Houdgreep

Een jaar geleden kocht ik een mooie armband in Spanje. Helemaal blij. Maar door het dragen werd hij wat wijder en daardoor draaide de sierlijke grote sluiting naar de binnenkant van de pols. Dat was niet de bedoeling en net niet prettig dragen. Dus bij een volgend bezoek aan Spanje heb ik de maakster gevraagd om hem iets in te korten."Geen probleem".

Tijdens ons laatse bezoek kon ik hem weer ophalen. Maar dat was wel even wennen. Wat zat ie strak vergeleken met daarvoor. Dat moet nog even wennen dacht ik. Toch begon het me te irriteren. En als je je aan iets gaat irriteren wordt het alleen maar erger.
Maar koste wat het kost: die mooie armband wilde ik blijven dragen.

Dus wat zou ik kunnen doen om er geen last van te hebben?
Ik kan alleen mijn gedachten erover veranderen. Bijvoorbeeld denken dat het: de aanraking is van iets wat ik mooi vind. Of: 'dit ongemak is mijn geheim.' Ook heb ik bedacht dat het 'de hand van mijn moeder is die mij begeleidt.'

Het maakt allemaal niet uit wat ik bedacht heb want alles heeft gewerkt. Ik voel de armband nauwelijks meer.

Afgelopen zaterdag stond er in het NRC een artikel van Peter Russell dat gaat over Yoga en mediteren.
"Een ander principe is dat we moeten loslaten. Maar, we denken vaak aan loslaten in termen van iets kwijtraken, zoals een gevoel of gedachte. Ik vervang 'laten gaan' met 'laten zijn'. Omdat we ons de hele tijd oké willen voelen, wensen we dat pijn en ongemak meteen verdwijnen. Probeer pijn en ongemak te accepteren, wees nieuwsgierig naar hoe het voelt. Dan krijgt het je niet in de houdgreep. Als je je openstelt voor ongemak of, bijvoorbeeld jeuk, dan is het ineens niet meer belangrijk."
Een mooie nieuwe oefening komt er aan: donderdag wordt er een kies getrokken.


Met groeten Ton