door nauwe straten waar aan het einde bijna altijd wel weer zo’n leuk groentje was.

De woonstraten zijn vaak te smal voor bomen maar dan is er wel een plekkie voor een paar potplanten.

Van de wat voornamere huizen was de eerste verdieping opgetrokken uit dit soort natuursteen. Een vrij losse structuur met duidelijk zichtbaar een berg schelpen.

Na een uurtje wandelen is het toch echt tijd voor een kopje koffie met een stuk taart. Nou en daarvoor kan je gerust bij Casino op het plein van San Antonio zijn. Ik denk dat Antonio wel een van de meest gebruikte namen is hier. En dat is dan best leuk als ik zie dat het plein niet alleen mijn naam draagt maar dat het nummer 58, mijn geboortejaar, heeft op de touristische map en dat de kerk in 1858 is gerestaureerd. Ik vind dat soort toevalligheden bijzonder en nee, ze betekenen niets.

Anyway. Die taart punten waren niet alleen heerlijk maar ook nog eens zeer substantieel van grootte en prachtig opgediend. Ik had chocolade taart die geserveerd werd met een soort chocolademousse een drupje olijfolie, schinaasappelschilrasp en wat zout. Hoe heerlijk kan iets zijn. Ik zat er zo van te genieten dat Rick vroeg ik het niet lekker vond.

Hoe kom je dáár bij.

Nou je doet er zo lang over. Normaal gesproken heb je zoiets in vier of vijf happen op.

Dat klopt want, als ik iets lekker vind wil ik het naar binnen proppen.

Als je dan toch iets bij Casino gaat nuttigen kijker dan ook even binnen.

Rond 1850 gedecoreerd in Mudejarstijl.

Inmiddels was het zonnig weer want bewolkt is het niet lang in het zuiden en slenterden we langs de promenade naar de auto.

Op naar het volgende hoogtepunt: Medina Sidonia.

Het was ook echt een hoogtepunt want het stadje ligt boven op een berg in het redelijk vlakke land.

Aan de horizon is zelfs nog de zee en Cadiz te zien maar op de foto dus niet of zeer slecht.

De stad heeft nog stukken oude muur, mooie poorten, natuurlijke zoute baden, Romeinse opgravingen leuke parkjes

Oude kerken

En ruïnes van een kasteel.

En echt waar hoor...... Als cultuurbarbaren wilden we de opgravingen bekijken maar de weg was versperd.

Maar gelukkig hebben we toch genoeg gezien.

En dan zit de mini vakantie er op en touren we naar huis.

Er wordt veel gemopperd op de besteding van de EU bijdrage die Spanje krijgt maar mij zul je niet horen. Wat een geweldig wegennet is er en we maken er dankbaar en met plezier gebruik van. En dit is beslist niet cynisch bedoeld.

En ergens onderweg zagen we dit wonderlijk gevormde bergje.

Twee dagen op pad. Niet eens hele dagen en toch lijkt alsof we een week onderweg zijn geweest. Veel gezien en wat genieten we van hetgeen Spanje te bieden heeft. 

Als aangename verrassing bij thuiskomst zag ik de eerst jonge plantjes van de zaadjes van een Aloë arborescens (Aloë ferox?) soort.

Met groeten Ton