Zondagskind

Mijn moeder wist het zeker: je bent nog net op zondag geboren. Twee voor twaalf.

En ze zal beslist gelijk hebben gehad.

Gisteravond mezelf eindelijk weer eens nuttig gemaakt voor een ander. Dat geeft gelijk een goed gevoel. 

Om ingewerkt te zijn in Hospice Den Helder loop ik drie keer mee als extra. Gisteravond was nummer twee en donderdagochtend nummer drie. Daarna draai ik gewoon mee en sta daarvoor al ingeroosterd.

Tussen de werkzaamheden door is er ook altijd leuk contact met de vrijwilligers onderling. Het is net als met de Nijmeegse waar het bijna altijd in goede harmonie gaat: de neuzen staan tenslotte allemaal in dezelfde richting.

Ben je net op vakantie geweest? Je ziet zo bruin. 

Uh vakantie niet echt maar we wonen de helft van het jaar in Andalusië.

Nou dan ben je zeker een zondagskind?

Maar ook in het leven van een zondagskind is er altijd wel iets. Zo stapten we vorige week woensdag nadat we uit Spanje kwamen, de gang in en was het duidelijk te zien: een van de foto’s op canvas van onze Japanse pelgrimstocht was helemaal krom getrokken.

Ik wil dan meteen mopperen maar riep mezelf tot de orde en dacht: ach dan zijn er nog 6 mooi recht. Wel reclameerden we bij het bedrijf en krijgen zonder gedoe een nieuwe. Dat dachten we in ieder geval: maar we krijgen een hele nieuwe set. Dus zeven nieuwe.

Na de training van afgelopen zondag voor de Nijmeegse had ik toch weer blaren. Een terugkerend fenomeen. Vorig jaar hield ik er zelfs een ontstoken teentje aan over. Maar ook elk  jaar krijgen we tips om die blaren tegen te gaan. Zo lopen we nu niet meer op die leren wandelkisten maar op sneakers en deed ik een paar jaar geleden een workshop preventief blarenplakken. En het lijkt te helpen. Maar...... meestal één jaar. Dus dit jaar ga ik weer een andere tip uitproberen: tenensokken.

Het idee moet wel uit Japan komen want daar zagen we ze heel vaak aan de waslijn hangen.

Dus zocht ik op verschillende sites en kwam bij ‘de wandelsok’ terecht. Ik klikte de gewenste exemplaren aan en deed ze in de winkelmand. 

‘Kan ook direct gehaald worden in VEGRO uitleenpunt Den Helder’. 

Dan doe ik dat liever i.pv. via internet bestellen, dacht ik en stapte op de fiets.

Nee hoor, dat zegt me niets, zei de man achter de toonbank. Samen zochten we op internet en ja het stond er toch echt.

Das raar. Wel heb ik ooit om te proberen wat van die sokken besteld maar verkocht er geen een. Als het goed is liggen ze nog ergens in het magazijn. Dus hoorde ik gerommel en het geluid van verschuivende dozen en wat later lag er een verzameling sokken op de balie.

Wat voor maat heeft u?

42

Hij schoof drie paar naar me toe en zei: neemt u ze maar mee.

Mijn dag kan al niet meer stuk.

Nu maar hopen dat ze ongemak voorkomen. 

Wel heb ik tegen de man gezegd dat als ze bevallen ik na de Nijmeegse er meer kom halen omdat we volgend jaar naar Rome gaan lopen. 

“Maar die koop ik dan gewoon van u.”

Een ander ding.

Ook hier zingen we. In een a capella groepje met twee dames. En daar moet veel voor gerepeteerd worden maar dat valt zonder piano niet mee. Wel kunnen we via een piano App de tonen aangeven maar de melodie spelen en tegelijkertijd de tekst en de noten op papier volgen is wat lastig.

Nu had Rick gezegd dat hij in Den Helder ook wel een piano wilde hebben maar dat vind ik eigenlijk teveel van het goede. Dus hebben we een keyboard aangeschaft. En niets snobberigs is ons vreemd maar...... er is niets mis met het apparaat. Bevalt eigenlijk heel goed.

In Spanje was het een nat en relatief koud voorjaar maar ontegenzeggelijk veel aangenamer dan in Nederland. Sinds we in Den Helder zijn is het hier prachtig weer. Tijd voor buitenstoelen.

Die had LIDL in de aanbieding en zo liep ik zaterdag met twee grote dozen op mijn fiets van de winkel naar huis.

Een echt zondags kind.

Met groeten Ton