Verademing

Laat ons oudjes toch gewoon sterven. Dit was de kop van een artikel in het NRC geschreven door
M Cuijpers. "In mijn omgeving ken ik al vijf voorbeelden van te lang doorbehandelde ouderen. Vraag hun eens  wat ze zelf willen. Meestal gaan ze liever thuis dood, tussen bekenden".

Vandaag ben ik voor de VPTZ bij een cliënt geweest die aan het einde van haar leven is.
Mevrouw heeft kanker en heeft een alternatieve behandeling ondergaan maar is inmiddels uitbehandeld.
"Ik ben mijn hele leven zelfstandig geweest en ik wil de laatste maanden van mijn leven deze zelfstandigheid niet volledig in de handen van artsen leggen".
Deze dame is een goed voorbeeld van wat M Cuijpers in zijn artikel bedoeld.
Ze heeft duidelijk aangegeven hoe ze het wil hebben. "Thuis in mijn vertrouwde omgeving sterven, tussen bekenden". Ze vertelde het me, helder, zonder drama en helemaal baas over haar leven.
Ze is dankbaar dat het, in Nederland zo geregeld kan worden zoals zij dat wil. Thuiszorg die niet alleen overdag komt maar ook 's nachts.  Familie die haar bezoekt en verzorgt, de dokter die dagelijks langskomt en de medicatie regelt, en nu ook de VPTZ.
Voor mij, als onbekende, was het een voorrecht om daar te mogen zitten. Getuige te zijn van een mens die niets heeft te verbergen, open is over haar naderend eind en de dingen gewoon bij naam noemt.
Een verademing.

Met groeten Ton