Ik nam nog wel even de tijd om de laatste berichten over de vliegramp te lezen want ik verwachtte tijdens de dag daar niet veel nieuws over te horen, wat ook zo was. Wel werd er veel over gesproken.
Waarschijnlijk door de vermoeidheid van de eerste drie dagen, was ik zo emotioneel als een natte dweil. Er hoefde maar een orkestje te staan of ik schoot alweer vol, of het zicht van de dijk over de rivier, of van de geur van koffie die je soms gratis wordt aangeboden door mensen die aan de kant zitten.
Het was wel warm maar gelukkig stond er een lekker briesje. Na drie uur wandelen en we net een dijk opstapten hoorden we van die lekkere relaxte muziek. Een dame die zo heerlijk lijzig zong en een man met een gitaar. Meer heb je niet nodig. Het kwam bij een gebouw vandaan waar je van alles kon krijgen o.a. koffie, soep, taart. Het bleek voor een goed doel in India te zijn en alles was gratis. Natuurlijk werd wel een donatie gevraagd. Leek me heel goed te werken aan de hoeveelheid geld te zien
Het hoogtepunt van de Nijmeegse is voor mij het passeren van de pontonbrug bij Cuijk. Trouwens door Cuijk zelf is het ook bijzonder feestelijk met een super enthousiast publiek en een geweldig orkest dat daar altijd speelt.
Hoor je dat, zei ik met een brok in mijn keel tegen Rick (ik blijf natuurlijk een katholiek jongetje)
De kerkklokken luiden.
Geweldig toch hoe ze voor ons uitpakken he?
Nu weet ik niet of ze lang bleven luiden, want in een paar minuten ben je door het stadje gelopen. Maar met de kennis van later op de dag denk ik toch dat ze met een ander doel geluid werden.
Vanaf Molenhoek werd aangekondigd dat ivm met het neergestorre vliegtuig geen muziek meer zou klinken tot in Nijmegen. Duidelijk was wel dat iedereen hier een sterke, eigen menig over had die ging van 'belachelijk, dit heeft toch niets met de Nijmeegse te maken', tot 'goed hoor om op deze manier respect te tonen'. Ik zwerf ergens tussen in. Het was wel heerlijk rustig ook al hield niet iedereen zich aan de oproep en in Nijmegen zelf was het gewoon kakafonie.
Het waterpistool gaf ook deze dag veel plezier, zeker met de hitte. Volgend jaar (oei wat zeg ik nu) koop ik een zwaarder kaliber.
En waar is nu dat Vierdaagse kruisje waar ze het altijd over hebben?
Slechts een drietje kreeg ik. Dat speld je op het kruisje van vorig jaar, zei de dame die het me gaf, toen ze mijn beteuterde gezicht zag. Wat natuurlijk een beetje gespeeld was want ik wist dat ik dit zou krijgen. Volgende keer krijg ik zo'n viertje en pas bij de vijfde keer krijg je weer een kruisje, in zilver, dat dan weer wel.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten