Het is al jaren gelden dat ik voor het laatst een horloge droeg. In het begin mistte ik het wel maar langzamerhand wist ik precies waar er zichtbare klokken waren. Die van de de kerk is eenvoudig en van een tankstation ook maar ik wist huizen waar ik even naar binnen kon kijken om de klok te zien. Nu is dat niet meer nodig want ik heb steeds mijn mobieltje mee.
Deze zomer heb ik iets nieuws geleerd. Omdat ik elke dag met de hond wandel en veelvuldig wordt overvallen door een fikse bui weet ik nu exact waar ik kan schuilen. Bij het kantoor van het Noord-Hollandslandschap, vervolgens onder een grote hulstboom en vandaar naar het bushokje. Ook in het park ken ik nu twee bomen waar je lang droog blijft, onder één staat zelfs een bankje. Vervolgens weer een bushokje en als laatste het portiek van een appartementencomplex. Voor de laatste kilometer hoop ik altijd dat het droog blijft wat overigens niet altijd lukt.
Misschien volgende zomer en als ie heel warm wordt zijn dezelfde plekken ook te gebruiken als schaduw plekjes.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten