Toen ik 20 jaar was en trompet speelde in de plaatselijke fanfare zat er een leuk meisje achter mij. Omdat ik haar wel heel leuk vond keek ik regelmatig achterom. Niets bijzonders. Tot op een avond er precies achter haar hoofd een lamp scheen. Het licht van de lamp scheen door haar haar waardoor het leek alsof het een halo was. Dat was het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien en ik werd op dat moment ontzettend verliefd. Omdat dat wederzijds was hebben we een paar weken met elkaar gezoend.
Gisteravond hoorde ik dat zij kanker heeft.
De zon scheen vandaag, ik ben naar de spinning geweest, heb leuke gesprekken gehad bij de glasbak, jampotjes gekregen van de buurvrouw, een vrouw liet mij voor gaan in de rij bij de supermarkt en we hebben een probleem opgelost met een buurman in Spanje.
Maar over alles hangt een sluier want ik heb verdriet over een oude liefde, die ook in mijn geval niet is verroest.
Met groeten Ton
Goed
BeantwoordenVerwijderenDat zijn nare dingen Ton. Soms weet je gewoon even niet meer wat je ervan denken moet, he?
BeantwoordenVerwijderenHoi Anne,
BeantwoordenVerwijderenHet is zo onwezenlijk te weten dat ze eerst gewoon gezond is en nu doodziek. Ik sprak haar de afgelopen jaren nauwelijks en dat was ook niet nodig omdat ik wist dat het haar goed ging maar dat staat nu allemaal totaal op zijn kop.
Het verdriet dat ik voel is ook niet mijn verdriet maar verdriet voor haar en haar familie.
Met groeten Ton