Uitgepraat

Een paar dagen Nederland.

Trip down memorylane.

Wat klink je raar, vroeg Rick maandagavond, word je ziek?

Nee, ik heb last van mijn keel. Van het praten denk ik.

Ik logeerde het weekend bij vrienden waar ik heerlijk werd verwend. 

Doe gewoon je eigen ding, zeiden ze me, we zien wel hoel laat je terug bent en of je mee wilt eten.

Dus vulde ik mijn dagen met bezoekjes waar natuurlijk veel werd gepraat maar ik zorgde er wel voor om op tijd thuis te zijn voor een heerlijke maaltijd.

Voor de rest van de dagen verhuisde ik maandagochtend naar een buurvrouw in Heiloo waar ik me ook meer dan welkom voelde.

Eerst had ik een afspraak met de makelaar voor het maken van foto's voor de verkoop van ons Nederlandse huis. Ja, dat gaat echt gebeuren.

Wel vreemd om in je eigen huis te zijn, toch op te treden als eigenaar terwijl het huis vol staat met spullen die niet van ons zijn. Maar ook blij te zien hoe liefdevol de huurders met ons bezit omgaan. Zowel huis als tuin zien er werkelijk keurig uit. Er waren zelfs nieuwe plantjes in de bakken gezet 'om de verkoop zo goed mogelijk te laten gaan'. Ook zag ik dat de dakgoten en de waterborden waren schoongemaakt. 

Alle dank aan de huurders.

Ook leuk was dat er een drone werd gebruikt voor opnames.

Nou ja, het is de nieuwe tijd tenslotte. Niets staat een voorspoedige verkoop meer in de weg.

Gelukkig was het zonnig weer maar wat was het 's morgens vroeg nog koud. Het is alsof er twee jaargetijden op een dag zijn. Eerst een paar uur winter en daarna voorjaar.

En dat het voorjaar was kon ik duidelijk zien. 

Kortom: ik heb het naar mijn zin gehad maar woensdagmiddag ging ik toch echt 'naar huis'.

Hoe snel gaat dat ontwennen en aanpassen toch.

Het deed me denken aan het wisselen van baan. Als je na een paar dagen nog eens terug gaat naar de vorige baan is er meteen het gevoel dat je daar niet meer bijhoort.

De terugvlucht leek in een paar seconden voorbij te gaan want had een werkelijk zeer aardige buurvrouw en we praatten tot de bagagebanden waar zij haar koffer moest halen en ik, o zoetheid, gewoon langs kon lopen om naar Rick te gaan.

Na een uurtje weer fijn thuis op onze stille berg.

Met groeten Ton