Coprolieten

Het sluipt er langzaam in en het is er al een week.

Vorig jaar hadden we een drukke Goede week. Zo hadden we een excurie over de geschiedenis van processies, stonden we in Nerja een uur bij het formeren van een processie, en zagen we in Rio Gordo de Passie spelen. Dit jaar...... niks van dat alles. Zat eigenlijk een beetje te vegeteren.

Waarom vroeg ik me de afgelopen dagen af. En gisteren werd het duidelijk: ik wil niet naar Nederland. Ik wil eigenlijk gewoon lekker hier in Spanje blijven. Voor mijn planten en zaailingen zorgen, in de zon ontbijten, genieten van de Irissen die in grote getale bloeien, van de zwaluwen en het blauw van de Middelandse zee.

Maar vanmorgen kon het nog en gingen we naar Cómpeta voor de processie en meteen zouden we aansluitend de Art Walk doen.

Vanaf mijn achtste jaar speelde ik in het fanfare orkest van Egmond Binnen en dat resulteert in het volgende: hoor ik een fanfare, drumband, harmonie of trompetterkorps dan schiet ik vol. Dus ook vanmorgen.

Nu stonden we op een goede plaats. Een beetje hoger dus met een mooi overzicht.

Goed te zien hoe de verschillende tronos de kerk uitkomen.

Wel jammer dat we niet eerst naar het verloop van de route hadden gekeken want de processie ging meteen vanuit de kerk rechtsaf.

En kon ik slechts het beeld fotograferen tegen een felwitte muur. Wel leuk is dat Jesus lijkt te wijzen naar de vredesduif. Jammer dat dat idee wat weggezakt lijkt tussen de verschillende religies maar zelfs ook binnen de religies.

De laatste twee keren dat we naar Santiago de Compostella wandelden zat de paasweek daar in en zagen we in zelfs de kleinste dorpjes processies. Het mooiste dat we zagen was dat, na de verrijzenis, de trono van Maria die naar die van Jesus rende om hem te begroeten. Zo begrijpelijk dat een moeder naar haar zoon rent als hij uit de dood is opgestaan.

De Art Walk was leuk om te doen. Zelfs voor een cultuurbarabaar als ik al moet ik zeggen dat ik de route door het dorp het mooiste vond. O ja en het kleine zwembadje op de vierde etage van een eeuwenoud huis.

Want, tja, wat moet ik hier nou van vinden? Coprolieten?

Natuurlijk waren er ook werken die ik wat meer kon waarderen.

Eenmaal thuis was het zover. Eindelijk, na jaren bloeiden er een paar tulpen. Ook al zouden bolgewassen het hier goed moeten doen: ze laten het in mijn tuin afweten. Of het nu komt door de overvloedige regen van de laatste weken of door de mulchlaag. Ik weet het niet.

In ieder geval dankte ik de grote kracht van het universum voor de bloemen.

Met groeten Ton