Er zijn van die dingen die jarenlang onaf blijven of niet geregeld worden.
We wonen inmiddels 15 jaar in dit huis en ook hier zijn nog zaken die al jaren voortduren zonder er tevreden over te zijn maar die gewoon blijven liggen omdat je er, ter bescherming van jezelf om niet geconfronteerd te worden, steeds de ogen voor sluit.
Omdat we in een huis uit de jaren 30 wonen is een en ander scheef b.v. de deuren die dan ook, tegen mijn zin, vanzelf dicht vallen. Om dit te voorkomen wordt één deur opengehouden door een klein koffertje, een ander door een pluche hond en de derde door een stukje openhaardhout. Stuk voor stuk leuke dingen maar toch. Vandaag is dit probleem opgelost.
Rick kreeg op zijn laatste werkdag, als afscheidscadeau, de deur stopper mee van zijn werkkamer.
Hij heeft zijn deur namelijk altijd open staan zodat de drempel laag is om bij hem binnen te stappen.
Dit gebaar is duidelijk gewaardeerd en hij kreeg de stopper mee om ook in zijn nieuwe opdracht, "de deur open te houden".
Ik heb net in het kader van 'eenheid' nog snel twee dezelfde deurstoppers gehaald.
Met groeten Ton
P.s. Op zijn nieuwe werkplek zijn deurstoppers aanwezig.
woensdag 31 augustus 2011
dinsdag 30 augustus 2011
Geen bezwaar meer
Na een paar lastige dagen met veel gebedel, kwijlen, achter na gelopen worden, in de keuken kwijnend ligen kijken, treuzelend eten en veel stukjes vlees naast zijn bak gooiend, werd er vanavond weer ouderwets gechrokt. De etensbak werd ook weer, al likkend, eindeloos heen en weer geschoven om er zeker van te zijn dat geen stukje achter gebleven is.
Heerlijk als je huisgenoten met goesting eten.
Met groeten Ton
Heerlijk als je huisgenoten met goesting eten.
Met groeten Ton
Te veel.
Ik ben mijn hele leven al een beetje een dwarsligger en zal dan ook altijd de grenzen opzoeken die, uiteraard altijd in mijn richtig opgerekt dienen te worden. Niets mis mee maar het loopt niet altijd goed af.
Een van mijn stellingen is dat er overvloed in de wereld is. Ik heb dan ook een hekel aan vruchtencacke waar de stukjes vrucht geteld kunnen worden of kippensoep waar de kip is over gevlogen.
Recepten pas ik dan ook altijd aan, vooral waar het de hoeveelheid vulling betreft.
Rick heeft morgen zijn laatste werkdag en daarom bak ik vandaag 3 kruidkoeken, maar met het resultaat was ik niet tevreden.
De eerste plakte aan de vorm vast en brak in stukken. De tweede zag er prachtig uit maar van de derde kwam het bovenst deel los uit vorm maar het onderste deel bleef plakken. Slecht voor het humeur.
Maar ik kwam er wel achter waarom.
Ik doe er zoveel vruchten en noten in dat de samenhang te klein wordt.
Ook hier heb ik de grenzen van het toelaatbare overschreden.
Recept kruidkoek
300 gram zelfrijzend bakmeel
300 gram bruine basterdsuiker
300 gram karnemelk
300 gram studentenhaver
1 eetlepel speculaaskruiden
1 eetlepel gembersnippers
mespuntje zout
Alle droge bestanddelen bij elkaar afwegen, dan goed mengen.Vervolgens de karnemelk toevoegen en doorroeren.
Een uur bakken in een voorverwarmde oven op 175 graden.
Fluitje van een cent. Zolang je niet teveel studentenhaver toegevoegd. (maar doe wel iets meer dan in het recept staat)
Eet smakelijk.
Met groeten Ton
Een van mijn stellingen is dat er overvloed in de wereld is. Ik heb dan ook een hekel aan vruchtencacke waar de stukjes vrucht geteld kunnen worden of kippensoep waar de kip is over gevlogen.
Recepten pas ik dan ook altijd aan, vooral waar het de hoeveelheid vulling betreft.
Rick heeft morgen zijn laatste werkdag en daarom bak ik vandaag 3 kruidkoeken, maar met het resultaat was ik niet tevreden.
De eerste plakte aan de vorm vast en brak in stukken. De tweede zag er prachtig uit maar van de derde kwam het bovenst deel los uit vorm maar het onderste deel bleef plakken. Slecht voor het humeur.
Maar ik kwam er wel achter waarom.
Ik doe er zoveel vruchten en noten in dat de samenhang te klein wordt.
Ook hier heb ik de grenzen van het toelaatbare overschreden.
Recept kruidkoek
300 gram zelfrijzend bakmeel
300 gram bruine basterdsuiker
300 gram karnemelk
300 gram studentenhaver
1 eetlepel speculaaskruiden
1 eetlepel gembersnippers
mespuntje zout
Alle droge bestanddelen bij elkaar afwegen, dan goed mengen.Vervolgens de karnemelk toevoegen en doorroeren.
Een uur bakken in een voorverwarmde oven op 175 graden.
Fluitje van een cent. Zolang je niet teveel studentenhaver toegevoegd. (maar doe wel iets meer dan in het recept staat)
Eet smakelijk.
Met groeten Ton
maandag 29 augustus 2011
Runi, Ruli en Graugustus
Wanneer begint de herfst? 1 September meteorologisch, 23 september astronomisch of ....als de pepernoten in de winkel liggen?
De pepernoten zijn inmiddels gesignaleerd maar gezien het weer hadden die in Juli ook al goed gesmaakt samen met chocolademelk en dan erwten soep als maaltijd.
Als kind begon de herfst als de R in de maand zat want dan kregen we levertraan. Voor velen een jaarlijks terugkerende ellende want dat smaakte zo vies. Tegen de tijd dat ik levertraan moest slikken waren er inmiddels capsules in de handel. En ik vond ze heerlijk. Ik beet ze dan kapot en het velletje van de capsule drukte ik dan over mijn hoektand. Van mijn ouders mocht ik ze niet kapot bijten want het was de bedoeling dat de capsule pas in de maag zou oplossen zodat de olie goed opgenomen zou worden. Terugkijkend denk ik niet dat dat klopt want daarvoor werd de olie op een lepel ingenomen en kreeg je daarna een snoepje of en schepje suiker.
Gistermiddag hadden we een excursie in de Eilandspolder -bekend van de mooie schaatstochten op natuurijs- op een bootje, afgewisseld door een wandeling. Leerzaam en gezellig. Maar wat was het koud en winderig op het water.
's Avonds zaten we beiden met een rozig gezicht op de bank een beetje te suffen alsof we een hele dag hadden geschaatst.
Maar in plaats van levertraan gaan we voor een extra dosis vitamine D lekker weer naar Los Zuecos.
Met groeten Ton
De pepernoten zijn inmiddels gesignaleerd maar gezien het weer hadden die in Juli ook al goed gesmaakt samen met chocolademelk en dan erwten soep als maaltijd.
Als kind begon de herfst als de R in de maand zat want dan kregen we levertraan. Voor velen een jaarlijks terugkerende ellende want dat smaakte zo vies. Tegen de tijd dat ik levertraan moest slikken waren er inmiddels capsules in de handel. En ik vond ze heerlijk. Ik beet ze dan kapot en het velletje van de capsule drukte ik dan over mijn hoektand. Van mijn ouders mocht ik ze niet kapot bijten want het was de bedoeling dat de capsule pas in de maag zou oplossen zodat de olie goed opgenomen zou worden. Terugkijkend denk ik niet dat dat klopt want daarvoor werd de olie op een lepel ingenomen en kreeg je daarna een snoepje of en schepje suiker.
Gistermiddag hadden we een excursie in de Eilandspolder -bekend van de mooie schaatstochten op natuurijs- op een bootje, afgewisseld door een wandeling. Leerzaam en gezellig. Maar wat was het koud en winderig op het water.
's Avonds zaten we beiden met een rozig gezicht op de bank een beetje te suffen alsof we een hele dag hadden geschaatst.
Maar in plaats van levertraan gaan we voor een extra dosis vitamine D lekker weer naar Los Zuecos.
Met groeten Ton
zondag 28 augustus 2011
Bezwaard
Van katten wordt gezegd dat zij kieskeurig zijn met het eten dat ze krijgen voorgezet.
Honden daarentegen vreten alles wat voor hun tanden komt en dit geldt speciaal voor de Beagle.
Egbert vreet b.v. oude kauwgom, die helemaal aan de straat zit verkleefd, er zelfs nog af. Sinaasappel schillen, beschimmeld brood, boomtakjes, klokhuizen, klodders mayonaise en mosterd, stukken ui, moeiteloos verdwijnt dit in de hond.
Bij de buren heeft hij geleerd dat als er gefrituurd wordt, de fijne spetterjes die op de straat vallen lekker zijn en er afgelikt kunnen worden.
De verhalen over Beagles die eten stelen zijn legio en te dikke Beagles zijn eerder regel dan uitzondering.
Daarom heeft onze dierenarts aangeraden om rauw vlees te geven. Dit is het voedsel dat honden van nature eten. Dit voer is er in verschillende smaken, maar eend, kip en paard eet hij niet, rund en lam vindt hij lekker.
Vanaf dat hij pup is geven wij hem dat en hij is nog steeds prachtig slank.
Nu ben ik enkele weken geleden overgestapt op een nieuw merk. De eerste keer dat ik hem dat voorzette rook hij eraan en liep toen gewoon weg. Anders schrokt hij een pond vlees op in minder dan 30 seconden. Ik dacht toen dat hij aan smaakvervlakking leed, hij eet tenslotte al 4 jaar lam en rund. Daarom heb ik vervolgens oud en nieuw door elkaar gemengd om hem aan de smaak te laten wennen. Dat ging goed en ik mengde steeds minder oud door nieuw.
Donderdag j.l. kreeg hij voor het eerst alleen maar het nieuwe en ja hoor: hij vrat het niet. Vrijdag weigerde hij opnieuw maar zaterdagochtend had hij zoveel honger dat hij een paar hapjes nam, nadat hij de mindere stukjes vlees uit zijn bak op de grond had gelegd.
Vanmorgen at hij zonder problemen de rest op.
Ik hoop van harte dat hij morgen alles naar binnen schrokt want er is niets vreselijker dan een hond met een hongerige blik in zijn trouwe doch beschuldigende ogen.
Met groeten Ton
Honden daarentegen vreten alles wat voor hun tanden komt en dit geldt speciaal voor de Beagle.
Egbert vreet b.v. oude kauwgom, die helemaal aan de straat zit verkleefd, er zelfs nog af. Sinaasappel schillen, beschimmeld brood, boomtakjes, klokhuizen, klodders mayonaise en mosterd, stukken ui, moeiteloos verdwijnt dit in de hond.
Bij de buren heeft hij geleerd dat als er gefrituurd wordt, de fijne spetterjes die op de straat vallen lekker zijn en er afgelikt kunnen worden.
De verhalen over Beagles die eten stelen zijn legio en te dikke Beagles zijn eerder regel dan uitzondering.
Daarom heeft onze dierenarts aangeraden om rauw vlees te geven. Dit is het voedsel dat honden van nature eten. Dit voer is er in verschillende smaken, maar eend, kip en paard eet hij niet, rund en lam vindt hij lekker.
Vanaf dat hij pup is geven wij hem dat en hij is nog steeds prachtig slank.
Nu ben ik enkele weken geleden overgestapt op een nieuw merk. De eerste keer dat ik hem dat voorzette rook hij eraan en liep toen gewoon weg. Anders schrokt hij een pond vlees op in minder dan 30 seconden. Ik dacht toen dat hij aan smaakvervlakking leed, hij eet tenslotte al 4 jaar lam en rund. Daarom heb ik vervolgens oud en nieuw door elkaar gemengd om hem aan de smaak te laten wennen. Dat ging goed en ik mengde steeds minder oud door nieuw.
Donderdag j.l. kreeg hij voor het eerst alleen maar het nieuwe en ja hoor: hij vrat het niet. Vrijdag weigerde hij opnieuw maar zaterdagochtend had hij zoveel honger dat hij een paar hapjes nam, nadat hij de mindere stukjes vlees uit zijn bak op de grond had gelegd.
Vanmorgen at hij zonder problemen de rest op.
Ik hoop van harte dat hij morgen alles naar binnen schrokt want er is niets vreselijker dan een hond met een hongerige blik in zijn trouwe doch beschuldigende ogen.
Met groeten Ton
zaterdag 27 augustus 2011
Inventief
Het is al jaren gelden dat ik voor het laatst een horloge droeg. In het begin mistte ik het wel maar langzamerhand wist ik precies waar er zichtbare klokken waren. Die van de de kerk is eenvoudig en van een tankstation ook maar ik wist huizen waar ik even naar binnen kon kijken om de klok te zien. Nu is dat niet meer nodig want ik heb steeds mijn mobieltje mee.
Deze zomer heb ik iets nieuws geleerd. Omdat ik elke dag met de hond wandel en veelvuldig wordt overvallen door een fikse bui weet ik nu exact waar ik kan schuilen. Bij het kantoor van het Noord-Hollandslandschap, vervolgens onder een grote hulstboom en vandaar naar het bushokje. Ook in het park ken ik nu twee bomen waar je lang droog blijft, onder één staat zelfs een bankje. Vervolgens weer een bushokje en als laatste het portiek van een appartementencomplex. Voor de laatste kilometer hoop ik altijd dat het droog blijft wat overigens niet altijd lukt.
Misschien volgende zomer en als ie heel warm wordt zijn dezelfde plekken ook te gebruiken als schaduw plekjes.
Met groeten Ton
Deze zomer heb ik iets nieuws geleerd. Omdat ik elke dag met de hond wandel en veelvuldig wordt overvallen door een fikse bui weet ik nu exact waar ik kan schuilen. Bij het kantoor van het Noord-Hollandslandschap, vervolgens onder een grote hulstboom en vandaar naar het bushokje. Ook in het park ken ik nu twee bomen waar je lang droog blijft, onder één staat zelfs een bankje. Vervolgens weer een bushokje en als laatste het portiek van een appartementencomplex. Voor de laatste kilometer hoop ik altijd dat het droog blijft wat overigens niet altijd lukt.
Misschien volgende zomer en als ie heel warm wordt zijn dezelfde plekken ook te gebruiken als schaduw plekjes.
Met groeten Ton
vrijdag 26 augustus 2011
Uit de kast
Geduldig kan ik wel zijn maar een doorzetter niet echt. Als het lastig wordt, te inspannend of als het tegenzit geef ik, nogal gemakkelijk, op.
Als de computer niet doet wat ik wil, gooi ik het kreng het liefst het raam uit.
Valt het aantal hits op de blog een paar dagen tegen denk ik meteen "ik kan wel stoppen".
Bij de trage grondaankoop in Spanje komt bij mij de gedachte op om Los Zuecos maar te verkopen.
Vandaag ging ik een fietstest doen om mijn conditie te meten.
Twee jaar terug kwam ik op 7,5 uit. Al tijdens de test zelf moest ik me er toe zetten om tot het uiterste te gaan. Het wordt vooral moeilijk als ik ga zweten en hijgen. Waarom doe ik dit? Waarom doe ik mezelf dit aan? (Ik ben nogal een dramaqueen.)
Vervolgens moest ik alles uit de kast halen om mezelf te motiveren: dat ik 95 wil worden- met mijn eigen tanden- in een goede gezondheid en dat dat nou eenmaal nogal wat vraagt. Tonnie, je bent ijdel genoeg om dat buikje weg te willen. Je bent toch de baas over je gedachten?
Resultaat 5,8. "Zie je wel, het wordt allemaal niks", hoorde ik mezelf al weer brommen.
Gelukkig wist de trainer tijdens de bespreking precies het goede te zeggen: "Goed resultaat als je net geopereerd bent. Het zit duidelijk in de verminderde kracht van je benen. Als je je oude trainingsschema weer oppakt en over een week of 6 een nieuwe test doe, dan zit je weer op je oude niveau".
Een extra reden om te spinnen.
Met groeten Ton
Als de computer niet doet wat ik wil, gooi ik het kreng het liefst het raam uit.
Valt het aantal hits op de blog een paar dagen tegen denk ik meteen "ik kan wel stoppen".
Bij de trage grondaankoop in Spanje komt bij mij de gedachte op om Los Zuecos maar te verkopen.
Vandaag ging ik een fietstest doen om mijn conditie te meten.
Twee jaar terug kwam ik op 7,5 uit. Al tijdens de test zelf moest ik me er toe zetten om tot het uiterste te gaan. Het wordt vooral moeilijk als ik ga zweten en hijgen. Waarom doe ik dit? Waarom doe ik mezelf dit aan? (Ik ben nogal een dramaqueen.)
Vervolgens moest ik alles uit de kast halen om mezelf te motiveren: dat ik 95 wil worden- met mijn eigen tanden- in een goede gezondheid en dat dat nou eenmaal nogal wat vraagt. Tonnie, je bent ijdel genoeg om dat buikje weg te willen. Je bent toch de baas over je gedachten?
Resultaat 5,8. "Zie je wel, het wordt allemaal niks", hoorde ik mezelf al weer brommen.
Gelukkig wist de trainer tijdens de bespreking precies het goede te zeggen: "Goed resultaat als je net geopereerd bent. Het zit duidelijk in de verminderde kracht van je benen. Als je je oude trainingsschema weer oppakt en over een week of 6 een nieuwe test doe, dan zit je weer op je oude niveau".
Een extra reden om te spinnen.
Met groeten Ton
donderdag 25 augustus 2011
Staartje
Het lijkt er toch echt op dat de wereld heeeeel klein is geworden en iedereen inmiddels iedereen kent.
Zeg, jij het toch een Beagle? Heet die toevallig Egbert? Dat vroeg een collega van Rick vanmorgen aan hem.
Ik was bij een vriendin, ging ze verder, en die vertelde dat ze in Oktober op een Beagle gaat passen die Egbert heet en dat één van de baasjes Rick heet. Ik combineerde dit en het kon alleen maar jij zijn.
Nu wonen we weliswaar allemaal in hetzelfde dorp maar de werkplek van Rick ligt hier 25 km vandaan. Is het dan niet een beetje toevallig dat de collega van Rick, de vriendin is van een mevrouw die ik twee maal in mij leven heb gesproken en op onze hond gaat passen? Ik ken de collega niet en Rick de oppasmevrouw niet.
Zo zie je maar weer dat je beter maar nooit moet roddelen.
Met groeten van Ton
PS. Het was- min of meer zonnig- vandaag en ik heb 6 kg bramen geplukt.
Zeg, jij het toch een Beagle? Heet die toevallig Egbert? Dat vroeg een collega van Rick vanmorgen aan hem.
Ik was bij een vriendin, ging ze verder, en die vertelde dat ze in Oktober op een Beagle gaat passen die Egbert heet en dat één van de baasjes Rick heet. Ik combineerde dit en het kon alleen maar jij zijn.
Nu wonen we weliswaar allemaal in hetzelfde dorp maar de werkplek van Rick ligt hier 25 km vandaan. Is het dan niet een beetje toevallig dat de collega van Rick, de vriendin is van een mevrouw die ik twee maal in mij leven heb gesproken en op onze hond gaat passen? Ik ken de collega niet en Rick de oppasmevrouw niet.
Zo zie je maar weer dat je beter maar nooit moet roddelen.
Met groeten van Ton
PS. Het was- min of meer zonnig- vandaag en ik heb 6 kg bramen geplukt.
woensdag 24 augustus 2011
Jo Jo
Al vroeg de hond uitgelaten en even naar de markt gelopen om vervolgens bramen te gaan plukken in het duin.
Rick had namelijk zeer fijnzinnig aangegeven dat 17 potjes bramen niet voldoende zouden zijn om de winter door te komen. Dus met een beetje tegenzin op de fiets vanmorgen.
Volgens het weerbericht zou er kans zijn op een drupje regen. Net opgestapt begon het te miezeren.
Niet erg want het zou slechts een drupje zijn. Maar na 1000 meter had ik al enkele keren zeer hartgrondig de schepper aangeroepen.
Net voordat ik omkeerde met de fiets had ik een bordje zien staan: gratis Mirabel pruimen. Ik dacht: dat moet zo zijn.
Rechtsomkeert, op naar de pruimen. Kwam ik op het terrein van de scouting. Niemand aanwezig, geen pruimenboom of pruim te zien. Het humeur daalde zeer snel maar werd vervolgens opgebeurd door de vuilcontainer. Daarop stonden de eerste woorden geschilderd van een van mijn favoriete liederen van Nootzaak: If music be the food of love... Ik moest mezelf op dat moment even toespreken: zie je wel dat je niet zo hoeft te meuten, het komt altijd goed.
Terug lopend bedacht ik me dat ik het beter kon vragen bij de naastgelegen boerderij. Dat was het juiste adres, "Alleen moet je ze wel zelf rapen want het regent mij te hard".
Nu kwam er weer een gedachte boven van vroeger.
Mijn vader had een groenten tuin en vroeg op een middag: "Zeg Ton wil je nog spruitjes?"
Ja, graag, antwoordde ik.
"Je moet ze alleen wel zelf plukken".
Ondankbaar als ik was kon ik alleen maar denken "Dan had ik ze liever bij Appie gehaald".
De Mirabel pruimen zijn pas eetbaar als ze van de boom vallen en hoofdzakelijk geschikt om in te maken. Er lagen er heel veel en met 3 minuten had ik een kilo of twee.
Ik heb ze direct verwerkt en wat een heerlijke smaak. Het lijkt meer op abrikozen of perziken, een tikje zuurder misschien.
Het leek mij leuk om een foto te maken van de vuilcontainer en de eigenaresse van de pruimenboom een potje bramenjam te brengen. Met als onderliggende gedachte : nog meer pruimen. Dat was geen probleem dus ik heb er nog 3 kilo erbij. Deze ga ik morgen mengen met de bramen die ik - als het weer meezit, ga plukken.
Met groeten Ton
Rick had namelijk zeer fijnzinnig aangegeven dat 17 potjes bramen niet voldoende zouden zijn om de winter door te komen. Dus met een beetje tegenzin op de fiets vanmorgen.
Volgens het weerbericht zou er kans zijn op een drupje regen. Net opgestapt begon het te miezeren.
Niet erg want het zou slechts een drupje zijn. Maar na 1000 meter had ik al enkele keren zeer hartgrondig de schepper aangeroepen.
Net voordat ik omkeerde met de fiets had ik een bordje zien staan: gratis Mirabel pruimen. Ik dacht: dat moet zo zijn.
Rechtsomkeert, op naar de pruimen. Kwam ik op het terrein van de scouting. Niemand aanwezig, geen pruimenboom of pruim te zien. Het humeur daalde zeer snel maar werd vervolgens opgebeurd door de vuilcontainer. Daarop stonden de eerste woorden geschilderd van een van mijn favoriete liederen van Nootzaak: If music be the food of love... Ik moest mezelf op dat moment even toespreken: zie je wel dat je niet zo hoeft te meuten, het komt altijd goed.
Terug lopend bedacht ik me dat ik het beter kon vragen bij de naastgelegen boerderij. Dat was het juiste adres, "Alleen moet je ze wel zelf rapen want het regent mij te hard".
Nu kwam er weer een gedachte boven van vroeger.
Mijn vader had een groenten tuin en vroeg op een middag: "Zeg Ton wil je nog spruitjes?"
Ja, graag, antwoordde ik.
"Je moet ze alleen wel zelf plukken".
Ondankbaar als ik was kon ik alleen maar denken "Dan had ik ze liever bij Appie gehaald".
De Mirabel pruimen zijn pas eetbaar als ze van de boom vallen en hoofdzakelijk geschikt om in te maken. Er lagen er heel veel en met 3 minuten had ik een kilo of twee.
Ik heb ze direct verwerkt en wat een heerlijke smaak. Het lijkt meer op abrikozen of perziken, een tikje zuurder misschien.
Het leek mij leuk om een foto te maken van de vuilcontainer en de eigenaresse van de pruimenboom een potje bramenjam te brengen. Met als onderliggende gedachte : nog meer pruimen. Dat was geen probleem dus ik heb er nog 3 kilo erbij. Deze ga ik morgen mengen met de bramen die ik - als het weer meezit, ga plukken.
dinsdag 23 augustus 2011
Het bindend vermogen van de Beagle
Baasje van Egbert!
Zo werd ik vanmorgen aangesproken door een alleraardigste dame.
"We hebben elkaar eenmaal gesproken toen Egbert nog een pup was. Ik had ook een Beagle maar die is inmiddels dood en ik mis haar vreselijk".
Slecht als ik kan zijn zag ik meteen opportunities als oppasadres. Maar nog voordat ik wat kon zeggen zei ze "als je eens een oppasadres zoekt. Je doet mij er een groot plezier mee als ik mag oppassen".
Dan kan ik u misschien blij maken, antwoordde ik, want ik ga enkele weken naar Spanje. Naar casa Los Zuecos om de werkzaamheden aan het nieuwe perceel te begeleiden. De vaste oppassers hebben aangegeven dat wat te lang te vinden en ze gaan zelf ook nog op vakantie. Dus ik zou het geweldig vinden als u dat wilt doen.
Ook al was het inmiddels-weer eens- gaan regenen ging ik opgewekt verder met de wandeling.
Al wandelend bedacht ik me dat het bijzonder was dat deze vrouw na ongeveer 3 jaar nog steeds de naam van onze hond wist.
Met groeten Ton
Zo werd ik vanmorgen aangesproken door een alleraardigste dame.
"We hebben elkaar eenmaal gesproken toen Egbert nog een pup was. Ik had ook een Beagle maar die is inmiddels dood en ik mis haar vreselijk".
Slecht als ik kan zijn zag ik meteen opportunities als oppasadres. Maar nog voordat ik wat kon zeggen zei ze "als je eens een oppasadres zoekt. Je doet mij er een groot plezier mee als ik mag oppassen".
Dan kan ik u misschien blij maken, antwoordde ik, want ik ga enkele weken naar Spanje. Naar casa Los Zuecos om de werkzaamheden aan het nieuwe perceel te begeleiden. De vaste oppassers hebben aangegeven dat wat te lang te vinden en ze gaan zelf ook nog op vakantie. Dus ik zou het geweldig vinden als u dat wilt doen.
Ook al was het inmiddels-weer eens- gaan regenen ging ik opgewekt verder met de wandeling.
Al wandelend bedacht ik me dat het bijzonder was dat deze vrouw na ongeveer 3 jaar nog steeds de naam van onze hond wist.
Met groeten Ton
maandag 22 augustus 2011
Volkoren broodje met oude kaas
In het vliegtuig terug uit Spanje lag er een magazine met een artikel over het dieetboek
van Mieke Kosters: Het geheim van slanke mensen.
Nu waren we al een tijdje van plan om weer eens iets nieuws te proberen op het gebied van voedsel. We eten al jarenlang Fit for life en zijn daar heel tevreden over maar een mens wil ook wel eens wat anders. Iets nieuws met een andere benadering.
Ik begin maar direct met het verklappen van het geheim: ik mag alles eten maar ik kies ervoor om niet teveel te eten.
Nu is het net dát waar ik moeite mee heb. Ik eet gezond maar zeker in Spanje waar alles veel lekkerder is/lijkt, goedkoper is en vaak in buffetvorm opgediend wordt, eet ik tot ik op knappen sta.
We voegen haar ideeën in het Fit for life principe en gebruiken haar gedachten tijdens de conversaties die we hebben als het over eten gaat.
Eten weggooien is zonde wordt: eten in je eigen lichaam kieperen nog meer.
Niet propvol wordt: prettig vol en energiek.
En voor mij zijn het juist deze zinnetjes die ik uit de kast haal als ik op het punt sta verleid te worden.
Maar vandaag was het een beetje feest en moest ik aan Edwin Huge denken die eens in zijn blog schreef. "dat is het voordeel van fietsen, je kan veel eten". (Of woorden van gelijke strekking.)
Tijdens het spinnen had ik 900 calorieën verbrand en dat betekende dat ik iets extra's mocht.
Met groeten Ton
van Mieke Kosters: Het geheim van slanke mensen.
Nu waren we al een tijdje van plan om weer eens iets nieuws te proberen op het gebied van voedsel. We eten al jarenlang Fit for life en zijn daar heel tevreden over maar een mens wil ook wel eens wat anders. Iets nieuws met een andere benadering.
Ik begin maar direct met het verklappen van het geheim: ik mag alles eten maar ik kies ervoor om niet teveel te eten.
Nu is het net dát waar ik moeite mee heb. Ik eet gezond maar zeker in Spanje waar alles veel lekkerder is/lijkt, goedkoper is en vaak in buffetvorm opgediend wordt, eet ik tot ik op knappen sta.
We voegen haar ideeën in het Fit for life principe en gebruiken haar gedachten tijdens de conversaties die we hebben als het over eten gaat.
Eten weggooien is zonde wordt: eten in je eigen lichaam kieperen nog meer.
Niet propvol wordt: prettig vol en energiek.
En voor mij zijn het juist deze zinnetjes die ik uit de kast haal als ik op het punt sta verleid te worden.
Maar vandaag was het een beetje feest en moest ik aan Edwin Huge denken die eens in zijn blog schreef. "dat is het voordeel van fietsen, je kan veel eten". (Of woorden van gelijke strekking.)
Tijdens het spinnen had ik 900 calorieën verbrand en dat betekende dat ik iets extra's mocht.
Met groeten Ton
zondag 21 augustus 2011
Coachen
Wij hebben de afspraak gemaakt om elkaar niet te coachen. Dit loopt altijd uit op irritatie.
Een ander gevaar van coaching door de partner is dat, dat niet altijd vrij is van eigen belang door de degene die coached.
Toch is het soms nodig om de ander - een beetje - te sturen.
Rick heeft jarenlang op de long- astmakliniek gewerkt van De Klokkenberg in Breda en heeft daar een hoestallergie opgelopen.
Als ik hoest krijg ik dan ook direct een geïrriteerde blik. Als het wat erger is moet ik naar de apotheek voor een hoestsiroop want "hoesten is niet normaal voor een gezond persoon".
Maar we hebben ook het idee om zo weinig mogelijk medicijnen te slikken.
Op het ogenblik heeft Rick last van kriebelhoest en op onverklaarbare wijze hoor ik niets meer van "hoesten is niet normaal voor een gezond persoon'. Er wordt lustig op los geblaft.
En ik doe niet aan coaching (ik lijd in stilte..).
Maar vannacht werd het me te gortig. Ik was al twee keer wakker gehoest en de derde keer riep ik, enigszins, geïrriteerd, "neem een hoestdrankje in, zo direkt heb je een pijnlijke borstkas".
En ja hoor na 5 minuten hoorde ik geschuifel in de badkamer.
Met groeten Ton
Een ander gevaar van coaching door de partner is dat, dat niet altijd vrij is van eigen belang door de degene die coached.
Toch is het soms nodig om de ander - een beetje - te sturen.
Rick heeft jarenlang op de long- astmakliniek gewerkt van De Klokkenberg in Breda en heeft daar een hoestallergie opgelopen.
Als ik hoest krijg ik dan ook direct een geïrriteerde blik. Als het wat erger is moet ik naar de apotheek voor een hoestsiroop want "hoesten is niet normaal voor een gezond persoon".
Maar we hebben ook het idee om zo weinig mogelijk medicijnen te slikken.
Op het ogenblik heeft Rick last van kriebelhoest en op onverklaarbare wijze hoor ik niets meer van "hoesten is niet normaal voor een gezond persoon'. Er wordt lustig op los geblaft.
En ik doe niet aan coaching (ik lijd in stilte..).
Maar vannacht werd het me te gortig. Ik was al twee keer wakker gehoest en de derde keer riep ik, enigszins, geïrriteerd, "neem een hoestdrankje in, zo direkt heb je een pijnlijke borstkas".
En ja hoor na 5 minuten hoorde ik geschuifel in de badkamer.
Met groeten Ton
zaterdag 20 augustus 2011
Verpotten of niet verpotten
Moet je die pijnboompjes niet eens verplanten?
Ja... uh dat kan ook nog wel even wachten hoor.
Een paar weken later
Worden die pijnboompjes nu niet erg groot?
Hoe zo?
Het lijkt me dat ze inmiddels in een groter potje moeten.
Ja... nou.... uh...
Wat is er aan de hand dat je ze niet verplant?
Het duurt altijd even maar als we dit soort conversaties hebben is er iets aan de hand en Rick vraagt net zolang door tot het helder is.
Omdat we in Spanje wat irritaties hadden met de, toekomstige aankoop van de grond en de plannen die onze buren met hun deel hadden was voor mij de lol er een beetje af.
Waarom zou ik al dat gedoe met die zaailingetjes doen?
Het wordt toch niets met de aankoop van de grond en de buren gaan het lelijk maken met hoge muren. (Zoals je ziet kan ik echt meuten.)
Maar omdat beide zaken nu naar tevredenheid geregeld gaan worden is de lol om boompjes te kweken weer terug.
Vandaag zaailingen geruild tegen potjes met de buren en ongeveer 60 boompjes hebben een eigen potje gekregen.
Ja... uh dat kan ook nog wel even wachten hoor.
Een paar weken later
Worden die pijnboompjes nu niet erg groot?
Hoe zo?
Het lijkt me dat ze inmiddels in een groter potje moeten.
Ja... nou.... uh...
Wat is er aan de hand dat je ze niet verplant?
Het duurt altijd even maar als we dit soort conversaties hebben is er iets aan de hand en Rick vraagt net zolang door tot het helder is.
Omdat we in Spanje wat irritaties hadden met de, toekomstige aankoop van de grond en de plannen die onze buren met hun deel hadden was voor mij de lol er een beetje af.
Waarom zou ik al dat gedoe met die zaailingetjes doen?
Het wordt toch niets met de aankoop van de grond en de buren gaan het lelijk maken met hoge muren. (Zoals je ziet kan ik echt meuten.)
Maar omdat beide zaken nu naar tevredenheid geregeld gaan worden is de lol om boompjes te kweken weer terug.
Vandaag zaailingen geruild tegen potjes met de buren en ongeveer 60 boompjes hebben een eigen potje gekregen.
Met groeten Ton
vrijdag 19 augustus 2011
Anne
Omdat ik eigenlijk niet veel weet over internet had ik geen idee hoeveel hits ik per dag op mijn blog zou krijgen.
Het niet hebben van verwachtingen betekende dat ik niet teleurgesteld kon worden.
De eerste maand had ik 1 hit per dag. Dat vond ik niet veel maar het was er toch 1.
De tweede maand liep dat al op tot 8 en daar was ik heel gelukkig mee. Dit had vooral te maken met het blog over Frank Koerselman ( 1 maart 2011 ) want in April liep het alweer terug naar 7.
Dit is niet leuk, zeker gezien in het licht van het artikel van Dr Frank want ik vind mezelf lezenswaardig genoeg.
Maar in Mei kreeg ik adviezen van Anne - van Dos Cortados- en daarmee liep het aantal hits op naar 16, via 20 in Juni naar 21 in Juli. Ook het aantal reacties loopt op en dat vind ik leuk omdat het daarmee communiceren wordt.
De maand Augustus wordt nog beter want gisteravond om 22.00 uur checkte ik nog even de statistieken en met 27 hits uit Duitsland zit ik nu op 30 hits gemiddeld.
Rick vroeg me net " wat is je streef aantal?"
100. Dan kan ik nog maanden groeien.
Met dank aan Anne en de lezers.
Met groeten Ton
Het niet hebben van verwachtingen betekende dat ik niet teleurgesteld kon worden.
De eerste maand had ik 1 hit per dag. Dat vond ik niet veel maar het was er toch 1.
De tweede maand liep dat al op tot 8 en daar was ik heel gelukkig mee. Dit had vooral te maken met het blog over Frank Koerselman ( 1 maart 2011 ) want in April liep het alweer terug naar 7.
Dit is niet leuk, zeker gezien in het licht van het artikel van Dr Frank want ik vind mezelf lezenswaardig genoeg.
Maar in Mei kreeg ik adviezen van Anne - van Dos Cortados- en daarmee liep het aantal hits op naar 16, via 20 in Juni naar 21 in Juli. Ook het aantal reacties loopt op en dat vind ik leuk omdat het daarmee communiceren wordt.
De maand Augustus wordt nog beter want gisteravond om 22.00 uur checkte ik nog even de statistieken en met 27 hits uit Duitsland zit ik nu op 30 hits gemiddeld.
Rick vroeg me net " wat is je streef aantal?"
100. Dan kan ik nog maanden groeien.
Met dank aan Anne en de lezers.
Met groeten Ton
donderdag 18 augustus 2011
Ruimte
Meestal zit er ergens in mijn hoofd een lijstje met zaken die niet lekker lopen, die nog niet afgerond zijn of die ik heb uitgesteld.
Dat lijstje drukt een beetje, maar sinds vandaag aanmerkelijk minder.
Gistermiddag voor controle geweest in het UMC en de knie is vrijgegeven voor volledig gebruik. Dus vanavond bij de spinning wat extra weerstand toegevoegd. Wel even zweten.
Volgens de arts moet ik veel bewegen. Dus vroeg ik wat dat betekend. Is dat een Nijmeegse 4 daagse, een camino de Santiago? Nee, dat zijn duursporten en die zijn niet goed voor de knie. Maar in uw geval zou ik zeggen "uw knie is zo slecht doe ermee wat u wilt zo lang het kan en stuur maar een kaartje uit Santiago". Dit geeft me vrijheid en die ga ik dan ook volledig gebruiken.
Gisteravond met de Spaans - Nederlandse buren een oplossing bedacht waar iedereen zich goed bij voelt. De maquette die ik had gemaakt zorgde wel voor hilariteit maar maakte de zaak wel inzichtelijk en leverde ook nog een aanvulling op de al bestaande plannen.
Er is dus weer ruimte op de lijst voor een paar nieuwe puntjes.
Met groeten Ton
Dat lijstje drukt een beetje, maar sinds vandaag aanmerkelijk minder.
Gistermiddag voor controle geweest in het UMC en de knie is vrijgegeven voor volledig gebruik. Dus vanavond bij de spinning wat extra weerstand toegevoegd. Wel even zweten.
Volgens de arts moet ik veel bewegen. Dus vroeg ik wat dat betekend. Is dat een Nijmeegse 4 daagse, een camino de Santiago? Nee, dat zijn duursporten en die zijn niet goed voor de knie. Maar in uw geval zou ik zeggen "uw knie is zo slecht doe ermee wat u wilt zo lang het kan en stuur maar een kaartje uit Santiago". Dit geeft me vrijheid en die ga ik dan ook volledig gebruiken.
Gisteravond met de Spaans - Nederlandse buren een oplossing bedacht waar iedereen zich goed bij voelt. De maquette die ik had gemaakt zorgde wel voor hilariteit maar maakte de zaak wel inzichtelijk en leverde ook nog een aanvulling op de al bestaande plannen.
Er is dus weer ruimte op de lijst voor een paar nieuwe puntjes.
Met groeten Ton
woensdag 17 augustus 2011
Terug in de zandbak
In Spanje hebben we Nederlandse buren en met hen gaan we vanavond de aankoop en inrichting, van een stuk grond in Spanje bespreken.
We zijn daarmee al een jaar bezig en nu gaan we de situatie, de mogelijkheden, de knelpunten en de verschillen van inzicht bespreken met de bedoeling een knoop door te hakken.
Die knoop betreft: de inrichting van het perceel zodat we beiden het maximale eruit kunnen halen.
Om het geheel te verduidelijken heb ik, in stijl van de Hogeschool voor Tuin- en Landschapsinrichting Larenstein, een maquette gemaakt van de situatie.
Omdat er veel hoogteverschil in het land zit heb ik ook zand uit de tuin gezeefd en gedroogd. Door met beiden te spelen kunnen we een idee krijgen hoe de verschillende opties eruit zien.
Want: gaan we keermuren maken of geven we het een meer natuurlijk karakter? Het laatste vinden we allemaal mooier maar heeft als nadeel, voor de buren, een veel beperkter gebruik van de grond.
Spelenderwijs gaan we tot overeenstemming komen.
Met groeten Ton
PS. Wordt vervolgd
dinsdag 16 augustus 2011
Opkikkertje
Waar werd ik vrolijk van vandaag:
Het balken van de ezel in de kinderboerderij
Bij de buren thee met cake, aardbeien en slagroom
Het ophalen van mijn nieuwe bril
En deze video die mijn oudste broer me ooit stuurde
Met groeten Ton
maandag 15 augustus 2011
G rouwsluier
Toen ik 20 jaar was en trompet speelde in de plaatselijke fanfare zat er een leuk meisje achter mij. Omdat ik haar wel heel leuk vond keek ik regelmatig achterom. Niets bijzonders. Tot op een avond er precies achter haar hoofd een lamp scheen. Het licht van de lamp scheen door haar haar waardoor het leek alsof het een halo was. Dat was het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien en ik werd op dat moment ontzettend verliefd. Omdat dat wederzijds was hebben we een paar weken met elkaar gezoend.
Gisteravond hoorde ik dat zij kanker heeft.
De zon scheen vandaag, ik ben naar de spinning geweest, heb leuke gesprekken gehad bij de glasbak, jampotjes gekregen van de buurvrouw, een vrouw liet mij voor gaan in de rij bij de supermarkt en we hebben een probleem opgelost met een buurman in Spanje.
Maar over alles hangt een sluier want ik heb verdriet over een oude liefde, die ook in mijn geval niet is verroest.
Met groeten Ton
Gisteravond hoorde ik dat zij kanker heeft.
De zon scheen vandaag, ik ben naar de spinning geweest, heb leuke gesprekken gehad bij de glasbak, jampotjes gekregen van de buurvrouw, een vrouw liet mij voor gaan in de rij bij de supermarkt en we hebben een probleem opgelost met een buurman in Spanje.
Maar over alles hangt een sluier want ik heb verdriet over een oude liefde, die ook in mijn geval niet is verroest.
Met groeten Ton
zondag 14 augustus 2011
Mooie Erik
Ongeveer 4 maanden geleden kreeg Rick ruzie met een dame in de sportschool. Het mondde uit in stekeligheden en grauwen.
Toen hij die avond thuiskwam had hij een slecht gevoel over hoe hij dat had aangepakt. Nadat wij daar samen over gesproken hadden heeft hij de volgende keer dat hij haar zag zijn excuses aangeboden.
Zij reageerde daarop door te zeggen dat ze er ook over had nagedacht en eigenlijk in eerste instantie niet goed begreep waar Rick zijn heftige reactie vandaan kwam maar zich later realiseerde dat ze wel heel drammerig was geweest.
Sindsdien groeten en spreken zij elkaar op vriendschappelijk wijze.
Vandaag. Sportschool. Ik zie dat Rick en zijn vriendin, zo noem ik haar omdat ik niet weet hoe ze heet, zeer geanimeerd staan te praten.
Ze vroeg aan Rick of het klopte dat zij hem had gezien bij het concert van Blair. Dat klopte.
Ik zing in Blair, zei Rick
Dat is toevallig, antwoordde ze , mijn man ook.
Wie is je man?
Erik.
Oh, mooie Erik ( niets van gelogen )
Dat zeggen er wel meer, antwoordde ze.
Nou ja, daarom zitten we op het koor! (geintje)
Dit gesprek had nooit kunnen plaats vinden als beiden niet de bereidheid hadden gehad om naar het eigen gedrag te kijken.
En het is altijd goed om iets uit te spreken. Doe je dit niet, dan kom je het altijd weer een keer tegen.
Met groeten Ton
Toen hij die avond thuiskwam had hij een slecht gevoel over hoe hij dat had aangepakt. Nadat wij daar samen over gesproken hadden heeft hij de volgende keer dat hij haar zag zijn excuses aangeboden.
Zij reageerde daarop door te zeggen dat ze er ook over had nagedacht en eigenlijk in eerste instantie niet goed begreep waar Rick zijn heftige reactie vandaan kwam maar zich later realiseerde dat ze wel heel drammerig was geweest.
Sindsdien groeten en spreken zij elkaar op vriendschappelijk wijze.
Vandaag. Sportschool. Ik zie dat Rick en zijn vriendin, zo noem ik haar omdat ik niet weet hoe ze heet, zeer geanimeerd staan te praten.
Ze vroeg aan Rick of het klopte dat zij hem had gezien bij het concert van Blair. Dat klopte.
Ik zing in Blair, zei Rick
Dat is toevallig, antwoordde ze , mijn man ook.
Wie is je man?
Erik.
Oh, mooie Erik ( niets van gelogen )
Dat zeggen er wel meer, antwoordde ze.
Nou ja, daarom zitten we op het koor! (geintje)
Dit gesprek had nooit kunnen plaats vinden als beiden niet de bereidheid hadden gehad om naar het eigen gedrag te kijken.
En het is altijd goed om iets uit te spreken. Doe je dit niet, dan kom je het altijd weer een keer tegen.
Met groeten Ton
zaterdag 13 augustus 2011
Vandaag
Een rabarber plant, een zak appels, een pastinaak, stekken van de vlinderstruik, tips voor de groentetuin en enkele soorten groenten zaden. Dit is de opbrengst van een middag samen met de buren. Wel een beetje veel voor een middag maar.... één van de buren is vandaag 40 jaar getrouwd en zij gaven een feestje vanmiddag.
We genoten samen van koffie met gebak, een drankje - of wat - en een uitgebreid buffet.
Naast het jaarlijks buurtuitje nodigen we elkaar ook uit bij feestjes. Dit leidt altijd tot uitgebreid uitwisselen. Niet alleen wetenswaardigheden maar ook spullen, hulp en planten.
Het is wat de feestelingen zeiden bij hun dankwoord. "We hadden ons geld kunnen besteden aan een vakantie of aan een nieuwe keuken maar we hebben gekozen om het te besteden aan wat ons het meest dierbaar is en dat zijn onze buren".
Met groeten Ton
We genoten samen van koffie met gebak, een drankje - of wat - en een uitgebreid buffet.
Naast het jaarlijks buurtuitje nodigen we elkaar ook uit bij feestjes. Dit leidt altijd tot uitgebreid uitwisselen. Niet alleen wetenswaardigheden maar ook spullen, hulp en planten.
Het is wat de feestelingen zeiden bij hun dankwoord. "We hadden ons geld kunnen besteden aan een vakantie of aan een nieuwe keuken maar we hebben gekozen om het te besteden aan wat ons het meest dierbaar is en dat zijn onze buren".
Met groeten Ton
vrijdag 12 augustus 2011
Spinning
Gisteravond werd de spinningles gegeven door een inval trainer omdat Ton op vakantie is.
Een andere trainer geeft op een eigen manier invulling aan de les en heeft ook duidelijk andere ideeën.
Toen ik thuiskwam was ik dan ook behoorlijk enthousiast. Zelfs vanmorgen vertelde ik Rick nog een paar dingen die ik had geleerd of mij waren opgevallen, waarop hij aan mij vroeg: je bent er nogal vol van. Je gaat zeker nu voortaan naar die nieuwe instructeur toe?
Nee, antwoorde ik. En toen gebeurde er iets wonderlijks. Ineens werd het me helder en kon ik zeggen wat ik voelde: ik vind spinning gewoon heel leuk.
Omschrijven en er enthousiast over praten is geen probleem maar duidelijk zeggen wat ik voel kost me moeite.
Bij Blair is een groepje dat elke zondag een paar uur gaat fietsen. Ik heb me daarbij aangesloten.
Met groeten Ton
donderdag 11 augustus 2011
De reis
Enkele weken geleden kwam ik in gesprek met een dame toen we beiden onze honden uitlieten.
Het werd nogal een serieus gesprek en ze vertelde over haar leven en dat ze met sommige zaken niet tevreden was, dat ze meer uit het leven wilde halen. Zeker nu haar kinderen volwassen waren.
Ze vond het lastig om voor zichzelf op te komen en had zelfs het idee dat de mensen in haar omgeving haar daarin tegenwerkten. Haar op haar plaats wilde houden.
He klonk niet als een klacht wat ze me vertelde, maar ze vond het lastig om haar eigen weg te vinden en voelde zich ook 'schuldig' om aan zichzelf te denken.
Omdat ik wist waar ze woonde heb ik volgende dag een gedicht in de brievenbus gedaan.
Vanmorgen werd ik op mijn schouders getikt. Het was de dame en ze bedankte me voor het gedicht.
'Ik had het al een paar keer gelezen en ineens begreep ik precies wat ik moest doen: mezelf gelukkig maken door te doen waar ik blij van word en dat kan ik alleen zelf doen".
Met groeten Ton
Het werd nogal een serieus gesprek en ze vertelde over haar leven en dat ze met sommige zaken niet tevreden was, dat ze meer uit het leven wilde halen. Zeker nu haar kinderen volwassen waren.
Ze vond het lastig om voor zichzelf op te komen en had zelfs het idee dat de mensen in haar omgeving haar daarin tegenwerkten. Haar op haar plaats wilde houden.
He klonk niet als een klacht wat ze me vertelde, maar ze vond het lastig om haar eigen weg te vinden en voelde zich ook 'schuldig' om aan zichzelf te denken.
Omdat ik wist waar ze woonde heb ik volgende dag een gedicht in de brievenbus gedaan.
Vanmorgen werd ik op mijn schouders getikt. Het was de dame en ze bedankte me voor het gedicht.
'Ik had het al een paar keer gelezen en ineens begreep ik precies wat ik moest doen: mezelf gelukkig maken door te doen waar ik blij van word en dat kan ik alleen zelf doen".
De reis
Op een dag wist je ten slotte
wat je te doen stond en begon,
ofschoon de stemmen om je heen
hun slechte raad bleven schreeuwen,
ofschoon het hele huis begon te beven
en je het oude trekken
aan je enkels voelde,
de reis.
‘Maak mijn leven in orde!’’
riep elke stem.
Maar je bleef niet staan.
Je wist wat je te doen stond, al rukte de wind
met zijn stijve vingers
aan de fundamenten zelf,
al was hun droefenis verschrikkelijk.
Het was al laat genoeg
en de nacht was wild,
en de weg vol gevallen takken en stenen.
Maar stukje bij beetje,
terwijl hun stemmen achter bleven,
begonnen de sterren fel te schijnen
door de wolkenflarden heen
en er klonk een nieuwe stem
die je langzaam
als je eigen stem herkende,
die je gezelschap hield,
terwijl je steeds dieper
de wereld binnen beende,
vastbesloten om het enige
te doen wat je kon doen-
vastbesloten om het enige
leven te redden dat je redden kon
Met groeten Ton
woensdag 10 augustus 2011
Baas en hond
Gaat de baas op de hond lijken of is het andersom? Of lijken we als dieren sowieso op elkaar?
Als Egbert terug komt van zijn vakantieadres ligt hij steevast, de hele dag te slapen. Moe van het alert zijn in de vakantieroedel. Vanmiddag lagen we dus samen een tukje te doen. Hij in de mand en ik op de bank- waar ik moe van zou moeten zijn: geen idee.
Maar wat zorgelijker is: hij is net als het baasje aangekomen. Alles wat Egbert ziet aan voedsel vreet hij op, net als ik tijdens de vakantie. Chinees, Indisch, Baskisch, wat heb ik heerlijk gegeten en niets bleef er over.
De komende tijd gaat het op discipline aankomen want er moet een kilootje af. Voor de hond is dat geen probleem omdat ik bepaal wat hij te eten krijgt, daarom gaat hij wel afvallen. Of ik die discipline voor mezelf kan opbrengen valt nog te bezien.
Met groeten Ton
Als Egbert terug komt van zijn vakantieadres ligt hij steevast, de hele dag te slapen. Moe van het alert zijn in de vakantieroedel. Vanmiddag lagen we dus samen een tukje te doen. Hij in de mand en ik op de bank- waar ik moe van zou moeten zijn: geen idee.
Maar wat zorgelijker is: hij is net als het baasje aangekomen. Alles wat Egbert ziet aan voedsel vreet hij op, net als ik tijdens de vakantie. Chinees, Indisch, Baskisch, wat heb ik heerlijk gegeten en niets bleef er over.
De komende tijd gaat het op discipline aankomen want er moet een kilootje af. Voor de hond is dat geen probleem omdat ik bepaal wat hij te eten krijgt, daarom gaat hij wel afvallen. Of ik die discipline voor mezelf kan opbrengen valt nog te bezien.
Met groeten Ton
Las tetas
Nog een laatste bericht uit Spanje. Maar omdat ik graag een foto wilde toevoegen verstuur ik het vandaag.
Het is heel eenvoudig om te gaan klagen over de verschillen die er zijn tussen de Nederlanders en de Spanjaarden. Meestal is dan de uiteindelijke conclusie dat wij het op alle punten beter doen.
Ik wil liever kijken naar de emoties die wij mensen hebben en die overal dezelfde zijn. En dat die emoties ons verbinden.
Zondag hadden we een afspraak met buurman Antonio die zijn grond aan ons wil verkopen.
Duidelijk uitgesproken werd, dat hij bang was dat de we van aankoop afzagen omdat het zolang duurt allemaal. Wij wilden dat onze advocaat de aankoop zou controleren wat zo veel wil zeggen dat we de verkoper niet vertrouwen. Beide voorbeelden van emoties. Zijn die verschillend per land of per persoon? Nee.
Nadat we alle zaken hadden besproken was het tijd voor wat lichtere gespreksonderwerpen.
Via de druiven, de grond, geschiedenis over de streek kom je dan toch op het weer terecht.
Het is heel eenvoudig om te gaan klagen over de verschillen die er zijn tussen de Nederlanders en de Spanjaarden. Meestal is dan de uiteindelijke conclusie dat wij het op alle punten beter doen.
Ik wil liever kijken naar de emoties die wij mensen hebben en die overal dezelfde zijn. En dat die emoties ons verbinden.
Zondag hadden we een afspraak met buurman Antonio die zijn grond aan ons wil verkopen.
Duidelijk uitgesproken werd, dat hij bang was dat de we van aankoop afzagen omdat het zolang duurt allemaal. Wij wilden dat onze advocaat de aankoop zou controleren wat zo veel wil zeggen dat we de verkoper niet vertrouwen. Beide voorbeelden van emoties. Zijn die verschillend per land of per persoon? Nee.
Nadat we alle zaken hadden besproken was het tijd voor wat lichtere gespreksonderwerpen.
Via de druiven, de grond, geschiedenis over de streek kom je dan toch op het weer terecht.
"Ja de zon is al zijn retour zei Antonio", in zijn beste Engels. "Op 21 juni gaat hij onder achter de Maroma maar nu achter de.. uh ....Nu sprak hij even in het Spaans met zijn zoon, waar ik een paar woorden van opving: Las tetas.
Niets geks aan want wij waren tot dezelfde conclusie gekomen: de boebies.
De foto is van 9 8 2010
Met groeten Ton
maandag 8 augustus 2011
Grootgrondbezit: bijna geregeld?
Vorig jaar augustus hebben we een overeenkomst gesloten met de Spaanse buurman om zijn perceel grond te kopen, dat aan onze tuin grenst.
"Het kan in twee weken geregeld zijn, want alle papieren zijn in orde" zei Antonio. Dat laatste klopt waarschijnlijk wel maar we wilden dat wel laten controleren door onze advocaat. En dat leverde veel problemen op bij het bureau dat de verkoop behandelde.
Afgelopen zondag hadden we overleg met de de buurman en zijn, perfect Engels sprekende zoon om een en ander door te nemen.
Vandaag heeft de buurman zijn papieren opgehaald bij het bureau en aan ons gegeven. Wij kunnen nu regelrecht naar onze advocaat om alles te laten controleren en als dat klopt om ook meteen de overschrijving te regelen.
Vevolgens naar de rechtbank geweest om de papieren voor de komende rechtszaak op te halen maar.... die afdeling gaat pas 1 september weer open. Wij schoten in de stress want we konden de papieren al in juni ophalen. Eigenlijk wel echt Spaans dat de rechtbank dicht is in Augustus en de balie medewerker antwoordde op onze vragen dan ook met 'No te perocupe'
Manana kan het dus blijkbaar ook nog en.... uiteindelijk wordt het allemaal geregeld.
Konden wij lekker naar het strand.
Met groeten Ton
"Het kan in twee weken geregeld zijn, want alle papieren zijn in orde" zei Antonio. Dat laatste klopt waarschijnlijk wel maar we wilden dat wel laten controleren door onze advocaat. En dat leverde veel problemen op bij het bureau dat de verkoop behandelde.
Afgelopen zondag hadden we overleg met de de buurman en zijn, perfect Engels sprekende zoon om een en ander door te nemen.
Vandaag heeft de buurman zijn papieren opgehaald bij het bureau en aan ons gegeven. Wij kunnen nu regelrecht naar onze advocaat om alles te laten controleren en als dat klopt om ook meteen de overschrijving te regelen.
Vevolgens naar de rechtbank geweest om de papieren voor de komende rechtszaak op te halen maar.... die afdeling gaat pas 1 september weer open. Wij schoten in de stress want we konden de papieren al in juni ophalen. Eigenlijk wel echt Spaans dat de rechtbank dicht is in Augustus en de balie medewerker antwoordde op onze vragen dan ook met 'No te perocupe'
Manana kan het dus blijkbaar ook nog en.... uiteindelijk wordt het allemaal geregeld.
Konden wij lekker naar het strand.
Met groeten Ton
zondag 7 augustus 2011
Warm
Ja we gaan het hebben over het weer.
Het is warm hier.
Ongeveer 8 graden warmer dan lekker voor de gemiddelde mens. En lekker is dan ongeveer 25 graden. Laat dat nu de temperatuur zijn die we in een normale Nederlandse zomer net halen.
Zeker in die van 2011. Het zou die temperatuur, wat mij betreft wat vaker mogen zijn maar dat is nu eenmaal niet zo.
Dus zitten we hier tot 8.30 in de zon, verhuizen dan naar de schaduw en als het ook daar boven de 30 graden wordt gaan we naar binnen en zitten daar een groot deel van de middag net als in Nederland.
Pas rond 1800 uur gingen we weer lekker naar buiten om in het windje te zitten.
Maar is dat niet eigenlijk het toppunt van decadentie: naar Spanje gaan voor het mooie weer en dan de luxe hebben om binnen te gaan zitten?
Trouwens: omdat de luchtvochtigheid zo laag was konden we vanmorgen Afrika zien en dat is bijzonder in de zomer en als bijkomend effect was het ook niet zo benauwd. Kortom het is hier heerlijk.
Met groeten Ton
Het is warm hier.
Ongeveer 8 graden warmer dan lekker voor de gemiddelde mens. En lekker is dan ongeveer 25 graden. Laat dat nu de temperatuur zijn die we in een normale Nederlandse zomer net halen.
Zeker in die van 2011. Het zou die temperatuur, wat mij betreft wat vaker mogen zijn maar dat is nu eenmaal niet zo.
Dus zitten we hier tot 8.30 in de zon, verhuizen dan naar de schaduw en als het ook daar boven de 30 graden wordt gaan we naar binnen en zitten daar een groot deel van de middag net als in Nederland.
Pas rond 1800 uur gingen we weer lekker naar buiten om in het windje te zitten.
Maar is dat niet eigenlijk het toppunt van decadentie: naar Spanje gaan voor het mooie weer en dan de luxe hebben om binnen te gaan zitten?
Trouwens: omdat de luchtvochtigheid zo laag was konden we vanmorgen Afrika zien en dat is bijzonder in de zomer en als bijkomend effect was het ook niet zo benauwd. Kortom het is hier heerlijk.
Met groeten Ton
zaterdag 6 augustus 2011
Reden genoeg
Vroeger had je een reclame van Croma waarin en slager een stukje vlees bakte en dan zei "Voor het beste resultaat moet je der bij blijven.
Ik denk dat dat voor meer dingen geldt in het leven, vooral met een tweede huis in Spanje.
Als we in Los Zuecos komen zetten we eerst de boiler en de koelkast aan. Na en tijdje was de koelkast nog steeds warm. Ik op onderzoek uit. Stekker eruit, weer erin. Niets. De vriezer koelde wel maar vroor niet. Stekker er weer uit, koelkast van zijn plaats en omdat ik niet technisch ben gaf ik er maar een duwtje tegen. Daarna een hardere en vervolgens rammelde ik hem even stevig door elkaar, en ja hoor de ventilator ging weer draaien. Problem solved.
Sommig planten, in de tuin zagen er wat triest uit. Dat doet mijn humeur geen goed. De tijdschakelaar stond goed ingesteld, de batterijen hadden voldoende spanning. Systeem ingeschakeld en dat werkte naar behoren maar wat blijkt is dat de kleine slangetjes die naar de trieste planten lopen waren verstopt met kalk.
Het kostte wel wat tijd maar... problem solved.
Gisteravond, net toen we naar bed wilden gaan begon het keihard te regenen. Het kletterde er op los, gelijk een wolkbreuk. Omdat het zo onverwacht was schrokken we beiden. We renden het terras op en zagen dat het niet regende maar dat bij de buren een slang was losgeschoten van het watersysteem. Dit problem solvde zich vanzelf na een telefoontje aan de buren maar die wonen hier dan ook semipermanent.
Wat wil ik hier zeggen?
We gaan wat regelmatiger naar Los Zuecos want.... voor het beste resultaat moet je der bij blijven.
Met groeten Ton
Ik denk dat dat voor meer dingen geldt in het leven, vooral met een tweede huis in Spanje.
Als we in Los Zuecos komen zetten we eerst de boiler en de koelkast aan. Na en tijdje was de koelkast nog steeds warm. Ik op onderzoek uit. Stekker eruit, weer erin. Niets. De vriezer koelde wel maar vroor niet. Stekker er weer uit, koelkast van zijn plaats en omdat ik niet technisch ben gaf ik er maar een duwtje tegen. Daarna een hardere en vervolgens rammelde ik hem even stevig door elkaar, en ja hoor de ventilator ging weer draaien. Problem solved.
Sommig planten, in de tuin zagen er wat triest uit. Dat doet mijn humeur geen goed. De tijdschakelaar stond goed ingesteld, de batterijen hadden voldoende spanning. Systeem ingeschakeld en dat werkte naar behoren maar wat blijkt is dat de kleine slangetjes die naar de trieste planten lopen waren verstopt met kalk.
Het kostte wel wat tijd maar... problem solved.
Gisteravond, net toen we naar bed wilden gaan begon het keihard te regenen. Het kletterde er op los, gelijk een wolkbreuk. Omdat het zo onverwacht was schrokken we beiden. We renden het terras op en zagen dat het niet regende maar dat bij de buren een slang was losgeschoten van het watersysteem. Dit problem solvde zich vanzelf na een telefoontje aan de buren maar die wonen hier dan ook semipermanent.
Wat wil ik hier zeggen?
We gaan wat regelmatiger naar Los Zuecos want.... voor het beste resultaat moet je der bij blijven.
Met groeten Ton
vrijdag 5 augustus 2011
Malle Pietje
Zo noemt Rick mij als ik weer eens thuiskom met iets dat ik heb gevonden op straat. Is hij erbij als ik wat opraap zegt hij: Gelukkig is er Unicura.
Gistermiddag bij de douane op Schiphol: keurig de riem af, sleutels en telefoon in de rugzak. "Heeft u nog vloeistoffen in uw tas meneer?" Nee.
Tas op band, ik door de poort. Vervolgens stopte de band. Tas apart gezet, er werd druk gebeld, direkt de chef op mijn nek. Niets werd er gezegd, alleen dat ik moest wachten op de marechaussee "want ik had munitie in mijn tas.
Meteeen gingen er allerlei gedachten door het hoofd: ik heb die tas toch niet uit het oog gehad? Is er iemand die mij er probeert in te luizen? Dit kan toch niet waar zijn? Rick keek al eens een keertje om met een blik van: waar blijf je nou?
De marechaussee liet wel een minuut of 10 op zich wachten. Wat als je echt munitie mee hebt? dacht ik nog.
Toen de mannen er waren vroegen ze of ik wist dat er munitie in mijn tas zat. Nee, dat wist ik niet (maar zeggen ze dat niet allemaal?) Of de tas open mocht en ja hoor daar kwam een lege kogelhuls tevoorschijn.
Toen ik afgelopen dinsdag in Duin ging bramen plukken vond ik een lege kogelhuls en als zoveel rommel stopte ik die in de rugzak om hem verder totaal, maar dan ook totaal, te vergeten.
Maar ineens was ie weer helemaal 'in the picture'. (Dit is een leuk verhaal voor de buurvrouw die me voor gek verklaarde om bramen te zoeken.)
Ze bleven wel serieus alhoewel "het bij je dragen van lege kogels is toegestaan, daar zij geen explosieven bevatten".
De beveiliging kreeg vervolgens een vriendelijk lesje en ik mocht gaan.
Het enig explosieve kwam van Rick "Misschien leert dit je dat je die troep moet laten liggen"
Maar daar is die Unicura toch voor? kon ik nog net inslikken.
Met groeten Ton
Gistermiddag bij de douane op Schiphol: keurig de riem af, sleutels en telefoon in de rugzak. "Heeft u nog vloeistoffen in uw tas meneer?" Nee.
Tas op band, ik door de poort. Vervolgens stopte de band. Tas apart gezet, er werd druk gebeld, direkt de chef op mijn nek. Niets werd er gezegd, alleen dat ik moest wachten op de marechaussee "want ik had munitie in mijn tas.
Meteeen gingen er allerlei gedachten door het hoofd: ik heb die tas toch niet uit het oog gehad? Is er iemand die mij er probeert in te luizen? Dit kan toch niet waar zijn? Rick keek al eens een keertje om met een blik van: waar blijf je nou?
De marechaussee liet wel een minuut of 10 op zich wachten. Wat als je echt munitie mee hebt? dacht ik nog.
Toen de mannen er waren vroegen ze of ik wist dat er munitie in mijn tas zat. Nee, dat wist ik niet (maar zeggen ze dat niet allemaal?) Of de tas open mocht en ja hoor daar kwam een lege kogelhuls tevoorschijn.
Toen ik afgelopen dinsdag in Duin ging bramen plukken vond ik een lege kogelhuls en als zoveel rommel stopte ik die in de rugzak om hem verder totaal, maar dan ook totaal, te vergeten.
Maar ineens was ie weer helemaal 'in the picture'. (Dit is een leuk verhaal voor de buurvrouw die me voor gek verklaarde om bramen te zoeken.)
Ze bleven wel serieus alhoewel "het bij je dragen van lege kogels is toegestaan, daar zij geen explosieven bevatten".
De beveiliging kreeg vervolgens een vriendelijk lesje en ik mocht gaan.
Het enig explosieve kwam van Rick "Misschien leert dit je dat je die troep moet laten liggen"
Maar daar is die Unicura toch voor? kon ik nog net inslikken.
Met groeten Ton
donderdag 4 augustus 2011
Als je niet duidelijk vraagt wat je wilt, krijg je iets anders.
Rob de Best
Vorige week had Rick gesolliciteerd op een opdracht voor een tijdelijk contract. Hij werd uitgenodigd voor een gesprek omdat hij volledig voldeed aan het gevraagde profiel. Donderdagmiddag de voordachtgeprekken. Rick kon dat tijdstip niet en mocht vrijdag ochtend komen.
Donderdag avond werd er gebeld dat een van de kandidaten, die 's middags was geweest is aangenomen. Wij balen.
Omdat wij zoveel mogelijk leven met de begrippen: integriteit, autenticiteit en verantwoordelijkheid, kijken we als iets niet lukt altijd naar deze begrippen. Meestal is het dan zo dat we er dan niet naar hebben geleefd.
Wat is er aanvooraf gegaan:
Het ging Rick om een baantje: en dat is niet de reden om een opdracht aan te nemen. Een reden om op een opdracht te reageren is dat deze uitdagend is. Dat hij er gelukkig van wordt. Op het ogenblik zijn het hoger kader functies waar voor hem de uitdaging ligt.
In een gesprek met zijn huidige opdrachtgever had hij deze week zelfs een gesprek over deze ambitie. Dan is het vervolgens tegenstrijdig om op een middenkader functie te reageren. Rick zegt achteraf "ik heb het mezelf horen zeggen en toch ga ik dan op een middenkaderfunctie reageren".
Normaal gesproken hebben we, voordat hij op een opdracht gaat reageren, daar gesprekken over.
Wat wil je, waar word je blij van, wat is de uitdaging, heb je feeling met het bedrijf etc.
Ook deze keer maar ik was er niet volledig met mijn gedachten bij. Ik heb hem deze tegenstrijdigheden ook horen zeggen maar daar niet op gereageerd. Ik heb namelijk gedacht: het is op het ogenblik niet eenvoudig om een opdracht te krijgen. Dus neem wat er te nemen is.
Wij noemen dit dan inauthentiek gedrag. Het gedrag is niet congruent aan de gedachten die je daarover hebt.
Ik heb Rick niet de vragen gesteld alhoewel ik ze wel heb gedacht.
We hebben daar beiden geen verantwoordelijkheid getoond.
Rick heeft wel zijn integriteit bewaard door de afspraken die hij donderdagmiddag had niet af te zeggen om naar het voordrachtgesprek te kunnen gaan. Vervolgens wordt er al iemand uitgekozen van de eerste kandidaten en gaat de opdracht aan je neus voorbij.
Achteraf gezien is dat goed. Alsof de voortstuwende kracht van het universum voor je aan het werk is en je behoedt voor een mislukking.
Nadat deze opdracht niet doorging werd hij vrijdag gebeld met een verzoek voor een gesprek bij een grote thuiszorgorganisatie over een gevarieerde opdracht.
Vanmorgen is het contract getekend en 10 augustus gaat hij daar beginnen.
Met groeten Ton
Vorige week had Rick gesolliciteerd op een opdracht voor een tijdelijk contract. Hij werd uitgenodigd voor een gesprek omdat hij volledig voldeed aan het gevraagde profiel. Donderdagmiddag de voordachtgeprekken. Rick kon dat tijdstip niet en mocht vrijdag ochtend komen.
Donderdag avond werd er gebeld dat een van de kandidaten, die 's middags was geweest is aangenomen. Wij balen.
Omdat wij zoveel mogelijk leven met de begrippen: integriteit, autenticiteit en verantwoordelijkheid, kijken we als iets niet lukt altijd naar deze begrippen. Meestal is het dan zo dat we er dan niet naar hebben geleefd.
Wat is er aanvooraf gegaan:
Het ging Rick om een baantje: en dat is niet de reden om een opdracht aan te nemen. Een reden om op een opdracht te reageren is dat deze uitdagend is. Dat hij er gelukkig van wordt. Op het ogenblik zijn het hoger kader functies waar voor hem de uitdaging ligt.
In een gesprek met zijn huidige opdrachtgever had hij deze week zelfs een gesprek over deze ambitie. Dan is het vervolgens tegenstrijdig om op een middenkader functie te reageren. Rick zegt achteraf "ik heb het mezelf horen zeggen en toch ga ik dan op een middenkaderfunctie reageren".
Normaal gesproken hebben we, voordat hij op een opdracht gaat reageren, daar gesprekken over.
Wat wil je, waar word je blij van, wat is de uitdaging, heb je feeling met het bedrijf etc.
Ook deze keer maar ik was er niet volledig met mijn gedachten bij. Ik heb hem deze tegenstrijdigheden ook horen zeggen maar daar niet op gereageerd. Ik heb namelijk gedacht: het is op het ogenblik niet eenvoudig om een opdracht te krijgen. Dus neem wat er te nemen is.
Wij noemen dit dan inauthentiek gedrag. Het gedrag is niet congruent aan de gedachten die je daarover hebt.
Ik heb Rick niet de vragen gesteld alhoewel ik ze wel heb gedacht.
We hebben daar beiden geen verantwoordelijkheid getoond.
Rick heeft wel zijn integriteit bewaard door de afspraken die hij donderdagmiddag had niet af te zeggen om naar het voordrachtgesprek te kunnen gaan. Vervolgens wordt er al iemand uitgekozen van de eerste kandidaten en gaat de opdracht aan je neus voorbij.
Achteraf gezien is dat goed. Alsof de voortstuwende kracht van het universum voor je aan het werk is en je behoedt voor een mislukking.
Nadat deze opdracht niet doorging werd hij vrijdag gebeld met een verzoek voor een gesprek bij een grote thuiszorgorganisatie over een gevarieerde opdracht.
Vanmorgen is het contract getekend en 10 augustus gaat hij daar beginnen.
Met groeten Ton
woensdag 3 augustus 2011
Het therapeutisch pad
Rick vraagt regelmatig of ik niet verslaafd ben aan dit blog. Of ik b.v. niet de drang moet onderdrukken om niet weer te kijken hoe het bezoekersaantal is. Dat valt allemaal wel mee maar soms is er wel een drang om iets te publiceren. Om een voorval of gevoel te delen zodat het van mijn rug is.
Gisteravond voordat ik naar bed ging deed ik de poort op slot en zag dat de garage deur op een kiertje stond dus die gaf ik die ook meteen zetje. Hij viel niet in het slot dus vervolgens een duwtje en toen zat hij dicht.
Vanmorgen toen ik de garage opdeed om mijn fiets te pakken, lag er een grote pad met een totaal geplet achterlijf onder de deur. Ik probeerde nog om het niet te zien maar dat mislukte. Hij leefde nog en dat maakte me een beetje onpasselijk. Spinnen sla ik ook niet dood als ze, in huis, teveel rommel maken maar zet ze buiten neer.
Wat te doen? Negeren kon niet meer. Doodmaken lokte niet. Op straat zetten voor de katten vond ik ook een beetje slap. Alsof iemand anders de K.. klusjes voor me moet opknappen. Bleef er toch maar één optie over. De pad opgepakt en in de tuin gezet, wat zand erover en vervolgens heb ik hem met een spade in stukjes gehakt. Een snelle dood meer kon ik er niet aan doen.
Maar het gelukzalige gevoel van gisteren was even helemaal weg.
Nu hopen dat de therapeutische werking van dit blog sterk genoeg om het van me af te schudden.
Met groeten Ton
Gisteravond voordat ik naar bed ging deed ik de poort op slot en zag dat de garage deur op een kiertje stond dus die gaf ik die ook meteen zetje. Hij viel niet in het slot dus vervolgens een duwtje en toen zat hij dicht.
Vanmorgen toen ik de garage opdeed om mijn fiets te pakken, lag er een grote pad met een totaal geplet achterlijf onder de deur. Ik probeerde nog om het niet te zien maar dat mislukte. Hij leefde nog en dat maakte me een beetje onpasselijk. Spinnen sla ik ook niet dood als ze, in huis, teveel rommel maken maar zet ze buiten neer.
Wat te doen? Negeren kon niet meer. Doodmaken lokte niet. Op straat zetten voor de katten vond ik ook een beetje slap. Alsof iemand anders de K.. klusjes voor me moet opknappen. Bleef er toch maar één optie over. De pad opgepakt en in de tuin gezet, wat zand erover en vervolgens heb ik hem met een spade in stukjes gehakt. Een snelle dood meer kon ik er niet aan doen.
Maar het gelukzalige gevoel van gisteren was even helemaal weg.
Nu hopen dat de therapeutische werking van dit blog sterk genoeg om het van me af te schudden.
Met groeten Ton
dinsdag 2 augustus 2011
Welke gek........
"..... heerlijke temperatuur maar er was niemand in het duin. Ik begrijp er niets van." Zo eindigde ik mijn verhaal over het bramen plukken.
Ja, dankt je de koekoek, zei de buurvrouw vanmiddag tegen me "Welke gek gaat er 2 uur bramen plukken voor 5 potjes jam? Dat doet toch niemand meer? Voor een euro heb je een pot met jam.
Ennuh.. je moest zeker ook nog toegang betalen om in het Noord-Hollands duinreservaat te komen?"
Het lijkt inderdaad een uitgestorven bezigheid. Als kind moesten we mee om bramen te zoeken.
Mijn moeder was vervolgens een hele dag bezig om jam en sap te maken. Genoeg voor de winter.
Het was een hele campagne want de buren, ooms en tantes deden dat ook. Het was gewoon druk en gezelig in het duin maar nu? Ik heb één andere persoon gezien. We knikten vriendelijk en dat was het.
Toch heb ik twee uur lang genoten van de rust, het bijna meditatieve eentonige plukken, het schrikken van het voorbij schieten van een hagedis, het uitzicht op zee. En wat ik nooit eerder heb gezien: wilde aardbeitjes, heerlijk zoet en vuurrood.
Hoe gek ik ben mag ieder zelf bepalen.
Ik verklaarde mezelf helemaal gelukzalig en ik heb nog jam ook. Voor de winter.
Met groeten Ton
Ja, dankt je de koekoek, zei de buurvrouw vanmiddag tegen me "Welke gek gaat er 2 uur bramen plukken voor 5 potjes jam? Dat doet toch niemand meer? Voor een euro heb je een pot met jam.
Ennuh.. je moest zeker ook nog toegang betalen om in het Noord-Hollands duinreservaat te komen?"
Het lijkt inderdaad een uitgestorven bezigheid. Als kind moesten we mee om bramen te zoeken.
Mijn moeder was vervolgens een hele dag bezig om jam en sap te maken. Genoeg voor de winter.
Het was een hele campagne want de buren, ooms en tantes deden dat ook. Het was gewoon druk en gezelig in het duin maar nu? Ik heb één andere persoon gezien. We knikten vriendelijk en dat was het.
Toch heb ik twee uur lang genoten van de rust, het bijna meditatieve eentonige plukken, het schrikken van het voorbij schieten van een hagedis, het uitzicht op zee. En wat ik nooit eerder heb gezien: wilde aardbeitjes, heerlijk zoet en vuurrood.
Hoe gek ik ben mag ieder zelf bepalen.
Ik verklaarde mezelf helemaal gelukzalig en ik heb nog jam ook. Voor de winter.
Met groeten Ton
maandag 1 augustus 2011
Gemist
Als ik enkele maanden geen Byzantijnsemuziek of muziek van Andrea Bocelli heb geluisterd ben ik altijd geraakt als ik de eerste tonen hoor.
Maar mis ik de muziek als ik het niet draai? Nee.
Wat gebeurde vanmorgen?
Vier weken niet naar spinning. Had ik het gemist? Nee.
Maar wat een een feest om weer in de les te zijn. Ik raakte zelfs geëmotioneerd omdat het zo leuk is: de muziek, het zweten en het samen sporten.
Zou het kunnen zijn dat ik het mezelf niet toesta om iets te missen? Om de emotie daarvan niet te ervaren? Ik weet het niet maar het was wel fijn om weer te sporten.
Met groeten Ton
Maar mis ik de muziek als ik het niet draai? Nee.
Wat gebeurde vanmorgen?
Vier weken niet naar spinning. Had ik het gemist? Nee.
Maar wat een een feest om weer in de les te zijn. Ik raakte zelfs geëmotioneerd omdat het zo leuk is: de muziek, het zweten en het samen sporten.
Zou het kunnen zijn dat ik het mezelf niet toesta om iets te missen? Om de emotie daarvan niet te ervaren? Ik weet het niet maar het was wel fijn om weer te sporten.
Met groeten Ton