Een man, een man,

Ja ja. 

Gisterochtend met de trein naar Nijmegen waar we tegen de middag incheckten bij hospita Agnes.

Zoals altijd werden we enthousiast welkom geheten en na een uitgebreide koffiesessie met citroencake op naar Wijchen.

Daar vierden we zeer genoeglijk de 65ste verjaardag van Karin. Ik had er nog een klusje en maakte me als voormalig kok verdienstelijk met het verwarmen van de Griekse heerlijkheden. Wel onder het genot van een wit wijntje en zoals vaak: uiteindelijk staat iedereen in de keuken. Daar is het niet alleen het leukst maar er is ook wat te halen.

Kortom: ik vermaakte me uitstekend.

Vanmorgen werden we uitgenodigd voor het ontbijt. 

Ik beslis dat altijd in het moment, zei Agnes, toen ze zag dat wij al met koffie en thee op de bank zaten in ons mini appartement.

Dus zaten we rond negen uur aan de verse broodjes en croissants.

Hoe leuk kan het worden?

Vanmiddag naar de stad. Wat een berg volk was er op de been.

Hier staat de rij voor de inschrijving van de 50 km. 

Altijd bijzonder om dan een gesprekje te hebben met de mensen achter je in de rij die……uit Den Helder komen

Het wachten gaat in ieder geval sneller voorbij als je wat staat te kletsen.

Anyway. Rick is geregistreerd.

Daarna naar de 40 km balies. Daar stonden zoveel mensen dat ik besloot om morgen een nieuwe poging te doen.

Dan maar op naar bakker Strik waar nog een leeg tafeltje was.

Zeheg?

Jahaa.

Hingen die schoenen vorig jaar ook hier?

Met alle hectiek raakte ik toch ook weer geïnspireerd.

Zie je wel, zei Rick, je gaat volgend jaar gewoon weer.

Nou uh, dat zou kunnen. Maar….. alleen als ik deze keer geen enkele blaar heb.

Met groeten Ton