Vader des Vaderlands

Hoe laat wil je gaan lopen, vroeg Rick gisterochtend.

Rick wil meestal iets eerder op pad maar omdat er eerst nog gestemd zou worden moest er wel wat extra extra tijd ingeruimd worden.

Nou, ik denk niet dat we in de rij moeten dus vijf minuten. Meer niet. Zeker als je al weet dat je niet gaat stemmen op de zelfverklaarde nieuwe vader des vaderlands, salvador van het volk, hoeder van het blanke ras, verdediger der nederlandse identiteit en actief strijder voor de joods christelijke cultuur.

En van rijen wachtenden was beslist geen sprake. De dame en heren van het stembureau zaten duidelijk te wachten op stemwillenden.

Alle tijd dus voor een praatje. We maakten nog een rondje door de bibliotheek.

Zelfs toen waren we nog een kwartier te vroeg op het station.

Gelukkig kunnen we in de trein wachten, zei ik, want die staan hier altijd al een half uur voor het vertrek klaar om in te stappen.

Tja, maar gisteren niet.

Dus namen we wat te eten en te drinken in de stationshuiskamer.

Daarmee werd het programma wel met een half uur vertraagd.

De eerste stop was bij de pianiste van Zinco. Ze zou een paar weken geleden in Spanje komen maar moest verstek laten gaan vanwege een ziekenhuis opname. Dus eerst bijpraten met een stuk amandeltaart die ik de avond daarvoor bakte, niet te lang want ze wilde dolgraag ‘weer iets doen’. Dus werd er een half uur druk geoefend op een aria van Rossini. 

Daarna een heerlijke lunch en vervolgens op pad voor afspraak nummer twee.

Bij de overbuurvrouw in Heiloo. Dat werd kletsen met slechts een kopje thee want ook de buurvrouw had ergens uitgebreid geluncht.

Op naar visite drie. Ook in Heiloo op slechts een kwartiertje lopen van buurvrouw.

Tenminste, dat zou het normaal gesproken zijn. Maar vanwege de aanleg van een spoorwegtunnel moest er in totaal vier km worden omgelopen. Nu is dat voor ons geen probleem maar wel voor de tijdsplanning.

Daarmee werd het een echt bliksem bezoek met een snelle borrel bij de ‘bijna huurders’ van ons voormalige huis in Heiloo. 

In hun tijdelijke woning scheen een felle zon op de narcissen.

En op het vakantiepark waar ze verblijven staat deze ouwe groene telefooncel.

De drie km die we terug moesten lopen nam drie minuten teveel tijd in beslag waardoor we 27 minuten doorbrachten in het laatste zonnetje van de dag.

Daardoor kwamen we vijf kwartier later aan bij afspraak nummer vier in Velsen Noord bij de baasjes van Pien. Dat hadden we uiteraard wel steeds tussendoor gemeld maar toch.

We konden meteen aanschuiven en aten heerlijke Soto Ajam terwijl er druk werd gepraat. Zo tegen een uur of half negen werd de koffie op de lounchebanken geserveerd waar we wel een beetje inkakten. Maar dat doe ik sowieso rond een uur of negen op een bank. 

We hadden een heerlijke dag maar vier afspraken was misschien wel wat teveel voor de planning. 

Nu ben ik daags na een leuke dag wel vaker een beetje uit mijn doen.Vind het dan wat saai en suf. Vandaag had ik meer last van uitslag van de uitslag, had er zelfs slecht van geslapen en ook al werd het wel beter na een ochtendje Japans tuinwerk, het is nog niet weg.

Precies een jaar geleden ging ik naar aanleiding van Cambridge Analytica van facebook af. 

De eerste weken had ik gewoon last van rouw. Miste het dagelijkse, twintig of zo, rondje langs mijn vrienden. Maar dat is al lang verleden tijd. 

Wel denk ik bijvoorbeeld regelmatig, hoe gaat het met koepoes? Zou F een goede baan hebben gevonden of, zal V weer net zoveel plezier beleven aan zijn groentetuin als vorig jaar? 

Maar ik merk duidelijk dat ik rustiger ben geworden in het gebruik van het tablet. Hoef niet steeds te denken: zou er nog nieuws zijn. 

Sommige van de FBvrienden nemen de moeite om dekselsedingen actief op te zoeken en dat waardeer ik. Toch is het aantal bezoekers per dag met tweederde afgenomen. Dat vind ik wel jammer want een groot aantal bezoekers streelt het ego maar niet genoeg om terug naar FB te gaan.

Met groeten Ton