Bestaat tijd eigenlijk wel?
Want waarom lijken sommige dingen heel kort te duren en andere, soms zelfs tegelijkertijd, zo lang?
Het lijkt al weer lang geleden dat de gast vertrok maar het is pas drie dagen geleden. De week die ze hier doorbracht lijkt trouwens ook niet langer dan drie dagen.
Om haar naar het vliegveld te brengen moesten we wel vroeg op maar dat gaf meteen de gelegenheid voor een zonsopgangetje. Daardoor leek de dag eindeloos te duren.
Het bakken van de oliebollen in Heiloo lijkt wel in een vorig leven te zijn geweest. Toch is het net twee en een halve maand geleden.
Als we naar Velez Malaga rijden voor de repetitie met het koor zeggen we bijna altijd: alsof er geen week heeft tussen gezeten.
De tijd raast voort.
Maar waarom lijkt de tijd stil te staan als het gaat om het uitkomen van zaden?
Weken lijkt het te duren voordat er iets gebeurt terwijl het me niet snel genoeg kan gaan.
Zie je al verschil met tien minuten geleden, vraagt Rick soms plagerig als ik weer naar de bakken met zaden loop in de hoop dat er een paar extra kopjes boven de aarde uitkomen.
Na twee weken van kiemen in natte doeken konden de Pijnboompitjes eindelijk de aarde in om er ruim een week over te doen om zich te laten zien.
En ook al keek ik zo ongeveer elk half uur om te zien of de eerste naaldjes omhoog zouden komen: ik zag maar geen verschil.
Het gebeurde natuurlijk ‘s nachts.
Nou maar hopen dat het sneller een bos is dan dat het duurde om te ontkiemen.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Succes met de 'bomen' maar denk aan het gezegde en dus niet te erg hopen dat ze rap groot zijn. "Boompje groot - baasje dood"
Hoi Marc, Boompje groot, plantertje dood, is de Nederlandse variant. Gelukkig laten bomen zich niet dwingen sneller of langzamer te groeien omdat de baas dat wil. Maar we denken dat we hier nog 15 a 20 jaar kunnen wonen en dan zullen ze toch al wel een beetje op een boom lijken. Hoop ik.
Een reactie posten