Ook ik weet nog precies waar ik was

Ik had mijn eigen hoveniersbedrijf en ging halverwege de middag nog een paar planten afleveren bij een klant.
Zodra ze me zag riep ze me binnen: kom snel, er is een aanslag gepleegd op het wereldhandelscentrum.
De eerste beelden die ik zag waren van de torens waaruit, als vlaggen, donkere rookwolken kwamen.
En steeds opnieuw de herhalingen van het binnenvliegen van het vliegtuig in de tweede toren. Dat is me eigenlijk het meest bijgebleven, de snélheid waarmee het vliegtuig het gebouw binnen vliegt. Nooit is de snelheid van vliegtuigen zo zichtbaar geweest.
Sinds in 2003 de Polderbaan werd geopend en ik vanuit onze serre vliegtuigen boven ons dorp een bocht zie maken is dat beeld van die snelheid steeds weer even terug in mijn gedachten.

Het had iets knussigs, zoals we daar samen zaten te kijken naar de tv, alsof we zaten te schuilen tegen de boosheid van de wereld. Ik kende die vrouw slechts zeer oppervlakkig maar we hebben op dat moment het meest menselijke gedaan wat er is: troost gezocht en onze emoties gedeeld. Onbegrip, ontkenning, afschuw maar ook sensatie en de roep om wraak.

Vanmiddag zingen we met Nootzaak in Haarlem o.a. If music be the food of love.
Mijn wens is dat iedereen veel van dat voedsel eet.

Met groeten Ton