Tien uur vanmorgen was ik in het verpleeghuis Hollewal in Den Burg. Waadbroek aan en het water in. Prachtig weer dus helemaal goed. Wel zaten er een stuk of vijf ouderen commentaar te leveren. Niet perse vervelend maar evengoed commentaar.
Had je dat niet in het najaar moeten doen?
De vorige vrijwilliger deed het altijd anders.
Het is net of u op uw knieën zit.
Doet u wel voorzichtig.
Fijn dat u dit doet want we zagen nauwelijks nog water en de vissen bijna helemaal niet meer.
Toen de directeur ff kwam kijken vroeg ik aan Rick of hij een foto wilde maken.
Natuurlijk. Maar ik zie niks in dat scherm vanwege de zon.
Ach als ik er maar opsta dan bewerk ik de foto wel.
En inderdaad: ik sta er op. Maar dan ook net. En het lijkt wel of ik kniel. Niet op violen maar op een bed van waterlelie.
Hier is het nog niet zo diep omdat ik echt bovenop de plant sta. Drie uur later sta ik tot mijn middel in het water.
11 Kruiwagens met plantendelen heb ik weggewerkt en ik ben nog niet op de bodem dus volgende week de klus afmaken
Een waad broek werkt heel goed en toch, je kan het op de foto eigenlijk al zien aankomen, was ik uiteindelijk tot op de sokken nat. Elke keer als ik onder water een stuk van de plant afzaagde schepte ik met het borststuk van de broek meteen wat water mee.
Nou ja, het was heerlijk weer.
Nu zit ik in huis nummer een om zo direct door te gaan naar Amsterdam voor cursusavond zes.
Kortom, ik ben het best als ik wat heb te doen.
Met groeten Ton
