Ook het tweede concert was geslaagd.
Met de rode vlinderdassen om de nek waren we er helemaal klaar voor.
We zongen in een kerkje dat minstens vier keer minder mensen kan bevatten dan het theater van Torrox maar er zaten drie keer zoveel toeschouwers.
In het theater was ik totaal niet nerveus omdat je vanaf het podium niet de zaal kon inkijken. Nú zaten we tijdens het zingen met het kwartet bijna op schoot van de mensen op de eerste rij en dat maakte me wel heel bewust van het zingen voor publiek. Nu sta ik best wel graag in the picture maar toch ben ik ook wel nerveus.
Ook tijdens de voorbereidingen in het kerkzaaltje ging het er weer echt Spaans aan toe. Niemand lijkt te luisteren naar de aanwijzingen van de dirigente die dan ook een paar keer de kletsende dames, ja sorry het waren echt de dames, geïrriteerd tot de orde moest roepen. Wat me dan tijdens het concert weer wel opviel is dat uiteindelijk iedereen de aanwijzingen blijkbaar toch heeft gehoord. Het liep allemaal perfect. En in zo’n klein kerkje is het wel heel intiem.
En dan vandaag weer het thema regen. Vanmorgen werden we om zeven uur wakker van de regen die kletterde op de ramen. Het stormde dan ook harder dan het regende.
Heerlijk en ook vandaag ging mijn kleding steeds in de droger als ik weer eens uitgebreid naar buiten moest om de waterafvoeren te controleren. Wat kan een mens blij zijn met wat regen. Natuurlijk in de wetenschap dat het morgen weer zonnig is.
De regen viel echt in buien die soms ook wel even heftig waren. Tijdens zo’n bui zat deze Kwikstaart onder een stoel die ook nog eens onder de tafel geschoven staat. Niet dat het er echt droog was maar toch wel beduidend minder extreem. Hij keek me wel recht aan om me duidelijk te maken: zie je wel hoe slim ik ben.
Tussen de buien door naar buiten om het water uit de vijver bij extra dorstige planten te gieten en toen zag ik deze zwarte paddenstoelen sterretjes.
En het was weer regenpannenkoekenbakdag. Nog nooit in mijn leven at ik zo vaak pannenkoeken als in Spanje. Al zijn ze heerlijk: ik vind het geen maaltijd. En het feit dat we ze alleen met suiker eten maakt de maaltijd er ook niet echt gezonder op.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Af en toe een pannenkoek, heerlijk. Ik vind het eigenlijk ook geen maaltijd en wij eten ze dan als lunch, wel een paar met spek erbij. Meestal op een dag als we behoorlijk hard in de tuin aan het werk zijn.
Hoi Marthy. Dat is dan ook het voordeel van zo’n maaltijd: lekker veel calorieen en een voldaan gevoel. Met groeten Ton
Een reactie posten