Soms

.... is er nog wat van de moeder te zien die ze ooit was.
Omdat mijn zus op vakantie is doe ik de boodschappen voor mijn moeder.

Thuis gekomen met de boodschappen komt ze uit de stoel om te helpen met opruimen. Ze heeft alleen  nauwelijks idee meer waar wat staat.
Waar heb ik dat eigenlijk staan? vraagt ze met het pak koffie in de hand.
In dit kastje, zeg ik, terwijl ik het deurtje open doe.
Rustig verschuift ze wat andere spullen in het kastje zodat het pak er keurig tussen past.
"Wat doen we hiermee?' zegt ze wijzend naar een brood.
Dat vries je altijd in, antwoord ik.
Hoe doe ik dat ook alweer?
Met vier sneetjes in een plastic zakje.
Waar heb ik zakjes?
In deze lade.
O ja, Nu je het zegt weet ik het weer.
Vervolgens blijft ze staan. Niet wetend wat te doen of waarmee te beginnen.
Ik pak het brood en haal er vier sneetjes vanaf en doe ze in een zakje.
Mijn moeder pakt het op en vraagt "wat moet er nu mee?"
Als je wilt kan je het dicht binden met zo'n bindertje.
Nu komt mijn oude moeder weer even boven.
Rustig drukt ze de lucht uit het zakje, draait het vervolgens een paar maal rond en draait zonder probleem, nauwgezet, een bindertje om het uiteinde
Dit herhaalt ze met de volgende 5 pakketjes en maakt een keurig stapeltje.
Als ik de zakjes met brood in de vriezer leg is ze het er niet mee eens .
"Wat ben je toch een makke Rus. Om het goed in te vriezen moet je het niet in stapels leggen maar uitspreiden."
"Je hebt gelijk maar ik ben nu eenmaal een beetje rommelig" zeg ik, terwijl mijn moeder de zakjes herschikt.

Met groeten Ton