Voor aanvang spinning.
Wat staat je zadel hoog, dat fietst toch niet lekker?
Ik kan mijn knie niet voldoende buigen daarom staat dat zadel zo hoog.
Ja maar dat is toch geen natuurlijke houding?
Klopt, maar als ik het zadel lager zet kan ik het pedaal niet rond krijgen en kan ik niet fietsen.
O.
Na de les in de kleedkamer.
Maar dan moet je je toch ongelukkig voelen als je zo op de fiets zit?
Daar heb je gelijk in maar ik heb ook niet gezegd dat het gemakkelijk is.
Waarom zet je je zadel dan niet lager?
Ik kan het zadel niet lager zetten omdat ik mijn knie niet voldoende kan buigen.
Maar het...
- Toen begon ik het zat teworden.
Het leven is nu eenmaal niet gemaakt om het mij naar de zin te maken. Moet ik dan op bed gaan liggen? Dat ziet er misschien wel natuurlijk uit en heb ik ook geen pijn.
Ik denk alleen niet dat ik daar gelukkig van word.
Met groeten Ton
vrijdag 30 september 2011
donderdag 29 september 2011
Geschrokken bestuurder.
Toen we Egbert net hadden en we de puppytraining volgden, vond ik het lastig om van de hond te houden. Hij deed tenslotte allerlei dingen die niet mochten en dan moest je hem corrigeren en bij het corrigeren werd ik dan boos. Een vriendin zei toen dat ik boos moest 'doen' en niet 'zijn'.
Sindsdien is het geen probleem en houd ik van onze smurf.
Vanmorgen toen ik op de fiets naar een kennis reed, werd ik door een auto van de weg geduwd. De bestuurder had niets in de gaten. Keek niet op, om of opzij. Ik drukte ik op mijn fietsbel. Geen reactie.
Toen een schreeuw. Geen reactie.
Vervolgens gaf ik een klap op de motor kap. Reactie. Auto kwam tot stilstand. De bestuurder was, terecht, zeer geschrokken. Fluitend fietste ik door, al beseffend dat ik boos noch geschrokken was.
Nu heb ik in een eerder blog gemeld dat ik iemand uitschold maar eigenlijk niet boos was.
Niets nieuws onder de zon zou je kunnen zeggen. Maar ineens begon het te dagen: het is de training die ik onderga met de hond. Ik kan boos doen, zonder het te zijn.
Het was overigens beslist nodig om, ferm de aandacht van de bestuurder te trekken, want anders had de auto mij zeker geraakt.( ik heb niet gescholden slechts een schreeuw gegeven)
Maar in het vervolg is het misschien wel beter om daarna even te stoppen en een gesprek te beginnen zodat we, net als honden de energie even van ons kunnen afschudden.
Met groeten Ton
Sindsdien is het geen probleem en houd ik van onze smurf.
Vanmorgen toen ik op de fiets naar een kennis reed, werd ik door een auto van de weg geduwd. De bestuurder had niets in de gaten. Keek niet op, om of opzij. Ik drukte ik op mijn fietsbel. Geen reactie.
Toen een schreeuw. Geen reactie.
Vervolgens gaf ik een klap op de motor kap. Reactie. Auto kwam tot stilstand. De bestuurder was, terecht, zeer geschrokken. Fluitend fietste ik door, al beseffend dat ik boos noch geschrokken was.
Nu heb ik in een eerder blog gemeld dat ik iemand uitschold maar eigenlijk niet boos was.
Niets nieuws onder de zon zou je kunnen zeggen. Maar ineens begon het te dagen: het is de training die ik onderga met de hond. Ik kan boos doen, zonder het te zijn.
Het was overigens beslist nodig om, ferm de aandacht van de bestuurder te trekken, want anders had de auto mij zeker geraakt.( ik heb niet gescholden slechts een schreeuw gegeven)
Maar in het vervolg is het misschien wel beter om daarna even te stoppen en een gesprek te beginnen zodat we, net als honden de energie even van ons kunnen afschudden.
Met groeten Ton
woensdag 28 september 2011
Verademing
Laat ons oudjes toch gewoon sterven. Dit was de kop van een artikel in het NRC geschreven door
M Cuijpers. "In mijn omgeving ken ik al vijf voorbeelden van te lang doorbehandelde ouderen. Vraag hun eens wat ze zelf willen. Meestal gaan ze liever thuis dood, tussen bekenden".
Vandaag ben ik voor de VPTZ bij een cliënt geweest die aan het einde van haar leven is.
Mevrouw heeft kanker en heeft een alternatieve behandeling ondergaan maar is inmiddels uitbehandeld.
"Ik ben mijn hele leven zelfstandig geweest en ik wil de laatste maanden van mijn leven deze zelfstandigheid niet volledig in de handen van artsen leggen".
Deze dame is een goed voorbeeld van wat M Cuijpers in zijn artikel bedoeld.
Ze heeft duidelijk aangegeven hoe ze het wil hebben. "Thuis in mijn vertrouwde omgeving sterven, tussen bekenden". Ze vertelde het me, helder, zonder drama en helemaal baas over haar leven.
Ze is dankbaar dat het, in Nederland zo geregeld kan worden zoals zij dat wil. Thuiszorg die niet alleen overdag komt maar ook 's nachts. Familie die haar bezoekt en verzorgt, de dokter die dagelijks langskomt en de medicatie regelt, en nu ook de VPTZ.
Voor mij, als onbekende, was het een voorrecht om daar te mogen zitten. Getuige te zijn van een mens die niets heeft te verbergen, open is over haar naderend eind en de dingen gewoon bij naam noemt.
Een verademing.
Met groeten Ton
M Cuijpers. "In mijn omgeving ken ik al vijf voorbeelden van te lang doorbehandelde ouderen. Vraag hun eens wat ze zelf willen. Meestal gaan ze liever thuis dood, tussen bekenden".
Vandaag ben ik voor de VPTZ bij een cliënt geweest die aan het einde van haar leven is.
Mevrouw heeft kanker en heeft een alternatieve behandeling ondergaan maar is inmiddels uitbehandeld.
"Ik ben mijn hele leven zelfstandig geweest en ik wil de laatste maanden van mijn leven deze zelfstandigheid niet volledig in de handen van artsen leggen".
Deze dame is een goed voorbeeld van wat M Cuijpers in zijn artikel bedoeld.
Ze heeft duidelijk aangegeven hoe ze het wil hebben. "Thuis in mijn vertrouwde omgeving sterven, tussen bekenden". Ze vertelde het me, helder, zonder drama en helemaal baas over haar leven.
Ze is dankbaar dat het, in Nederland zo geregeld kan worden zoals zij dat wil. Thuiszorg die niet alleen overdag komt maar ook 's nachts. Familie die haar bezoekt en verzorgt, de dokter die dagelijks langskomt en de medicatie regelt, en nu ook de VPTZ.
Voor mij, als onbekende, was het een voorrecht om daar te mogen zitten. Getuige te zijn van een mens die niets heeft te verbergen, open is over haar naderend eind en de dingen gewoon bij naam noemt.
Een verademing.
Met groeten Ton
dinsdag 27 september 2011
Wenkbrauw
In de straat is een lege plek waar 15 jaar geleden een school is gesloopt. Op deze plek zijn al een paar weken enkele kinderen een grote hut aan het bouwen. Het plezier spat eraf.
Het doet mij denken aan mijn jeugd waar ik met buurkinderen speelde. Er waren twee dingen favoriet: hutten bouwen van oude gaasbakken (waar bloembollen in bewaard werden) en vuurtje stoken. Het liefst deze twee dingen gezamenlijk. Ik herinner me dan ook een keer dat we, bij de buren, met een stuk of 6 kinderen, er waren ook een paar oudere bij (een jaar of 8) in zo'n hut een vuurtje aan het maken waren. He was wel heel spannend want het was ons ten strengste verboden.
Eerst wat kranten en wat takjes en dat aansteken met een lucifer maar dat wilde niet lukken. Eén van de groteren wist een goede manier: petroleum. Gewoon een bekertje uit de bollenschuur gehaald en dit in een grote scheut op het, bijna gedoofde, vuur. De steekvlam was enorm en we waren dan ook allemaal behoorlijk geschrokken.
Ik weet nog heel goed dat toen ik thuis kwam mijn moeder vroeg wat we hadden gedaan maar met het antwoord, "niets" ging ze niet akoord. Ik stonk natuurlijk behoorlijk naar peut en brandlucht, om over verschroeide wenkbrauwen maar te zwijgen.
Uiteraard is er overleg geweest met de buren want we hebben daar nog wel vaak hutten gebouwd maar petroleum was op de bon.
Met groeten Ton
Het doet mij denken aan mijn jeugd waar ik met buurkinderen speelde. Er waren twee dingen favoriet: hutten bouwen van oude gaasbakken (waar bloembollen in bewaard werden) en vuurtje stoken. Het liefst deze twee dingen gezamenlijk. Ik herinner me dan ook een keer dat we, bij de buren, met een stuk of 6 kinderen, er waren ook een paar oudere bij (een jaar of 8) in zo'n hut een vuurtje aan het maken waren. He was wel heel spannend want het was ons ten strengste verboden.
Eerst wat kranten en wat takjes en dat aansteken met een lucifer maar dat wilde niet lukken. Eén van de groteren wist een goede manier: petroleum. Gewoon een bekertje uit de bollenschuur gehaald en dit in een grote scheut op het, bijna gedoofde, vuur. De steekvlam was enorm en we waren dan ook allemaal behoorlijk geschrokken.
Ik weet nog heel goed dat toen ik thuis kwam mijn moeder vroeg wat we hadden gedaan maar met het antwoord, "niets" ging ze niet akoord. Ik stonk natuurlijk behoorlijk naar peut en brandlucht, om over verschroeide wenkbrauwen maar te zwijgen.
Uiteraard is er overleg geweest met de buren want we hebben daar nog wel vaak hutten gebouwd maar petroleum was op de bon.
Met groeten Ton
Geboortedatum
Wilde ik vanmorgen op mijn weblog kijken kreeg ik van Google een verzoek om mijn geboortedatum in te voeren. Ik werd direct overvallen door een gevoel van "waarom motten ze dat weten. Zo direct willen ze ook nog weten wat ik in bed uitspook". Boos dus en recalcitrant. Laat ze in de st...t zakken met hun gedoe. Ik ga een gefingeerde datum invoeren.
Dom,dom.dom.
Geef ik de datum van gisteren. Fout. De toegang wordt mij geweigerd. Ik ben minderjarig. Door een identiteitsbewijs te sturen kan ik bewijzen dat ik meerderjarig ben ( duurt tot enkele weken) of door een betaling te doen van 30 dollarcent met een creditcard.( duurt max een kwartier)
Ik ontplofte zowat van boosheid dus eerst maar even de hond uitlaten om wat energie kwijt te raken. Meestal kom ik dan wel tot rust. Het is toch niet zo gek dat je meerderjarig moet zijn. Liegen levert altijd gedoe op, dat weetje toch?
Thuis gekomen eerst maar 30 cent overmaken. Met 2 minuten had ik weer toegang tot Blogger.
Rust wedergekeerd.
Met groeten Ton
Dom,dom.dom.
Geef ik de datum van gisteren. Fout. De toegang wordt mij geweigerd. Ik ben minderjarig. Door een identiteitsbewijs te sturen kan ik bewijzen dat ik meerderjarig ben ( duurt tot enkele weken) of door een betaling te doen van 30 dollarcent met een creditcard.( duurt max een kwartier)
Ik ontplofte zowat van boosheid dus eerst maar even de hond uitlaten om wat energie kwijt te raken. Meestal kom ik dan wel tot rust. Het is toch niet zo gek dat je meerderjarig moet zijn. Liegen levert altijd gedoe op, dat weetje toch?
Thuis gekomen eerst maar 30 cent overmaken. Met 2 minuten had ik weer toegang tot Blogger.
Rust wedergekeerd.
Met groeten Ton
maandag 26 september 2011
Gedachten over tijd
Stil de tijd. Zo heet het boek van Joke Hermsen dat ik op het ogenblik lees en genoeg stof tot nadenken geeft.
Mijn moeder zei vroeger vaak. Mensen die het druk hebben hebben altijd nog tijd over om wat extra te doen en mensen die zeggen dat ze het druk hebben, hebben het druk met nietsdoen.
En ik. Ik heb alle tijd en die glijdt, dag na dag, vanzelf voorbij met niets doen.
Tijdens de wereldreis die ik in 1989/1990 maakte hield ik af en toe een weekje vakantie. Mensen vonden dit raar want, "je bent een heel jaar op vakantie". Het jezelf elke dag uit vrije wil aan iets nieuws zetten is best vermoeiend.
Hetzelfde doet zich voor nu ik niet meer werk. Een baan of verplichtingen kunnen je dag zin en structuur geven.
Op het ogenblik moet ik zelf zorg dragen voor mijn daginvulling. Niemand die dat voor mij kan doen. Het is mijn verantwoording en het valt mij af en toe tegen.
Waarom neem je dan geen baantje?
Maar is werken dan de zin van mijn bestaan of is dat werk slechts om de tijd te doden die ik anders zouden verkwanselen met nadenken over de zin van mijn bestaan? Zeker met de woorden van mijn ouders in het achterhoofd dat: ledigheid des duivels oorkussen is of "je betekent niets voor de maatschappij.(en ja ik weet dat het een luxe probleem is)
Joke Hermsen zegt in haar boek dat er verveling is die toeslaat als je moet wachten in een file of op een vertraagd vliegtuig maar ook is er: "de existentiële verveling, een verveling die we pas zo'n tweehonderd jaar kennen. Het is de verveling die van binnenuit opwelt, en die ons met name kan overvallen als we alleen zijn. Het is de verveling die ons confronteert met de zinloosheid van het bestaan en onze neus drukt op onze eigen nietigheid en eindigheid. Nergens kun je meer enige zin voor opbrengen of het nut van inzien. Gelaten onderga je de uren, liggend op de bank, ijsberend door de kamer, door het raam naar buiten starend, of zappend voor de televisie".
Volgens Joke Hermsen vinden we beide soorten van verveling vervelend en proberen we die zo snel mogelijk weg te werken maar als we de existentiële verveling volledig doorworstelen ontstaat daaruit nieuwe creativiteit.
Nou, zo ver ben ik nog lang niet want ik verveel me te pletter. En ik heb het ook nog lang niet helder maar ik ben pas op bladzijde 45.
Met groeten Ton
Mijn moeder zei vroeger vaak. Mensen die het druk hebben hebben altijd nog tijd over om wat extra te doen en mensen die zeggen dat ze het druk hebben, hebben het druk met nietsdoen.
En ik. Ik heb alle tijd en die glijdt, dag na dag, vanzelf voorbij met niets doen.
Tijdens de wereldreis die ik in 1989/1990 maakte hield ik af en toe een weekje vakantie. Mensen vonden dit raar want, "je bent een heel jaar op vakantie". Het jezelf elke dag uit vrije wil aan iets nieuws zetten is best vermoeiend.
Hetzelfde doet zich voor nu ik niet meer werk. Een baan of verplichtingen kunnen je dag zin en structuur geven.
Op het ogenblik moet ik zelf zorg dragen voor mijn daginvulling. Niemand die dat voor mij kan doen. Het is mijn verantwoording en het valt mij af en toe tegen.
Waarom neem je dan geen baantje?
Maar is werken dan de zin van mijn bestaan of is dat werk slechts om de tijd te doden die ik anders zouden verkwanselen met nadenken over de zin van mijn bestaan? Zeker met de woorden van mijn ouders in het achterhoofd dat: ledigheid des duivels oorkussen is of "je betekent niets voor de maatschappij.(en ja ik weet dat het een luxe probleem is)
Joke Hermsen zegt in haar boek dat er verveling is die toeslaat als je moet wachten in een file of op een vertraagd vliegtuig maar ook is er: "de existentiële verveling, een verveling die we pas zo'n tweehonderd jaar kennen. Het is de verveling die van binnenuit opwelt, en die ons met name kan overvallen als we alleen zijn. Het is de verveling die ons confronteert met de zinloosheid van het bestaan en onze neus drukt op onze eigen nietigheid en eindigheid. Nergens kun je meer enige zin voor opbrengen of het nut van inzien. Gelaten onderga je de uren, liggend op de bank, ijsberend door de kamer, door het raam naar buiten starend, of zappend voor de televisie".
Volgens Joke Hermsen vinden we beide soorten van verveling vervelend en proberen we die zo snel mogelijk weg te werken maar als we de existentiële verveling volledig doorworstelen ontstaat daaruit nieuwe creativiteit.
Nou, zo ver ben ik nog lang niet want ik verveel me te pletter. En ik heb het ook nog lang niet helder maar ik ben pas op bladzijde 45.
Met groeten Ton
zondag 25 september 2011
Op de camera zag het er goed uit
Vandaag op stap met de camera voor het maken van video's nadat ik eerst van alles had doorgelezen en geprobeerd.
Egbert in het water, hollend met een stuk plastic en kauwend op een stok. Ook wat gedeeltes van het park opgenomen, de duinen in de verte- goed ingezoomd- en een laag overkomend vliegtuig, kortom genoeg om te doen.
Thuis gekomen wilde ik alles op de computer zetten maar alleen de foto's werden opgeslagen. De laptop wilde de foto's en de filmpjes opnemen dus dat ging beter. Toen een blogje met een stukje video. Nee, de blog nam keurig de tijd om alles te downloaden maar bij het controleren of de video het deed gaf die de mededeling: Currently not available. Dat schiet niet op. En de informatie over Adobe Flash staat niet op de uitgebreide handleiding van het fototoestel.
Op zo'n moment begin ik mijn geduld te verliezen maar dan zegt Rick: misschien gaat het niet alles zoals je wenst maar ik zie blogs, video's, foto's. Allemaal zaken die ik je niet nadoe.
Nou ja dat relativeert weer een beetje. En het werkt net als een SUDOKU als je er niet uitkomt leg je hem even weg dan zie je later ineens de oplossing.
Morgen nog maar eens proberen.
Met groeten Ton
Egbert in het water, hollend met een stuk plastic en kauwend op een stok. Ook wat gedeeltes van het park opgenomen, de duinen in de verte- goed ingezoomd- en een laag overkomend vliegtuig, kortom genoeg om te doen.
Thuis gekomen wilde ik alles op de computer zetten maar alleen de foto's werden opgeslagen. De laptop wilde de foto's en de filmpjes opnemen dus dat ging beter. Toen een blogje met een stukje video. Nee, de blog nam keurig de tijd om alles te downloaden maar bij het controleren of de video het deed gaf die de mededeling: Currently not available. Dat schiet niet op. En de informatie over Adobe Flash staat niet op de uitgebreide handleiding van het fototoestel.
Op zo'n moment begin ik mijn geduld te verliezen maar dan zegt Rick: misschien gaat het niet alles zoals je wenst maar ik zie blogs, video's, foto's. Allemaal zaken die ik je niet nadoe.
Nou ja dat relativeert weer een beetje. En het werkt net als een SUDOKU als je er niet uitkomt leg je hem even weg dan zie je later ineens de oplossing.
Morgen nog maar eens proberen.
Met groeten Ton
zaterdag 24 september 2011
Neurotisch
Maar hij wordt steeds neurotischer waar het vliegen en wespen betreft.
Eerst deed hij gewoon geïrriteerd als er een vlieg op hem ging zitten en ging hij er naar happen. Als er nu en vlieg in de buurt van zijn mand is verlaat Egbert zijn plek. Hij reageert als een zeer onderdanige bange hond en dat vanwege een zoemend insect.
Als we proberen deze vlieg, wesp of bromvlieg dood te slaan wordt het helemaal erg want dan gedraagt hij zich of hij dagelijks afgeranseld wordt. Staart tussen de achterpoten en lijf laag bij de grond en de dood in de ogen. Of ik nu een krant of een vliegenmepper gebruik maakt geen verschil, hij rent bijna jankend weg.
Misschien tijd voor een hondenfluisteraar of is het omdat één van de baasjes bang is voor wespen?
Met groeten Ton
Marco Polo
Als ik mijn blog ga schrijven kijk ik altijd eerst of er nog e-mails zijn, daarna even op Facebook en pas dan ga ik schrijven. Op het moment dat ik naar mijn blog ging viel de verbinding weg om niet meer terug te komen. Als digibeten is er dan slechts berusting mogelijk. Vanmorgen nog steeds niets maar zoals ik ooit las in de reisboeken van Marco Polo: als er problemen zijn ga je er omheen.
Vanmorgen de laptop aangesloten en die doet het wel.
Met groeten Ton
Vanmorgen de laptop aangesloten en die doet het wel.
Met groeten Ton
donderdag 22 september 2011
Nu dus ook aan mijn lijf
Als we terug zijn van vakantie lees ik altijd de oude kranten door. Natuurlijk niet alles want één en ander is dan reeds door de tijd ingehaald.
Een artikel ging over de kledingketen Zeeman "Zeeman wil meer emotie uitstralen" daarom zijn ze de laatste tijd regelmatig in het nieuws. Het laatste nieuws gaat over de ondergoedlijn die is ontworpen door Bas Kosters.
Directeur Karis: "Als ik aan een zaal vraag: wie van jullie draagt er Zeeman-ondergoed, gaan er nauwelijks handen omhoog. Terwijl wij marktleider zijn in ondergoed, waar blijven al die onderbroeken dan, vraag ik me af?"
Ik had nog nooit van Bas Kosters gehoord maar hij is vast heel beroemd waardoor mijn snobberigheid werd aangewakkerd. Vervolgens meldt het artikel dat 87% van de leveranciers de gedragscode heeft ondertekend ( geen kinderarbeid en handhaving geldende millieunormen) en dat vind ik ook wat waard.
Dus snel naar Zeeman en wat zijn ze leuk.
Met groeten Ton
Een artikel ging over de kledingketen Zeeman "Zeeman wil meer emotie uitstralen" daarom zijn ze de laatste tijd regelmatig in het nieuws. Het laatste nieuws gaat over de ondergoedlijn die is ontworpen door Bas Kosters.
Directeur Karis: "Als ik aan een zaal vraag: wie van jullie draagt er Zeeman-ondergoed, gaan er nauwelijks handen omhoog. Terwijl wij marktleider zijn in ondergoed, waar blijven al die onderbroeken dan, vraag ik me af?"
Ik had nog nooit van Bas Kosters gehoord maar hij is vast heel beroemd waardoor mijn snobberigheid werd aangewakkerd. Vervolgens meldt het artikel dat 87% van de leveranciers de gedragscode heeft ondertekend ( geen kinderarbeid en handhaving geldende millieunormen) en dat vind ik ook wat waard.
Dus snel naar Zeeman en wat zijn ze leuk.
Met groeten Ton
woensdag 21 september 2011
ta taaa tatatetaaa, ta taa tatatetaaa
Het is wel afkicken na een paar dagen Spanje.
Hond uitlaten: in de regen. Naar de supermarkt: door de regen. Om 17.00 uur het NRC lezen met het licht aan. Zelf koken. Het is een tijd geleden dat ik moeite had om weer thuis te zijn.
Ik moest dan ook alles uit de kast halen om niet depressief te worden. (ik ben wel een dramaqueen)
Alle foto's bekeken, een nieuwe screensaver van Casa Los Zuecos geïnstalleerd, onze gaste gebeld om even na te praten en heerlijk zitten dagdromen wat te gaan doen met onze nieuwe stuk grond.
Er staan ongeveer 50 olijfbomen op van een jaar of 60.
Gaan we daar een terras maken om in de schaduw te zitten? Moeten we de bancales restaureren? ( deze zijn voor een deel volgestort met aarde toen de vorige eigenaar een bouwkavel heeft laten graven) Willen we alsnog een zwembad? Mijn eerste reactie daarop is nee, maar een zwemvijver met vissen zie ik wel zitten. Al plannen makend zit ik in gedachten in Spanje en na een uurtje kan ik er weer helemaal tegen en is het eigenlijk allemaal weer goed in Nederland. Om 14.00 uur stap ik zonder probleem op de fiets voor een uurtje zangles in Alkmaar: door de regen.
Zingend.
Met groeten Ton
Hond uitlaten: in de regen. Naar de supermarkt: door de regen. Om 17.00 uur het NRC lezen met het licht aan. Zelf koken. Het is een tijd geleden dat ik moeite had om weer thuis te zijn.
Ik moest dan ook alles uit de kast halen om niet depressief te worden. (ik ben wel een dramaqueen)
Alle foto's bekeken, een nieuwe screensaver van Casa Los Zuecos geïnstalleerd, onze gaste gebeld om even na te praten en heerlijk zitten dagdromen wat te gaan doen met onze nieuwe stuk grond.
Er staan ongeveer 50 olijfbomen op van een jaar of 60.
Gaan we daar een terras maken om in de schaduw te zitten? Moeten we de bancales restaureren? ( deze zijn voor een deel volgestort met aarde toen de vorige eigenaar een bouwkavel heeft laten graven) Willen we alsnog een zwembad? Mijn eerste reactie daarop is nee, maar een zwemvijver met vissen zie ik wel zitten. Al plannen makend zit ik in gedachten in Spanje en na een uurtje kan ik er weer helemaal tegen en is het eigenlijk allemaal weer goed in Nederland. Om 14.00 uur stap ik zonder probleem op de fiets voor een uurtje zangles in Alkmaar: door de regen.
Zingend.
Met groeten Ton
dinsdag 20 september 2011
Rechtszaak
Is het nog wel leuk om een huis in Spanje te hebben met al die rechtszaken en dat gedoe eromheen?
We hoeven over het antwoord niet echt na te denken en roepen beiden: Ja hoor.
Want waar heb je dit uitzicht, dit weer, deze rust, deze cultuur en deze mensen.
Zoals b.v de economischecrisis niet te zien is in het landschap is ook de irritatie van de rechtszaak niet in de realiteit te zien. Het bestaat slechts tussen je oren. Als je dit helder hebt kun je deze zaken los zien van elkaar. Daardoor kunnen we nog steeds genieten van Spanje, de Spanjaarden en Los Zuecos.
Soms kost het wel moeite om de frustratie die we van de rechtszaak hebben niet te projecteren op zaken om ons heen maar dan hebben we er een gesprek over en gaat het weer goed. Het zit hem tenslotte slechts in één Spanjaard.
Gistermiddag en vanmorgen alle zaken besproken met de advocaat en bij de notaris geweest om een machtiging te regelen zodat de advocaat voor ons deze zaak kan behartigen. Het kan wel een half jaar duren voordat we wat horen en tot die tijd zeggen de Spanjaarden dan: No te preocupe.
Met groeten Ton
We hoeven over het antwoord niet echt na te denken en roepen beiden: Ja hoor.
Want waar heb je dit uitzicht, dit weer, deze rust, deze cultuur en deze mensen.
Zoals b.v de economischecrisis niet te zien is in het landschap is ook de irritatie van de rechtszaak niet in de realiteit te zien. Het bestaat slechts tussen je oren. Als je dit helder hebt kun je deze zaken los zien van elkaar. Daardoor kunnen we nog steeds genieten van Spanje, de Spanjaarden en Los Zuecos.
Soms kost het wel moeite om de frustratie die we van de rechtszaak hebben niet te projecteren op zaken om ons heen maar dan hebben we er een gesprek over en gaat het weer goed. Het zit hem tenslotte slechts in één Spanjaard.
Gistermiddag en vanmorgen alle zaken besproken met de advocaat en bij de notaris geweest om een machtiging te regelen zodat de advocaat voor ons deze zaak kan behartigen. Het kan wel een half jaar duren voordat we wat horen en tot die tijd zeggen de Spanjaarden dan: No te preocupe.
Met groeten Ton
maandag 19 september 2011
Over eten
Normaal gesproken gaan we maar enkele keren uit eten als we in Spanje zijn en koken de rest van de dagen zelf. Omdat we nu een gast hadden die het heerlijk vond om uit eten te gaan hebben we de keuken niet geopend, anders dan voor een kopje thee of koffie.
Wat ons opviel was de grootte van de porties. Alsof men de crisis probeert te ontlopen door mensen te lokken door ze veel voedsel voor te zetten. Ook lijken de prijzen lager te zijn geworden.
En natuurlijk het concept: eat as much as you can.
Voor Euro 9.95 kan je jezelf volledig volproppen bij de Chinees, de Indiër en nog wat andere buitenlandse restaurants. Waar je eerder gewoon een voor- hoofd- en nagerecht bestelde bestel je nu zonder géne het dubbele. En je laat gewoon staan wat je niet meer opkan.
Het lijkt er echter niet op dat er méér mensen komen maar dat zij, die komen, meer en betere keuzes
hebben voor minder geld. De kosten voor de restaurants zijn daardoor alleen maar opgelopen.
Het aantal gesloten restaurants is schokkend om te zien.
Trouwens het lijkt alsof de Spanjaarden helemaal niet meer komen eten. Waar een paar jaar geleden de restaurants om 22.00 uur volzaten met Spanjaarden is om die tijd de heleboel ongeveer uitgestorven.
Het is al met al prettig voor de tourist, maar die had het toch al niet slecht om in Spanje uit eten te gaan.
Met groeten Ton
Ps. Ik ben wel en kilootje zwaarder.
Wat ons opviel was de grootte van de porties. Alsof men de crisis probeert te ontlopen door mensen te lokken door ze veel voedsel voor te zetten. Ook lijken de prijzen lager te zijn geworden.
En natuurlijk het concept: eat as much as you can.
Voor Euro 9.95 kan je jezelf volledig volproppen bij de Chinees, de Indiër en nog wat andere buitenlandse restaurants. Waar je eerder gewoon een voor- hoofd- en nagerecht bestelde bestel je nu zonder géne het dubbele. En je laat gewoon staan wat je niet meer opkan.
Het lijkt er echter niet op dat er méér mensen komen maar dat zij, die komen, meer en betere keuzes
hebben voor minder geld. De kosten voor de restaurants zijn daardoor alleen maar opgelopen.
Het aantal gesloten restaurants is schokkend om te zien.
Trouwens het lijkt alsof de Spanjaarden helemaal niet meer komen eten. Waar een paar jaar geleden de restaurants om 22.00 uur volzaten met Spanjaarden is om die tijd de heleboel ongeveer uitgestorven.
Het is al met al prettig voor de tourist, maar die had het toch al niet slecht om in Spanje uit eten te gaan.
Met groeten Ton
Ps. Ik ben wel en kilootje zwaarder.
Verrassen
Dus voordat de zon de boven de bergen uitkwam stond ik al klaar met gereedschap. Eerst een paadje vrijmaken om naar het hek te komen vervolgens het gaas losgeknipt en een plekje vrijgemaakt om een tafel en stoelen neer te zetten. Maar tegen die tijd was het voor de anderen al duidelijk wat ik aan het doen was. Dus werd er met gejuich meubilair aangedragen en kwam er als vanzelf een lekker ontbijtje uit de keuken.
Het deed ons weer denken aan de tijd dat we het perceel kochten waar ons huis opstaat. Om de sfeer te proeven hebben we daar verschillende malen gezeten en gegeten voordat we besloten om het te kopen.
Met groeten Ton
zondag 18 september 2011
Techneute
De koelkast heeft nog steeds kuren. De vorige keer kon ik hem, door wat stevig schudden weer aan de praat krijgen. Verder dan dat gaat mijn technische kunnen niet. Eigenlijk sla ik meteen op tilt zodra er iets aan apparatuur hapert.
We hebben eerst geprobeerd om hem te laten repareren maar dan moet er iemand van Edesa uit Malaga komen. Kosten? Ja valt niets van te zeggen maar 100 euro is niets.
Rick en ik zijn er daarom maar op uit gegaan om een nieuwe te kopen. Alleen sluit de deur van rechts naar links en wij willen dat precies andersom. Ja, maar daarvoor moet de technische dienst komen... uit Malaga. Kosten? Geen idee.
Dit levert niets op.
Waarom kijk je er zelf niet naar? vraagt Rick. Ik?
Nu hebben we gelukkig een gast en die is wat doortastender. Dus doe ik wat ze zegt.
Stekker eruit en aan de binnenkant de afdekplaten gedemonteerd. Niets te zien natuurlijk.
"Haal dat folie eens weg." Ineens komt er een ventilator te voorschijn. Stekker erin. Ventilator doet niets.
"Geef hem eens een zetje." Wat blijkt: de ventilator loopt tegen het isolatiemateriaal aan. Wat van dat spul verwijderd en.... hij loopt als een trein.
Goed om zo'n vriendin te hebben.
Met groeten Ton
We hebben eerst geprobeerd om hem te laten repareren maar dan moet er iemand van Edesa uit Malaga komen. Kosten? Ja valt niets van te zeggen maar 100 euro is niets.
Rick en ik zijn er daarom maar op uit gegaan om een nieuwe te kopen. Alleen sluit de deur van rechts naar links en wij willen dat precies andersom. Ja, maar daarvoor moet de technische dienst komen... uit Malaga. Kosten? Geen idee.
Dit levert niets op.
Waarom kijk je er zelf niet naar? vraagt Rick. Ik?
Nu hebben we gelukkig een gast en die is wat doortastender. Dus doe ik wat ze zegt.
Stekker eruit en aan de binnenkant de afdekplaten gedemonteerd. Niets te zien natuurlijk.
"Haal dat folie eens weg." Ineens komt er een ventilator te voorschijn. Stekker erin. Ventilator doet niets.
"Geef hem eens een zetje." Wat blijkt: de ventilator loopt tegen het isolatiemateriaal aan. Wat van dat spul verwijderd en.... hij loopt als een trein.
Goed om zo'n vriendin te hebben.
Met groeten Ton
zaterdag 17 september 2011
Realiseren
Ja. Het is allemaal gelukt. We zijn gisteren eigenaren geworden van het perceel naast ons.
Er ontstond nog wel even een probleem omdat ons rekeningnummer niet op de check vermeld stond maar na een telefoontje naar de bank in Alcaucin werd dit opgelost. Vervolgens naar de notaris en werd er getekend.
He, he,
Omdat we ook naar het gerechtsgebouw zijn geweest om de papieren op te halen voor de nieuwe rechtszaak en daar met onze advocaat over hebben gesproken was de blijheid met de aankoop eigenlijk volledig afwezig.
Toen we ons dit realiseerden hebben we eerst even een keiharde, Joepieeeee, schreeuw gegeven en zijn daarna, met onze gast die mee is, lekker aan het strand gaan lunchen. En pas als je er weer even bij stilstaat dan realiseer je je weer hoe bevoorrecht je eigenlijk bent. Een huis in Spanje, geld genoeg hebben om een stukje grond aan te kopen, lekker half September eten op het strand ( zonder jassen aan en zonder paraplu ) gezamelijk met degenen die je dierbaar zijn.
Met groeten Ton
Er ontstond nog wel even een probleem omdat ons rekeningnummer niet op de check vermeld stond maar na een telefoontje naar de bank in Alcaucin werd dit opgelost. Vervolgens naar de notaris en werd er getekend.
He, he,
Omdat we ook naar het gerechtsgebouw zijn geweest om de papieren op te halen voor de nieuwe rechtszaak en daar met onze advocaat over hebben gesproken was de blijheid met de aankoop eigenlijk volledig afwezig.
Toen we ons dit realiseerden hebben we eerst even een keiharde, Joepieeeee, schreeuw gegeven en zijn daarna, met onze gast die mee is, lekker aan het strand gaan lunchen. En pas als je er weer even bij stilstaat dan realiseer je je weer hoe bevoorrecht je eigenlijk bent. Een huis in Spanje, geld genoeg hebben om een stukje grond aan te kopen, lekker half September eten op het strand ( zonder jassen aan en zonder paraplu ) gezamelijk met degenen die je dierbaar zijn.
Met groeten Ton
donderdag 15 september 2011
Het is misschien niet makkelijk maar.....
Gisterochtend op de radio geluisterd naar een stukje conference van Fons Jansen. Hij speelde een klein kind en sprak over de waarheid volgens volwassenen. Conclusie volwassenen hebben een eigen idee over waarheid.
Bv. Je mag elk jaar dat je ouder wordt een kwartier later naar bed. Ja, ja , dat betekent dat als ik 37 jaar ben nooit meer naar bed hoef. Sinterklaas bestaat niet, het was mijn vader verkleed als de Sint. Leugens.
Ook ik herinner me dat ik heel boos was, niet zozeer dat de Sint niet bestond maar dat mijn ouders gelogen hadden. Ook bij sommige vragen die ik stelde wist ik soms dat mijn moeder niet de waarheid sprak.
Zo vroeg ik haar eens wat er gebeurde bij een begrafenis. Ze antwoordde dat ze dat niet wist omdat ze nooit bij een begrafenis was geweest terwijl ik toch echt wist dat ze bij de begrafenis van een tante was geweest. Terug kijkend kan ik dat bij die vraag wel begrijpen maar .....als kind waren het leugens en ik wist het. Terwijl we als kind leerde om de waarheid te spreken.
Gisteravond bij een lezing geweest van Manu Keirse over rouw en verwerking.
Hij gaf verschillende voorbeelden waar kinderen simpelweg niet de waarheid te horen kregen en de impact daarvan.
Als een vrouw voor chemotherapie naar het ziekenhuis moet wordt gezegd dat ze "mamma daar beter gaan maken". Vervolgens wordt moeder alleen maar zieker en kaal. Wat moet een kind daarvan maken? Leg uit wat er gebeurt, wat de gevolgen zijn, niet alleen voor moeder maar ook voor het gezin. En vertel altijd dat het nooit de schuld is van het kind. Kinderen maken zichzelf heel vaak de schuldige omdat ze denken dat moeder ziek is geworden omdat het kind net ruzie met haar had gemaakt of niet had gedaan wat moeder had gezegd.
Kinderen maken hun eigen verhaal door de ontbrekende stukken in te vullen en dat verhaal wordt er dan voor het kind niet beter op.
Zo vertelde Manu ook het verhaal van een jongen die op tweejarige leeftijd zijn vader verloor. Hij is zijn hele leven boos geweest op zijn vader omdat hij altijd opnieuw moest ervaren dat hij alleen maar een moeder had. Nooit een vader op de schoolavond of bij een voetbal wedstrijd en altijd maar weer bij het invullen van formulieren vermelden ouders: moeder.
Toen hij 37 jaar was had hij daar een gesprek over met zijn broer, die 11 jaar ouder was. De broer vertelde dat vader voor zijn overlijden had gezegd dat hij een beetje een vader voor zijn jongere broertje moest zijn omdat die anders geen vadergevoel zou kennen.
Ik heb het altijd heel fijn gevonden dat jij meeging naar de voetbal enzo maar........wou dat je me wat vader had gezegd direct had verteld zodat ik niet mijn hele leven boos had hoeven zijn.
Met groeten Ton
Bv. Je mag elk jaar dat je ouder wordt een kwartier later naar bed. Ja, ja , dat betekent dat als ik 37 jaar ben nooit meer naar bed hoef. Sinterklaas bestaat niet, het was mijn vader verkleed als de Sint. Leugens.
Ook ik herinner me dat ik heel boos was, niet zozeer dat de Sint niet bestond maar dat mijn ouders gelogen hadden. Ook bij sommige vragen die ik stelde wist ik soms dat mijn moeder niet de waarheid sprak.
Zo vroeg ik haar eens wat er gebeurde bij een begrafenis. Ze antwoordde dat ze dat niet wist omdat ze nooit bij een begrafenis was geweest terwijl ik toch echt wist dat ze bij de begrafenis van een tante was geweest. Terug kijkend kan ik dat bij die vraag wel begrijpen maar .....als kind waren het leugens en ik wist het. Terwijl we als kind leerde om de waarheid te spreken.
Gisteravond bij een lezing geweest van Manu Keirse over rouw en verwerking.
Hij gaf verschillende voorbeelden waar kinderen simpelweg niet de waarheid te horen kregen en de impact daarvan.
Als een vrouw voor chemotherapie naar het ziekenhuis moet wordt gezegd dat ze "mamma daar beter gaan maken". Vervolgens wordt moeder alleen maar zieker en kaal. Wat moet een kind daarvan maken? Leg uit wat er gebeurt, wat de gevolgen zijn, niet alleen voor moeder maar ook voor het gezin. En vertel altijd dat het nooit de schuld is van het kind. Kinderen maken zichzelf heel vaak de schuldige omdat ze denken dat moeder ziek is geworden omdat het kind net ruzie met haar had gemaakt of niet had gedaan wat moeder had gezegd.
Kinderen maken hun eigen verhaal door de ontbrekende stukken in te vullen en dat verhaal wordt er dan voor het kind niet beter op.
Zo vertelde Manu ook het verhaal van een jongen die op tweejarige leeftijd zijn vader verloor. Hij is zijn hele leven boos geweest op zijn vader omdat hij altijd opnieuw moest ervaren dat hij alleen maar een moeder had. Nooit een vader op de schoolavond of bij een voetbal wedstrijd en altijd maar weer bij het invullen van formulieren vermelden ouders: moeder.
Toen hij 37 jaar was had hij daar een gesprek over met zijn broer, die 11 jaar ouder was. De broer vertelde dat vader voor zijn overlijden had gezegd dat hij een beetje een vader voor zijn jongere broertje moest zijn omdat die anders geen vadergevoel zou kennen.
Ik heb het altijd heel fijn gevonden dat jij meeging naar de voetbal enzo maar........wou dat je me wat vader had gezegd direct had verteld zodat ik niet mijn hele leven boos had hoeven zijn.
Met groeten Ton
woensdag 14 september 2011
Welke stille nacht?
Alle seizoenen zijn dit jaar een seizoen eerder begonnen.
Zomer in april en mei, herfst in juni, juli en augustus.
En de winter?
De winter is voor ons in september begonnen.
Gisteravond zijn we bij Nootzaak begonnen met het instuderen van het Kerstrepertoire -de maan scheen overigens wel door de bomen. Via Little Drummer boy en Jul, jul strålende jul naar Perché si povero en Deck the Hall.
We kwamen al helemaal in de kerstsfeer. In de auto naar huis zaten we nog te neurieën.
Maar wat wekte mij uit mijn slaap? Lawaai op straat?
Nee het was Rick die in zijn slaap aan het zingen was.
Met groeten Ton
Zomer in april en mei, herfst in juni, juli en augustus.
En de winter?
De winter is voor ons in september begonnen.
Gisteravond zijn we bij Nootzaak begonnen met het instuderen van het Kerstrepertoire -de maan scheen overigens wel door de bomen. Via Little Drummer boy en Jul, jul strålende jul naar Perché si povero en Deck the Hall.
We kwamen al helemaal in de kerstsfeer. In de auto naar huis zaten we nog te neurieën.
Maar wat wekte mij uit mijn slaap? Lawaai op straat?
Nee het was Rick die in zijn slaap aan het zingen was.
Met groeten Ton
dinsdag 13 september 2011
Soms
.... is er nog wat van de moeder te zien die ze ooit was.
Omdat mijn zus op vakantie is doe ik de boodschappen voor mijn moeder.
Thuis gekomen met de boodschappen komt ze uit de stoel om te helpen met opruimen. Ze heeft alleen nauwelijks idee meer waar wat staat.
Waar heb ik dat eigenlijk staan? vraagt ze met het pak koffie in de hand.
In dit kastje, zeg ik, terwijl ik het deurtje open doe.
Rustig verschuift ze wat andere spullen in het kastje zodat het pak er keurig tussen past.
"Wat doen we hiermee?' zegt ze wijzend naar een brood.
Dat vries je altijd in, antwoord ik.
Hoe doe ik dat ook alweer?
Met vier sneetjes in een plastic zakje.
Waar heb ik zakjes?
In deze lade.
O ja, Nu je het zegt weet ik het weer.
Vervolgens blijft ze staan. Niet wetend wat te doen of waarmee te beginnen.
Ik pak het brood en haal er vier sneetjes vanaf en doe ze in een zakje.
Mijn moeder pakt het op en vraagt "wat moet er nu mee?"
Als je wilt kan je het dicht binden met zo'n bindertje.
Nu komt mijn oude moeder weer even boven.
Rustig drukt ze de lucht uit het zakje, draait het vervolgens een paar maal rond en draait zonder probleem, nauwgezet, een bindertje om het uiteinde
Dit herhaalt ze met de volgende 5 pakketjes en maakt een keurig stapeltje.
Als ik de zakjes met brood in de vriezer leg is ze het er niet mee eens .
"Wat ben je toch een makke Rus. Om het goed in te vriezen moet je het niet in stapels leggen maar uitspreiden."
"Je hebt gelijk maar ik ben nu eenmaal een beetje rommelig" zeg ik, terwijl mijn moeder de zakjes herschikt.
Met groeten Ton
Omdat mijn zus op vakantie is doe ik de boodschappen voor mijn moeder.
Thuis gekomen met de boodschappen komt ze uit de stoel om te helpen met opruimen. Ze heeft alleen nauwelijks idee meer waar wat staat.
Waar heb ik dat eigenlijk staan? vraagt ze met het pak koffie in de hand.
In dit kastje, zeg ik, terwijl ik het deurtje open doe.
Rustig verschuift ze wat andere spullen in het kastje zodat het pak er keurig tussen past.
"Wat doen we hiermee?' zegt ze wijzend naar een brood.
Dat vries je altijd in, antwoord ik.
Hoe doe ik dat ook alweer?
Met vier sneetjes in een plastic zakje.
Waar heb ik zakjes?
In deze lade.
O ja, Nu je het zegt weet ik het weer.
Vervolgens blijft ze staan. Niet wetend wat te doen of waarmee te beginnen.
Ik pak het brood en haal er vier sneetjes vanaf en doe ze in een zakje.
Mijn moeder pakt het op en vraagt "wat moet er nu mee?"
Als je wilt kan je het dicht binden met zo'n bindertje.
Nu komt mijn oude moeder weer even boven.
Rustig drukt ze de lucht uit het zakje, draait het vervolgens een paar maal rond en draait zonder probleem, nauwgezet, een bindertje om het uiteinde
Dit herhaalt ze met de volgende 5 pakketjes en maakt een keurig stapeltje.
Als ik de zakjes met brood in de vriezer leg is ze het er niet mee eens .
"Wat ben je toch een makke Rus. Om het goed in te vriezen moet je het niet in stapels leggen maar uitspreiden."
"Je hebt gelijk maar ik ben nu eenmaal een beetje rommelig" zeg ik, terwijl mijn moeder de zakjes herschikt.
Met groeten Ton
maandag 12 september 2011
Beautiful noise
Het leek wel even of er alleen maar vrolijke en vriendelijke mensen op de wereld waren. Met bijna 100 koren die meededen aan Korenlint moet je wel tot de conclusie komen dat zingen echt goed is voor het humeur.
We hadden het eerste optreden in een klassiek ingerichte zaal van de Philharmonie. Veel gordijnen en kroonluchters maar een heldere akoestiek. Ik had mezelf officieel nerveus verklaard omdat ik zowel koude vingers had als veelvuldig moest gapen. Dit werd niet beter toen we ook nog als 'de nieuwe tenoren' werden voorgesteld. (Ik kreeg bijna visioenen van grote podia met schreeuwende fans.)
Ik stond er bij als een houten Klaas maar het zingen ging goed. Ik was dan ook zeer alert. Het resulteerde in complimenten na het concert en in een uitnodiging om bij een koor in Utrecht te zingen. "De stemmen van u als tenoren, harmoniëren bijzonder. We zouden u graag in ons koor willen verwelkomen".Het tweede optreden was in de Librije, in het oude stadhuis van Haarlem aan de grote Markt, met prachtige gewelven, een beetje huiselijk. Mede door wat houding tips heb ik relaxt gezongen zodat mijn eigen persoonlijkheid en plezier vrijelijk naar buiten konden komen. Ook hier kregen we complimenten.
De kop is er dus af. Het is een leerzame middag geweest en voor mij een totaal verschil met de optredens die ik vroeger had met fanfare Eensgezindheid uit Egmond Binnen. Mijn stem als instrument verhoudt zich tot een trompet als mijn been tot een kunstbeen.
Met groeten Ton
zondag 11 september 2011
Ook ik weet nog precies waar ik was
Ik had mijn eigen hoveniersbedrijf en ging halverwege de middag nog een paar planten afleveren bij een klant.
Zodra ze me zag riep ze me binnen: kom snel, er is een aanslag gepleegd op het wereldhandelscentrum.
De eerste beelden die ik zag waren van de torens waaruit, als vlaggen, donkere rookwolken kwamen.
En steeds opnieuw de herhalingen van het binnenvliegen van het vliegtuig in de tweede toren. Dat is me eigenlijk het meest bijgebleven, de snélheid waarmee het vliegtuig het gebouw binnen vliegt. Nooit is de snelheid van vliegtuigen zo zichtbaar geweest.
Sinds in 2003 de Polderbaan werd geopend en ik vanuit onze serre vliegtuigen boven ons dorp een bocht zie maken is dat beeld van die snelheid steeds weer even terug in mijn gedachten.
Het had iets knussigs, zoals we daar samen zaten te kijken naar de tv, alsof we zaten te schuilen tegen de boosheid van de wereld. Ik kende die vrouw slechts zeer oppervlakkig maar we hebben op dat moment het meest menselijke gedaan wat er is: troost gezocht en onze emoties gedeeld. Onbegrip, ontkenning, afschuw maar ook sensatie en de roep om wraak.
Vanmiddag zingen we met Nootzaak in Haarlem o.a. If music be the food of love.
Mijn wens is dat iedereen veel van dat voedsel eet.
Met groeten Ton
Zodra ze me zag riep ze me binnen: kom snel, er is een aanslag gepleegd op het wereldhandelscentrum.
De eerste beelden die ik zag waren van de torens waaruit, als vlaggen, donkere rookwolken kwamen.
En steeds opnieuw de herhalingen van het binnenvliegen van het vliegtuig in de tweede toren. Dat is me eigenlijk het meest bijgebleven, de snélheid waarmee het vliegtuig het gebouw binnen vliegt. Nooit is de snelheid van vliegtuigen zo zichtbaar geweest.
Sinds in 2003 de Polderbaan werd geopend en ik vanuit onze serre vliegtuigen boven ons dorp een bocht zie maken is dat beeld van die snelheid steeds weer even terug in mijn gedachten.
Het had iets knussigs, zoals we daar samen zaten te kijken naar de tv, alsof we zaten te schuilen tegen de boosheid van de wereld. Ik kende die vrouw slechts zeer oppervlakkig maar we hebben op dat moment het meest menselijke gedaan wat er is: troost gezocht en onze emoties gedeeld. Onbegrip, ontkenning, afschuw maar ook sensatie en de roep om wraak.
Vanmiddag zingen we met Nootzaak in Haarlem o.a. If music be the food of love.
Mijn wens is dat iedereen veel van dat voedsel eet.
Met groeten Ton
zaterdag 10 september 2011
Plezierig verslaafd
Bloggen en zingen hebben iets gezamenlijk: ik doe het met plezier anders deed ik het niet en het is vervolgens plezierig verslavend als anderen het waarderen.
De laatste dagen schrijf ik blogjes waar positief op gereageerd wordt en dat maakt het extra leuk want dan wordt het een soort communicatie.
Vandaag hebben we het eerste concert van Blair gehad.
Als onderdeel van de open monumentendag en Korenlint zongen we 2 maal 20 minuten in de schuilkerk aan het Fnidsen in Alkmaar. (Fnidsen is een verbastering van Venetië omdat dat deel van de stad heel nat was.)
We zingen omdat we het leuk vinden maar met een concert is het mooi meegenomen als de mensen in de zaal het waarderen.
Ook dit is een soort van communiceren. Als het stil is in de zaal vindt men het mooi. Wordt er geschuifeld of wordt het op een andere manier wat onrustig vindt men het minder.
(Al is dit misschien meer een studie onderwerp voor Diederik Stapel. Zie blog Hufterig van 8 sept.)
Het bleef lekker rustig in de kerk en daar waren we heel blij mee.
Met groeten Ton
De laatste dagen schrijf ik blogjes waar positief op gereageerd wordt en dat maakt het extra leuk want dan wordt het een soort communicatie.
Vandaag hebben we het eerste concert van Blair gehad.
Als onderdeel van de open monumentendag en Korenlint zongen we 2 maal 20 minuten in de schuilkerk aan het Fnidsen in Alkmaar. (Fnidsen is een verbastering van Venetië omdat dat deel van de stad heel nat was.)
We zingen omdat we het leuk vinden maar met een concert is het mooi meegenomen als de mensen in de zaal het waarderen.
Ook dit is een soort van communiceren. Als het stil is in de zaal vindt men het mooi. Wordt er geschuifeld of wordt het op een andere manier wat onrustig vindt men het minder.
(Al is dit misschien meer een studie onderwerp voor Diederik Stapel. Zie blog Hufterig van 8 sept.)
Het bleef lekker rustig in de kerk en daar waren we heel blij mee.
Met groeten Ton
vrijdag 9 september 2011
Onuitgesproken
Wanneer hebben/krijgen we honger in onze westerse wereld?
Als we meer gaan bewegen en onze calorie inname niet verhogen of als we i.v.m afvallen minder calorieën tot ons nemen. Beiden zijn een luxe probleem.
Vandaag 9 jaar geleden rijden we op de fiets naar Santiago de Compostela. Het traject is van Tilloy les Merchiennes naar St Quentin.
"in iets minder dan 2 uur, 40 kilometer gefietst naar Cambray. Heerlijk op het plein gezeten en later nog een quiche en paté gekocht. Het gaat wel veel over eten want we hebben eigenlijk de hele dag honger".
Ook vandaag maar in 2011. We hebben de hele dag honger want we doen al een week of vier op ons gewicht letten. Toen we dan ook vanmorgen het dagboekfragment hadden gelezen stond het eigenlijk - onuitgesproken- in de ogen te lezen: Het wordt tijd voor de chinees.
Heerlijk gegeten.
Met groeten Ton
Als we meer gaan bewegen en onze calorie inname niet verhogen of als we i.v.m afvallen minder calorieën tot ons nemen. Beiden zijn een luxe probleem.
Vandaag 9 jaar geleden rijden we op de fiets naar Santiago de Compostela. Het traject is van Tilloy les Merchiennes naar St Quentin.
"in iets minder dan 2 uur, 40 kilometer gefietst naar Cambray. Heerlijk op het plein gezeten en later nog een quiche en paté gekocht. Het gaat wel veel over eten want we hebben eigenlijk de hele dag honger".
Ook vandaag maar in 2011. We hebben de hele dag honger want we doen al een week of vier op ons gewicht letten. Toen we dan ook vanmorgen het dagboekfragment hadden gelezen stond het eigenlijk - onuitgesproken- in de ogen te lezen: Het wordt tijd voor de chinees.
Heerlijk gegeten.
Met groeten Ton
donderdag 8 september 2011
Hufterig
Volgens Diederik Stapel, Roos Vonk en Marcel Zeelenberg zouden vlees eters "hufteriger" en "egoïstischer" zijn dan vegetariërs.
Toen ik dit bericht een paar weken geleden las had ik al mijn twijfels. Wij aten als kind slechts éénmaal per week een klein stukje vlees en toch gedroegen we ons niet als engeltjes.
Als kind moest ik samen met mijn broer de aardappels schillen. Dit liep steevast uit op huilen en gooien. Mijn oudere broer schilde de grootste aardappels zonder pitten en ik bleef dan verbolgen zitten met de pokdalige kleintjes. Later verdeelde mijn moeder de aardappels eerst in twee porties en dan mochten we kiezen welk deel we wilden hebben (dit verliep trouwens ook niet probleemloos maar wel zonder smijten).
Mijn zus en ik hadden het bijna dagelijks met elkaar aan de stok. O.a over de snelheid waarmee we onze koekjes aten. Mijn zus langzaam en ik schrokkerig. Ik herinner me dat mijn moeder eens in huilen uitbarstte en zei "wat heb ik toch een rot kinderen".
Een groot voordeel aan de fraude van de dames en heren professoren is dat we geen vegetarier hoeven te worden om aardig(er) te willen zijn.
Toen ik dit bericht een paar weken geleden las had ik al mijn twijfels. Wij aten als kind slechts éénmaal per week een klein stukje vlees en toch gedroegen we ons niet als engeltjes.
Als kind moest ik samen met mijn broer de aardappels schillen. Dit liep steevast uit op huilen en gooien. Mijn oudere broer schilde de grootste aardappels zonder pitten en ik bleef dan verbolgen zitten met de pokdalige kleintjes. Later verdeelde mijn moeder de aardappels eerst in twee porties en dan mochten we kiezen welk deel we wilden hebben (dit verliep trouwens ook niet probleemloos maar wel zonder smijten).
Mijn zus en ik hadden het bijna dagelijks met elkaar aan de stok. O.a over de snelheid waarmee we onze koekjes aten. Mijn zus langzaam en ik schrokkerig. Ik herinner me dat mijn moeder eens in huilen uitbarstte en zei "wat heb ik toch een rot kinderen".
Een groot voordeel aan de fraude van de dames en heren professoren is dat we geen vegetarier hoeven te worden om aardig(er) te willen zijn.
woensdag 7 september 2011
Korenlint
Wij zeggen steeds: als je iets verklaard ga je het doen ook.
Toen we begonnen met zingen in Nootzaak was bekend dat het eerste optreden tijdens het Korenlint in Haarlem zou zijn. Tijdens dat optreden worden er 7 liederen ten gehore gebracht. We hadden nog maar een stuk of 6 repetities te gaan tot de vakantie waarin wij niet alleen alleen wilden zingen maar ook kijken of we in het koor zouden passen.
Toen bekend werd welke liederen er gezongen zouden worden bleek dat we er slechts twee zouden kunnen meezingen.
Zowel Rick als ik vonden dat veel te weinig. Waarop de dirigent - natuurlijk - zei " Als jullie goed oefenen kunnen we dat na de vakantie opnieuw bekijken".
Dus was het tijd om iets te verklaren: we wilden 5 liederen meezingen. Dus tijdens de vakantie veelvuldig gerepeteerd.
Gisteravond de eerste zangavond na het reces. Lof en niets dan lof overviel ons. We zingen, schijnbaar moeiteloos, 5 nummers mee.
Het voordeel van het intensieve oefenen is dat je je niet meer zo hoeft te focussen op tekst en muziek.
Er ontstaat dan ruimte om al zingend te luisteren en de eigen stem af te stemmen op die van de andere zangers.
En dan wordt het ineens musiceren.
Voor het programma van Korenlint
Met groeten Ton
Toen we begonnen met zingen in Nootzaak was bekend dat het eerste optreden tijdens het Korenlint in Haarlem zou zijn. Tijdens dat optreden worden er 7 liederen ten gehore gebracht. We hadden nog maar een stuk of 6 repetities te gaan tot de vakantie waarin wij niet alleen alleen wilden zingen maar ook kijken of we in het koor zouden passen.
Toen bekend werd welke liederen er gezongen zouden worden bleek dat we er slechts twee zouden kunnen meezingen.
Zowel Rick als ik vonden dat veel te weinig. Waarop de dirigent - natuurlijk - zei " Als jullie goed oefenen kunnen we dat na de vakantie opnieuw bekijken".
Dus was het tijd om iets te verklaren: we wilden 5 liederen meezingen. Dus tijdens de vakantie veelvuldig gerepeteerd.
Gisteravond de eerste zangavond na het reces. Lof en niets dan lof overviel ons. We zingen, schijnbaar moeiteloos, 5 nummers mee.
Het voordeel van het intensieve oefenen is dat je je niet meer zo hoeft te focussen op tekst en muziek.
Er ontstaat dan ruimte om al zingend te luisteren en de eigen stem af te stemmen op die van de andere zangers.
En dan wordt het ineens musiceren.
Voor het programma van Korenlint
Met groeten Ton
Beetje flauw
De zomer is voorbij, hoorde niet in het rijtje thuis.
Hoe kan de zomer voorbij zijn als ie überhaupt niet eens was begonnen.
Ik ga gelukkig nog een paar dagen naar Casa Los Zuecos.
Met groeten Ton
Hoe kan de zomer voorbij zijn als ie überhaupt niet eens was begonnen.
Ik ga gelukkig nog een paar dagen naar Casa Los Zuecos.
Met groeten Ton
dinsdag 6 september 2011
Wat hoort in dit rijtje niet thuis?
De vakanties zitten erop.
De kinderen gaan weer naar school.
Het theaterseizoen is geopend.
De bomen laten hun eerste blaadjes vallen.
Het parlementaire jaar is begonnen.
De zomer is voorbij.
De eerste spruitjes liggen in de winkel.
Files worden weer langer.
De voordeel uren kaart van de NS is niet meer voor 9.00 uur te gebruiken.
De repetities van clubs zijn gestart.
Lammetjes zijn schapen geworden.
Sint Nicolaas heeft de eerste pepernoten aangeschaft.
Met groeten Ton
De kinderen gaan weer naar school.
Het theaterseizoen is geopend.
De bomen laten hun eerste blaadjes vallen.
Het parlementaire jaar is begonnen.
De zomer is voorbij.
De eerste spruitjes liggen in de winkel.
Files worden weer langer.
De voordeel uren kaart van de NS is niet meer voor 9.00 uur te gebruiken.
De repetities van clubs zijn gestart.
Lammetjes zijn schapen geworden.
Sint Nicolaas heeft de eerste pepernoten aangeschaft.
Met groeten Ton
maandag 5 september 2011
Makkelijk.
Het leven wordt steeds makkelijker.
Ik wil graag een fototoestel dat goede foto's maakt en niet al te moeilijk is in het bedienen, vroeg ik aan de verkoper in de foto winkel.
Geen probleem, vanaf €100 heb ik al iets voor u, antwoordde hij.
Na het bekijken van verschillende toestellen ben ik op internet nog wat gaan vergelijken en heb ik gekozen voor een Samsung WB650.
Het toestel werd geleverd met een aller aantrekkelijkst klein boekje met de titel 'easy start'.
Wat kan er dan misgaan.
En ik kan niet anders zeggen dat de foto's die ik inmiddels met de easy start heb gemaakt er goed uit zien.
Maar een mens wil meer. Altijd maar meer. Dus kreeg ik al gebruikend er de pest in dat ik al die menu's niet kon bedienen. Waar is de ouderwetse handleiding waar alles nog eens lekker in voorgekauwd staat?
Terug naar de winkel waar ik met een rood hoofd te weten kwam dat de handleiding op de meegeleverde CDrom staat.
CD in het apparaat.
Mijn eenvoudige camera heeft 150 paginas gebruiksaanwijzing nodig om uit te leggen wat ik er allemaal mee kan doen.
Het leven lijkt dus alleen voor de fabriek eenvoudiger geworden. Zij hoeven immers geen handleidingen meer af te drukken.
Met groeten Ton
Ik wil graag een fototoestel dat goede foto's maakt en niet al te moeilijk is in het bedienen, vroeg ik aan de verkoper in de foto winkel.
Geen probleem, vanaf €100 heb ik al iets voor u, antwoordde hij.
Na het bekijken van verschillende toestellen ben ik op internet nog wat gaan vergelijken en heb ik gekozen voor een Samsung WB650.
Het toestel werd geleverd met een aller aantrekkelijkst klein boekje met de titel 'easy start'.
Wat kan er dan misgaan.
En ik kan niet anders zeggen dat de foto's die ik inmiddels met de easy start heb gemaakt er goed uit zien.
Maar een mens wil meer. Altijd maar meer. Dus kreeg ik al gebruikend er de pest in dat ik al die menu's niet kon bedienen. Waar is de ouderwetse handleiding waar alles nog eens lekker in voorgekauwd staat?
Terug naar de winkel waar ik met een rood hoofd te weten kwam dat de handleiding op de meegeleverde CDrom staat.
CD in het apparaat.
Mijn eenvoudige camera heeft 150 paginas gebruiksaanwijzing nodig om uit te leggen wat ik er allemaal mee kan doen.
Het leven lijkt dus alleen voor de fabriek eenvoudiger geworden. Zij hoeven immers geen handleidingen meer af te drukken.
Met groeten Ton
zondag 4 september 2011
Noot gekraakt
De keel staat voor vernieuwing en creativiteit. En ik heb al weken last van mijn keel.
Dus wat zit er dwars?
Zowel bij Blair als bij Nootzaak zing ik de tenorpartij. En daar ben ik tevreden mee.
Nu is bij Nootzaak het verzoek of ik de baritonpartij wil gaan zingen en dat wil ik niet. Dus zit ik al weken te meuten en redenen te bedenken om tenor te blijven zingen. Mijn belangrijkste reden daarvoor is dat ik het notenschrift geleerd heb in de G sleutel en daar staat de tenor in geschreven.
Bas of bariton staan geschreven in de F sleutel. Als ik goed de bariton wil gaan zingen moet ik -van mezelf-het nieuwe schrift leren maar dat lukt me vast niet want ik ben te veel gewend aan het oude.
Ook denk ik dat de partij minder interessant is dan de tenor. Omdat Rick ook tenor is kunnen we samen oefenen en dat heeft voordelen.
Gelukkig ben ik nogal stijfkoppig dus kan dit weken duren.
Omdat ik gisteren opnieuw het gesprek met Nootzaak had over deze zaak is het niet verwonderlijk dat het hoesten vannacht erger was dan tevoren.
Mijn keel is inmiddels rauw en pijnlijk en de stem, als gevolg daarvan, een half octaaf gedaald. Hou ik nog wat langer vol dan kan ik, of helemaal niet meer zingen of alleen nog bassen.
Tijd om mezelf tot de orde te roepen en te denken aan mijn favoriete uitspraak: het gaat over niets.
De werkelijk reden dat ik niet wil baritonnen is dat ik me niet wil laten zeggen wat ik moet doen. Ik heb al een eerder geschreven dat ik een arrogante dominante hufter ben. Dit is een duidelijk voorbeeld.
Ik bepaal wat ik doe en wil en dat is tenor zingen en dat kan ik volhouden ten koste van plezier, goede sfeer en open relatie met de mensen om mij heen.
De opgeworpen weerstand is de weerstand die ík opwerp.
Als ik daar nu eens mee stop kan ik lekker gaan zingen.
Trouwens: het wonderlijke is dat ik vroeger alleen maar bas wilde zingen want dat was zo lekker masculien ( maar toen zat ik nog in een ontkennende fase over mijn seksualiteit )
Met groeten Ton
Dus wat zit er dwars?
Zowel bij Blair als bij Nootzaak zing ik de tenorpartij. En daar ben ik tevreden mee.
Nu is bij Nootzaak het verzoek of ik de baritonpartij wil gaan zingen en dat wil ik niet. Dus zit ik al weken te meuten en redenen te bedenken om tenor te blijven zingen. Mijn belangrijkste reden daarvoor is dat ik het notenschrift geleerd heb in de G sleutel en daar staat de tenor in geschreven.
Bas of bariton staan geschreven in de F sleutel. Als ik goed de bariton wil gaan zingen moet ik -van mezelf-het nieuwe schrift leren maar dat lukt me vast niet want ik ben te veel gewend aan het oude.
Ook denk ik dat de partij minder interessant is dan de tenor. Omdat Rick ook tenor is kunnen we samen oefenen en dat heeft voordelen.
Gelukkig ben ik nogal stijfkoppig dus kan dit weken duren.
Omdat ik gisteren opnieuw het gesprek met Nootzaak had over deze zaak is het niet verwonderlijk dat het hoesten vannacht erger was dan tevoren.
Mijn keel is inmiddels rauw en pijnlijk en de stem, als gevolg daarvan, een half octaaf gedaald. Hou ik nog wat langer vol dan kan ik, of helemaal niet meer zingen of alleen nog bassen.
Tijd om mezelf tot de orde te roepen en te denken aan mijn favoriete uitspraak: het gaat over niets.
De werkelijk reden dat ik niet wil baritonnen is dat ik me niet wil laten zeggen wat ik moet doen. Ik heb al een eerder geschreven dat ik een arrogante dominante hufter ben. Dit is een duidelijk voorbeeld.
Ik bepaal wat ik doe en wil en dat is tenor zingen en dat kan ik volhouden ten koste van plezier, goede sfeer en open relatie met de mensen om mij heen.
De opgeworpen weerstand is de weerstand die ík opwerp.
Als ik daar nu eens mee stop kan ik lekker gaan zingen.
Trouwens: het wonderlijke is dat ik vroeger alleen maar bas wilde zingen want dat was zo lekker masculien ( maar toen zat ik nog in een ontkennende fase over mijn seksualiteit )
Met groeten Ton
vrijdag 2 september 2011
Eensluidend
Er is mij al behoorlijk vaak gevraagd of ik niet te open ben over mezelf in dit blog. Mensen zouden daar misbruik van kunnen maken.
Als kind kijkend naar een crimi kon ik niet begrijpen dat iemand zich liet afpersen en vervolgens de afperser ook nog probeerde te vermoorden. Ik herinner nog heel goed dat ik tegen mijn ouders zei "als ik iets gedaan zou hebben wat niet mag en ik zou afgeperst worden zou ik meteen naar de politie gaan om dat te zeggen. Want als iedereen weet wat ik heb gedaan kunnen ze me nooit afpersen".
Kon ik weten dat toen ik ouder werd precies begon te leren hoe het 'echte' leven werkte. Kinderen kun je ook niet uitleggen hoe politiek werkt. Pas als ze een jaar of 20 zijn beginnen ze dat te begrijpen.
Het heeft mij jaren gekost om mijn 'kinderlijke' eerlijkheid en openheid enigszins terug te brengen in mijn leven. Dit gaat niet vanzelf want het oude is zo goed ingebakken dat ik er nog steeds naar neig om niet te zeggen wat ik heb gedaan of wil gaan doen, hoe ik me voel, wat ik bedoel, mezelf op de vlakte te houden of voor het gemak maar te doen wat een ander wil.
Ik was dan ook aangenaam verrast van een lezer te vernemen dat: ....je openheid veel ruimte geeft tot eensluidende gedachten.
Als dat misbruik is, zou ik zeggen: doen.
Met groeten Ton
Als kind kijkend naar een crimi kon ik niet begrijpen dat iemand zich liet afpersen en vervolgens de afperser ook nog probeerde te vermoorden. Ik herinner nog heel goed dat ik tegen mijn ouders zei "als ik iets gedaan zou hebben wat niet mag en ik zou afgeperst worden zou ik meteen naar de politie gaan om dat te zeggen. Want als iedereen weet wat ik heb gedaan kunnen ze me nooit afpersen".
Kon ik weten dat toen ik ouder werd precies begon te leren hoe het 'echte' leven werkte. Kinderen kun je ook niet uitleggen hoe politiek werkt. Pas als ze een jaar of 20 zijn beginnen ze dat te begrijpen.
Het heeft mij jaren gekost om mijn 'kinderlijke' eerlijkheid en openheid enigszins terug te brengen in mijn leven. Dit gaat niet vanzelf want het oude is zo goed ingebakken dat ik er nog steeds naar neig om niet te zeggen wat ik heb gedaan of wil gaan doen, hoe ik me voel, wat ik bedoel, mezelf op de vlakte te houden of voor het gemak maar te doen wat een ander wil.
Ik was dan ook aangenaam verrast van een lezer te vernemen dat: ....je openheid veel ruimte geeft tot eensluidende gedachten.
Als dat misbruik is, zou ik zeggen: doen.
Met groeten Ton
donderdag 1 september 2011
Stil
Ze hoeven nog steeds niet naar school maar ik heb de buurkinderen al een paar dagen niet gezien. Hun ouders wel dus ze zijn niet op vakantie.
Vanmiddag werd het raadsel van de verdwenen kinderen opgelost.
Omdat het voor het eerst in de herfst een droge warme dag was ging ik lekker een groot rondje met Egbert door het park. Opeens hoorde ik een soort lawaai dat ik niet direct kon thuisbrengen.
Het leek wel op het geroffel van regen op een dak maar het was droog. Wat verder gelopen herkende ik wel menselijk geroezemoes. Wat bleek: een paar honderd kinderen waren, met veel plezier en enthousiasme, aan het zagen en timmeren op het timmerdorp.
Het zijn van die geluiden waar ik als mens vrolijk van word net als het balken van een ezel.
Met groeten Ton
Vanmiddag werd het raadsel van de verdwenen kinderen opgelost.
Omdat het voor het eerst in de herfst een droge warme dag was ging ik lekker een groot rondje met Egbert door het park. Opeens hoorde ik een soort lawaai dat ik niet direct kon thuisbrengen.
Het leek wel op het geroffel van regen op een dak maar het was droog. Wat verder gelopen herkende ik wel menselijk geroezemoes. Wat bleek: een paar honderd kinderen waren, met veel plezier en enthousiasme, aan het zagen en timmeren op het timmerdorp.
Het zijn van die geluiden waar ik als mens vrolijk van word net als het balken van een ezel.
Met groeten Ton