Gele kruiper

Nu is het niet zo dat de grond lekker nat en zacht is geworden na de zes millimeter regen die gisteren is gevallen. Maar het is toch echt tijd om wat zaailingen in de tuin te zetten. Niet alle zaailingen want dat is altijd het geval: het zijn er uiteindelijk veel te veel.

Dat wordt weggeven.

Dit zijn de zaailingen van Aloë die ik in het voorjaar zaaide. Het rechterbakje in maart en het linkerbakje in juni. Blijkbaar is maart een betere tijd.

In de rode potjes staan zaailingen van vorig jaar en in de zwarte bak de grootste zaailingen van dit jaar.

De grootse zaailingen zette ik in de tuin. Altijd lastig om de tere plantjes in de harde werkelijkheid van het heersende klimaat te zetten. Maar fingers crossed en ik heb nog een stuk of 100 plantjes achter de hand.

De zaailingen van de cipres die ik in het voorjaar uit het grind viste zijn gezond en groot genoeg om uit te planten.

Deze plantjes moeten aan het irrigatiesysteem om te overleven.

Rustig zitten is aan mij niet zo besteed. En zelfs als ik eens zit, zie ik altijd wel iets wat mijn aandacht trekt.

Drie millimeter schat ik het beestje en toch zag ik het over het grind kruipen dus hup, fototoestel halen en fotograferen. Dat werd niks dus dan maar een steen mee met het beest erop naar een lichtere plek. 

De indentificatieapp kon er niets van maken. 

Is er een lezer met een antwoord?

Met groeten Ton