Oei, zei ik gisteren tegen de buren toen ik Egbert ophaalde, ik ben vergeten te vertellen dat hij geen kip eet.
De vorige vakantie logeerde Egbert bij Bea en toen ik hem ophaalde zei ze dat ze hem had willen vertroetelen met een portie kipvlees. 'Maar hij at er niets van, zelfs niet nadat ik het had gemengd met ander vlees' en ik heb nog twee pakjes ervan in de vriezer'.
Nee klopt. Onze hond is kieskeurig. We hebben hem een paar jaar geleden allerlei soorten vlees te eten gegeven maar paard, eend en kip at hij niet. Zelfs niet na drie dagen hongeren. In die zin lijkt hij helemaal niet op een Beagle want die staan bekend om hun vraatzucht.
Toen de buurvrouw vertelde dat hij met smaak het kippenvlees had gegeten en dat ze voor morgen opnieuw kip had ontdooid, was ik een beetje verbaasd. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij het had opgegeten omdat wellicht één ding voor Egbert nog onverteerbaarder is en dat is als een andere hond het wel eet.
Vanmiddag moment surpreme: ik trek de koelkast open. Egbert is volledig alert. Ik haal het vlees uit de verpakking en loop naar buiten. Ik roep: hier en zit. Als Egbert dan keurig zit zeg ik zachtjes: ja. Hij vliegt op het vlees af en als hij vlakbij is lijkt hij terug te deinzen. Snuft er toch een keer aan, neemt een likje maar loopt dan weg. Ik begin hard te lachten, pak mijn fototoestel en film nog een eetpoging. Dan loop ik naar de buren, laat het filmpje zien en vraag of ik hun hond even mag lenen in de veronderstelling dat als er een andere hond in de buurt is Egbert het voedsel wel zal verdedigen en opeten.
Maar toen ik na een minuut of twee weer thuis was, was het eten toch verzwolgen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten