Toen we Egbert net hadden en we de puppytraining volgden, vond ik het lastig om van de hond te houden. Hij deed tenslotte allerlei dingen die niet mochten en dan moest je hem corrigeren en bij het corrigeren werd ik dan boos. Een vriendin zei toen dat ik boos moest 'doen' en niet 'zijn'.
Sindsdien is het geen probleem en houd ik van onze smurf.
Vanmorgen toen ik op de fiets naar een kennis reed, werd ik door een auto van de weg geduwd. De bestuurder had niets in de gaten. Keek niet op, om of opzij. Ik drukte ik op mijn fietsbel. Geen reactie.
Toen een schreeuw. Geen reactie.
Vervolgens gaf ik een klap op de motor kap. Reactie. Auto kwam tot stilstand. De bestuurder was, terecht, zeer geschrokken. Fluitend fietste ik door, al beseffend dat ik boos noch geschrokken was.
Nu heb ik in een eerder blog gemeld dat ik iemand uitschold maar eigenlijk niet boos was.
Niets nieuws onder de zon zou je kunnen zeggen. Maar ineens begon het te dagen: het is de training die ik onderga met de hond. Ik kan boos doen, zonder het te zijn.
Het was overigens beslist nodig om, ferm de aandacht van de bestuurder te trekken, want anders had de auto mij zeker geraakt.( ik heb niet gescholden slechts een schreeuw gegeven)
Maar in het vervolg is het misschien wel beter om daarna even te stoppen en een gesprek te beginnen zodat we, net als honden de energie even van ons kunnen afschudden.
Met groeten Ton
Helemaal duidelijk: die hondentraining is voor jou heel goed geweest!
BeantwoordenVerwijderenHeeft Egbert er ook iets opgestoken?
Hoi Yvonne,
BeantwoordenVerwijderenWe kregen van de trainster een compliment aan het eind van de cursus "dat Egbert zo goed luistert". In het begin deed ze namelijk heel denigrerend over Beagles "want die zijn zo eigenwijs die leren nagenoeg niets op deze cursus". Beslist geen inspirerende gedachte. Maar ze kwam daar later wel op terug.
We kunnen henm in het bos en op het strand los laten lopen en hij komt als we hem roepen.
Met groeten Ton