Zo noemt Rick mij als ik weer eens thuiskom met iets dat ik heb gevonden op straat. Is hij erbij als ik wat opraap zegt hij: Gelukkig is er Unicura.
Gistermiddag bij de douane op Schiphol: keurig de riem af, sleutels en telefoon in de rugzak. "Heeft u nog vloeistoffen in uw tas meneer?" Nee.
Tas op band, ik door de poort. Vervolgens stopte de band. Tas apart gezet, er werd druk gebeld, direkt de chef op mijn nek. Niets werd er gezegd, alleen dat ik moest wachten op de marechaussee "want ik had munitie in mijn tas.
Meteeen gingen er allerlei gedachten door het hoofd: ik heb die tas toch niet uit het oog gehad? Is er iemand die mij er probeert in te luizen? Dit kan toch niet waar zijn? Rick keek al eens een keertje om met een blik van: waar blijf je nou?
De marechaussee liet wel een minuut of 10 op zich wachten. Wat als je echt munitie mee hebt? dacht ik nog.
Toen de mannen er waren vroegen ze of ik wist dat er munitie in mijn tas zat. Nee, dat wist ik niet (maar zeggen ze dat niet allemaal?) Of de tas open mocht en ja hoor daar kwam een lege kogelhuls tevoorschijn.
Toen ik afgelopen dinsdag in Duin ging bramen plukken vond ik een lege kogelhuls en als zoveel rommel stopte ik die in de rugzak om hem verder totaal, maar dan ook totaal, te vergeten.
Maar ineens was ie weer helemaal 'in the picture'. (Dit is een leuk verhaal voor de buurvrouw die me voor gek verklaarde om bramen te zoeken.)
Ze bleven wel serieus alhoewel "het bij je dragen van lege kogels is toegestaan, daar zij geen explosieven bevatten".
De beveiliging kreeg vervolgens een vriendelijk lesje en ik mocht gaan.
Het enig explosieve kwam van Rick "Misschien leert dit je dat je die troep moet laten liggen"
Maar daar is die Unicura toch voor? kon ik nog net inslikken.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten