De dag van de overschrijving.
Het duurt nooit zo lang.
Zo sterk als een nat vloeitje.
Vannacht schrokken we wakker van de storm en de regen die op het dak van het atrium beukten. En waar ik anders vaak niet opnieuw in slaap val snurkte ik binnen een paar seconden verder. Eén gedachte schoot slechts door mijn hoofd: wat lekker, zo direct de overschrijving en dan is het klaar.
Wel namen we een trein of wat eerder naar Heiloo om niet door eventuele bomen op het spoor of gebroken bovenleidingen te laat te komen. Tja en wat doe je dan als je twee uur wachttijd hebt? Eerst maar koffie drinken in het stationscentrum.
Het is wel een feestdag, zei Rick maar laten we er maar geen gebakje bij nemen en een beetje matigen na de feestdagen.
In huis nog een allerlaatse inspectie waarbij ik zag dat de afvoerpijp van de dakgoot verstopt zat. Nu is dat een terugkerend fenomeen met alle bomen in de buurt maar het leek me wel beter om dat euvel te verhelpen. Dus stond ik tien minuten later met mijn feestkleding in de regen op een ladder met een stok in de afvoerpijp te prutten, die trouwens verbazend snel weer doorliep.
Ik wil nog een laatste selfie in het huis maken, zei ik tegen Rick en die maakten we in de serre.
Eigenlijk zegt dit niet zoveel over het huis. Ik wil er nog een in de woonkamer maken met de erker op de achtergrond.
Nu houdt Rick niet zo van dat selfie gedoe dus toen ik klaar stond met de Ipad en op het scherm zijn gezicht zag werd ik boos.
Hoe errug is het om twee keer op een foto te gaan? Je wilt toch ook dat ik een leuke foto op het blog zet?
Ja, daar heb je gelijk in, gaf hij direct toe en vervolgens maakte ik een foto waar Rick helemaal leuk opstaat en ik mijn eigen mopperkop zag. Ik heb duidelijk wat langer nodig om mijn gezicht weer te laten corresponderen met mijn gevoel. Want dat gevoel was al weer goed.
Maar zo zie ik er dus als een boze geest uit.
En deze van twee seconden later kan wat mij betreft in het album met goede herinneringen want hier is duidelijk te zien waar ie is gemaakt en we vinden elkaar nog steeds leuk.
Na een inspectie rondje met de nieuwe eigenaresse door naar de notaris.
Jammer eigenlijk dat, in ieder geval bij onze laatste twee ervaringen, notarissen er weinig feestelijks van maken. Terwijl het naar mijn idee toch best wel vaak een feestelijke gebeurtenis is.
Dan maakten we er zelf maar iets gezelligs van en dronken we na afloop met makelaar Blokdijk nog een kopje koffie en aten we een gebakje. (Dat gebakje mocht hier wel vanwege het feestelijke moment)
Met de trein terug naar DH waar we bij het opendoen van de voordeur beiden uitriepen: eindelijk thuis.
Wat zullen we eten?
Iets gezonds.
Boerenkool? Ja heerlijk.
Dus haalde ik boerenkool en pastinaak. (Ik gebruik tegenwoordig vaak pastinaak in plaats van aardappelen in stampotten) Vraagt de caissière: wilt u misschien een gratis doosje kerstchocolaatjes? En ondanks dat we hadden afgesproken om een weekje niet te snoepen hoorde ik mezelf volmondig ja roepen. O, ik ben ook zo sterk als een nat vloeitje.
Nou ja, in ieder geval was het een heerlijke ietwat stormachtige dag.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten