Zullen we maar wandelen, zei Rick.
Ik weet het dan al. Hij wil lekker buiten zijn om een kleurtje op zijn snoet te krijgen. En de enige manier om mij langer dan tien minuten in de zon te krijgen met harde wind is een wandeling. (en een kopje koffie)
Dus vertrokken we om tien uur richting het strand. Eerst nog wat bewolking maar al ras met een mooie blauwe lucht.
Een beetje werken tegen de wind in.
Jeugdsentiment. Helemaal blij word ik als ik dit soort dingen zie.
De jonge scheuten komen al weer boven het waterniveau uit in de Bollenkamer.
Vanmorgen naar huis nummer 1. Gasten uitzwaaien en schoonmaken.
En wat een aardige mensen.
"We huren al een paar jaar een huis in Heiloo en de eigenaren van het eerste huis zijn inmiddels vrienden geworden. Onze zoon blijft nu een maand bij hen logeren en gaat hier ook naar school. Dat heb ik zelf geregeld. Dat is goed voor kinderen om een tijdje uit hun vertrouwde omgeving te zijn. Zeker in een ander land dan leren ze dat er geen zij en wij zijn maar ons."
Kijk dat zijn mensen naar mijn hart.
Dus toen ik de jongen vanmorgen niet meer in ons huis zag vroeg ik of hij al bij de vrienden was.
Ja, da muss ich nicht soviel von sagen....
En daarbij keek ze een beetje waterig.
Na de schoonmaak op pad.
Kompas outdoor had speciale Paasverkoop en omdat ik een nieuwe rugzak nodig heb voor Japan gingen we ook op de nationale verveeldag shoppen.
De verkoopster die mij mijn lelijke blauwe schoenen verkocht was ook aanwezig.
Ik vertelde haar over mijn blaarloze Nijmeegse en hoe blij ik daarmee was en zei dat ik exact hetzelfde type schoenen wilde kopen voor de 88 tempelroute.
"Nou, uh ik denk dat we een nog een paar van die schoenen hebben en die zijn in de uitverkoop omdat het een kleur uit de oude collectie is."
En ja hoor daar kwam ze met een paar mooie blauwe maar die waren een maatje te klein. Dan maar grijze en ik durf het bijna niet te zeggen maar ik was toch wel een beetje gehecht geraakt aan die blauwe. Grijs is toch wel eigenlijk best saai.
Wel helemaal mijn kleur is het zelfopblazende matrasje. Die hebben we nodig omdat er in Japan o.a. gratis overnachtingsplaatsen zijn maar die hebben dan geen matrassen oid.
En een mooie rugzak. Mijn oude was al een jaar of twintig oud.
Ik zou een kleinere willen en een die wat lichter is, zei ik tegen de verkoper.
Geen probleem. De materialen worden steeds beter en lichter.
Er zitten heerlijke zachte kussentjes op de schouders en op de heupen. Helemaal lekker.
Thuis eerst even wegen: 300 gram zwaarder.
Nu had ik van de vorige allerlei overbodige riempjes, hoezen en matjes afgehaald dus dat moet ik met deze dan ook maar doen.
En nog even een update over de Cycas. Na de winterstop beginnen ze opnieuw uit te lopen en krijgen hun tweede blad.
Nog een jaartje in de nursery in Nederland en volgend jaar mee naar Spanje.
Met groeten Ton
