Uit de kast

Geduldig kan ik wel zijn maar een doorzetter niet echt. Als het lastig wordt, te inspannend of als het tegenzit geef ik, nogal gemakkelijk, op.
Als de computer niet doet wat ik wil, gooi ik het kreng het liefst het raam uit.
Valt het aantal hits op de blog een paar dagen tegen denk ik meteen "ik kan wel stoppen".
Bij de trage grondaankoop in Spanje komt bij mij de gedachte op om Los Zuecos maar te verkopen.

Vandaag ging ik een fietstest doen om mijn conditie te meten.
Twee jaar terug kwam ik op 7,5 uit. Al tijdens de test zelf moest ik me er toe zetten om tot het uiterste te gaan. Het wordt vooral moeilijk als ik ga zweten en hijgen. Waarom doe ik dit? Waarom doe ik mezelf dit aan? (Ik ben nogal een dramaqueen.)
Vervolgens moest ik alles uit de kast halen om mezelf te motiveren: dat ik 95 wil worden- met mijn eigen tanden- in een goede gezondheid en dat dat nou eenmaal nogal wat vraagt. Tonnie, je bent ijdel genoeg om dat buikje weg te willen. Je bent toch de baas over je gedachten?

Resultaat 5,8.  "Zie je wel, het wordt allemaal niks", hoorde ik mezelf al weer brommen.
Gelukkig wist de trainer tijdens de bespreking precies het goede te zeggen: "Goed resultaat als je net geopereerd bent. Het zit duidelijk in de verminderde kracht van je benen. Als je je oude trainingsschema weer oppakt en over een week of 6 een nieuwe test doe, dan zit je weer op je oude niveau".
Een extra reden om te spinnen.

Met groeten Ton