Wel zag ik een zwaar bewolkte lucht toen ik naar buiten keek maar het zijn de gedachten die tellen: ik ging een zonsverduistering zien.
En wat zou mijn moeder zeggen in dit soort omstandigheden? De wolken die nu voorbij komen, komen niet voorbij tijdens de zonsverduistering.
Dus zat ik, van alle gemakken voorzien, in mijn serre op de bank twee uren naar de lucht te staren. Er was niet veel te zien. Ja, wolken. Wel zag ik dat rond half elf het buiten nog wat donkerder werd en dat Egbert raar gedrag vertoonde.
Toen begon ik toch ook wel even te twijfelen: zou ik dan echt helemaal niets zien? En ja hoor er kwam een iets minder bewolkt stukje en toen zag ik het zonnesikkeltje. Meteen een foto gemaakt.
En hier een beetje uitvergroot.
Nu had ik gisteren ook al wat geëxperimenteerd met het brilletje en het fototoestel met het volgende resultaat,dus ik wist dat het zou lukken.
En natuurlijk zou een eclips zonder wolken indrukwekkender zijn maar ik ben meer dan tevreden.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten