Ik schreef in mijn laatste blog dat mijn Irissen slecht bloeien. Daar kreeg ik een reactie op door een lezer met de tip dat ik ze wellicht te diep had geplant. Dus ging ik eens op onderzoek uit. De wortelstokken zaten zowat 'op het wel' zoals mijn vader dat noemde. Zo diep dat ze bijna het grondwater raakten en dat zit hier in Spanje heel diep.
Om uitdroging tegen te gaan plantte ik de wortelstokken indertijd ietsjes dieper dan aanbevolen maar als ik wat aarde over heb gooi ik dat meestal op hetzelfde plekje in de tuin en dat is het vak van de irissen. Zodoende kwamen ze steeds dieper onder de aarde terecht.
Maar......er is een plaats in de tuin waar de irissen wel bloeien. Op de meest ongeschikte plek nog wel.
Tussen de keermuur van het huis en de haag van cipressen. Er komt ongeveer een uur per dag zon en dat is veel te weinig.
Nou ja. In ieder geval heb ik alle wortelstokken met een vork omhoog gewipt zodat ze weer aan de oppervlakte liggen. En bloeien dan volgend jaar hé.
Een paar weken geleden schreef ik over de processierupsen die ik doodde met een mengsel van olie, zeep, water en Spruzit van Ecostyle. De dode rupsen vielen daarna uit de boom op de grond. Ik was toen heel blij dat ik geen last had geen van de netelharen die de rupsen bij gevaar afschieten.
Gisteren ben ik begonnen met de aanpassingen aan het grindterras. De hele dag lekker bezig geweest. De haag is eruit, het kunstgras weggehaald, Rick's terrasje onder de boom maakt nu deel uit van het geheel, de rand van stenen is weer compleet en het onkruid is verwijderd.
Tijd voor pauze en een kopje koffie. Maar zo gauw ik in mijn stoel zat viel me iets op: jeuk op mijn rug.
Zou ik nou zo gestoken zijn door die knutjes, vroeg ik Rick en deed mijn T-shirt omhoog.
Jeetje, je hebt wel honderd beten maar uh, het ziet er niet uit als die van de knutjes.
Mijn huid ziet er al uit als die van een gevlekte Hyena dus hier zit ik niet op te wachten.
Wij denken nu dat het een reactie is van de netelharen van de processie rupsen. De dode rupsen vielen op het kunstgras en ik heb ze daar laten liggen. Toen ik gister het kunstgras weghaalde heb ik niet één rups gezien en heb dan ook geen moment gedacht aan eventuele netelharen.
Op internet gezocht en het blijkt dat de netelharen van rupsen en nesten wel vijf jaar lang een reactie kunnen blijven geven.
Laat ik zeggen dat het een beetje branderig aanvoelt en het wordt nog niet minder, maar als ik bezig ben heb ik er niet zoveel last van.
Dus schilderen we de plantenbakken fris blauw en, ik kan het niet laten, snoeide toch nog maar een olijfboom.
Morgen breng ik Rick naar het vliegveld want die gaat weer een paar dagen werken in Nederland. Ik haal, op verzoek, gele planten om de bakken te vullen. En natuurlijk mag er ook wat rood en oranje in.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Ja, Ton, inderdaad die irissen niet te diep planten. Als ik ze hier verpoot vallen ze bijna om, zo weinig aarde gaat erop. Het is ongelofelijk hoe goed ze hier groeien en zich ook vermeerderen. Ze hebben hier zelfs geen onderhoud nodig want als ik wat overgebleven knollen op een wild stuk grond poot weet ik zeker dat ze aanslaan en dat ik er niet meer naar om hoef te kijken. Misschien de eerste week wat water en dat is het. Ik heb ze in allerlei formaten en kleuren staan. Ik bedoel met hier natuurlijk onze Franse tuin waar we over vier weken weer voor de hele zomer zullen zijn.
Een reactie posten